Τι λες τώρα;;;!!! Κιο… Κάπως μου ‘ρθε… Μα καλά τώρα… Είναι απορία αυτή από Δήμαρχο, προς τον «επί κεφαλής» μιας παράταξης του Δημοτικού Συμβουλίου: «Δεν ξέρω, αν γράφεις εσύ τις ερωτήσεις, που κατέθεσες (Δείτε ΕΔΩ ) ή κάποιος άλλος!». Τον έφερες σε δύσκολη θέση τον Μερμίγκη. Τόσο πολύ μάλιστα, που με βρήκε στο δρόμο… και το τι σου «έσυρε», δε λέγεται.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Γι αυτό σου λέω… Πριν αυτοσχεδιάσεις, ρώτα με. Πόσες φορές θα σου πω, ότι ξέρω τα «πάντα όλα» κι ότι είμαι εδώ, για να καλύψω κάθε σου απορία.
Άκου λοιπόν τώρα, να σου πω, τι γίνεται στο «Ανυπότακτο Αγρίνιο», για να ξέρεις.
Όπως γνωρίζεις, αυτή η «περίεργη παράταξη» έχει μόνο έναν εκπρόσωπο στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου. Για να εκπροσωπηθεί σωστά λοιπόν πραγματοποιεί συνελεύσεις καθοδήγησης στα στελέχη της, που είναι σε θέσεις ευθύνης. Το τμήμα αυτό είναι ολιγομελές. Ουσιαστικά αποτελείται από δύο μόνο «μαθητές»: Τον «επί κεφαλής» και αυτόν που έχει την ευθύνη του γραφείου τύπου. Οι ερωτήσεις, η γραμμή, το τι ακριβώς θα πει ο Στέλιος και το τι ακριβώς θα γράψει ή θα επικοινωνήσει ο δεύτερος (Το όνομα δεν θα στο πω, μέχρι να μου πεις κι εσύ, ποιος σου έχει γράψει κάποιες περίεργες δηλώσεις που έχω διαβάσει και οι οποίες δεν ταιριάζουν με την προσωπικότητα σου με τίποτα), διαμορφώνονται από την επιτροπή καθοδήγησης της παράταξης, τα μέλη της οποίας κανείς δεν γνωρίζει, ούτε καν οι δύο προαναφερόμενοι. Αυτοί, όλα όσα αφορούν την τοποθέτηση ή την ενημέρωση της κοινωνίας τα παίρνουν με email στον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή και έχουν την υποχρέωση, ο μεν Στέλιος να τα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά, το δε γραφείο τύπου να τα καθαρογράψει ως τιμωρία πάνω από πενήντα φορές. Αυτό συμβαίνει, Δήμαρχε, γιατί αυτοί δεν είναι μέλη μιας συντηρητικής παράταξης, που δεν χρειάζεται να γνωρίζει η γλώσσα τους, τι εκπνέουν οι φωνητικές χορδές τους. Αυτοί είναι μέλη μιας κλειστής αριστερής οργάνωσης με διεθνιστικές διασυνδέσεις, που εκεί μέσα στη σκοτεινή ρωγμή του χρόνου στην οποία διαβιούν, όλα τα σκιάζει η «Θεία» καθοδήγηση και τα πλακώνει η «Δαμόκλειος σπάθη» της τήρησης της «γραμμής».
Γι αυτό σου λέω. Ρώτα πρώτα και μετά να εκτίθεσαι. Θα σε έχω πάντα καλυμμένο.
Εκεί που πάει όμως, εντελώς χαμένο το βούνευρον, Δήμαρχε, είναι στον τρόπο διεξαγωγής των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Μία να παρακολουθήσεις «τα είδες όλα όχι μόνο γι’ αυτή τη ζωή, αλλά ίσως και για την μεθεπόμενη.
Τι σφρίγος; Τι ένταση; Τι ρυθμός; Ειδικά εκεί στην αρχή των συνεδριάσεων, όπου το «κεφάλι του νυμφίου παίζεται σε επίπεδο κρεοπωλείου».
Από τη μια η «καζαντζιμένη καλαμπαλικιάδα», από την άλλη ο αχαλίνωτος αυτοσχεδιαστικός οργασμός της Ροκιάς, η οποία σολάρει ηλεκτρικές σαμπάχ κλίμακες πάνω στα τάστα ενός κακοφτιαγμένου και αναποτελεσματικού κανονισμού, αλλά κι απ’ την παραπέρα τσαμπουκαλεμένη διαλεκτική ρητορεία «εσού του ιδίου», ιδιαίτερα κάθε φορά που συνειδητοποιείς, ότι κάποιος από αυτούς τους αθεόφοβους, που κάθονται στα αντιπολιτευτικά έδρανα, ρωτάει κάτι που σε ενοχλεί, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, άλλο να σου λέω κι άλλο να είσαι εκεί να μην την βλέπεις.
Θα παρακάμψω τη συνήθη ενδοπαραταξιακή σύγκρουση, έτσι κι αλλιώς τα επεισόδια εδώ η παραγωγή τα έχει κλεισμένα για όλο το υπόλοιπο της θητείας σου, και θα έρθω σε αυτό το προ ημερησίας θέμα της κυβερνητικής επιχείρησης «ιδιωτικοποίησης» του νερού και της πράσινης υπερκοστολόγησής του (Δείτε περισσότερα ΕΔΩ).
Εκεί να δεις ροκιά ο Jimi Hendrix του οργάνου. Ζητάει από τους συμβούλους να ψηφίσουν για το επείγον της λήψης απόφασης πάνω σε ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα, που εισηγήθηκε ο συναγωνιστής Πελοπίδας (Αντωνάκος) και το οποίο μπορείτε να το δείτε στο παραπάνω link, κι ενώ η ψηφοφορία δίνει αποτελέσμα κατά πλειοψηφία, μειοψηφούντος του γνωστού κιθαρωδού, ο οποίος μετά το πέρας της αποφασίζει να επιχειρηματολογήσει κιόλας, δικαιολογώντας την ψήφο του. Στο σημείο αυτό ο καλλιτέχνης συνειδητοποιεί ότι η επικοινωνία με το κοινό του είναι τέλεια και επιζητώντας μεγαλύτερη αποδοχή της δεξιοτεχνίας του, την ξαναπάει την ψηφοφορία από την αρχή, μόνο και μόνο για να εκφραστεί η φιλελεύθερο και ουχί νεοφιλελεύθερη καλλιτεχνία του. Εντελώς για τα πανηγύρια, λέμε!
Το θέμα τελικά, Δήμαρχε, καθώς θα ξέρεις κι εσύ, συζητήθηκε, με τον Σταύρο (Καμμένο) να θυμίζει τον παλιό καλό Σταύρο του αγώνα του νοσοκομείου. Τόσος κυβερνητικός οπουρτουνισμός ούτε ο Τσιριμώκος, ούτε καν η Γεροβασίλη ποτέ μέχρι σήμερα! Και επειδή το θέμα ήταν σοβαρό και επειδή δεν υπήρχε και χρόνος, έτσι ώστε να αναπτυχθεί σε όλες του τις διαστάσεις, αποφασίσθηκε, με μια περίεργη συμφωνία αρχών, να συζητηθεί σε δεύτερο χρόνο, «ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός», όπως επιχειρηματολόγησε και ο Ανέστης (Χριστός Ανέστης), προς τον βέβηλο Στέλιο, ο οποίος τώρα τελευταία δεν σέβεται τίποτα, ούτε καν την «καμιά φορά αριστερή κυβέρνηση».
Κράτησα για το τέλος Δήμαρχε και την άλλη δήλωση σου από τη συνεδρίαση της Δευτέρας, η οποία εξέφρασε το θυμό σου για τις ερωτήσεις του Ανυπότακτου Αγρινίου. «Δεν πρόκειται», είπες «να απαντήσουμε ξανά σε ερωτήσεις που στόχο έχουν τη δημιουργία εντυπώσεων στην τοπική κοινωνία»… Κάπως έτσι το είπες κι αν έχω κάνει λάθος στην μεταφορά του λόγου σου, απλά βγάλε τα εισαγωγικά και κράτα την ουσία.
Σώπα καλέ… Τέτοια μαγκιά ε; Όταν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης σε ρωτάνε, για όσα κάνουν τη μεγαλειότητά σου να δυσφορεί, τότε όλα γίνονται για λόγους επικοινωνίας και με μια δήλωση, που δεν γίνεται καθόλου για λόγους επικοινωνίας, αποφασίζεις να καταργήσεις ακόμα και το δικαίωμα τους να ρωτάνε.
Για να το μαζεύουμε λίγο, Δήμαρχε. Γιατί κάπου δεν έχει μόνο χαθεί η μπάλα, αλλά και το γήπεδο.
Πόσο το χάρηκα όμως, Δήμαρχε, το παρακάτω ενσταντανέ, δε λέγεται. Τι μεστός λόγος με τα χεράκια να μοιράζουν ευγνωμοσύνη και καλοσύνη!!! Τι έλλειψη κοινοτυπίας!!!
Αλλά επ’ αυτών «ες αύριον» τα σπουδαία.
