Στα πρόθυρα… συμφωνίας

ΜΑΡΙΑ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Κλίμα επίτευξης συμφωνίας εν όψει του Eurogroup της 7ης Απριλίου διαμορφώνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, αν και αξιωματούχοι εντός κι εκτός της χώρας επιμένουν να λένε ότι υπάρχει πρόοδος αλλά τίποτε δεν έχει κλείσει, φοβούμενοι ότι ένα στραβο­πάτημα τελευταία στιγμή μπορεί να αναποδογυρίσει την «καρδάρα με το γάλα».

Σε αυτό το κλίμα συνέβαλε και η δήλωση Τσακαλώτου το βράδυ της Τρίτης, ότι «η αξιολόγηση θα κλεί­σει πιο σύντομα από ό,τι νομίζετε», αλλά και το γεγονός ότι έχει αρχίσει το μασάζ στο κόμμα – μεταξύ άλλων ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης ενημέρωσε βουλευτές της Δυτικής Μακεδονίας για το φλέγον θέμα της ΔΕΗ και της διαφαινόμενης συμφωνίας για την πώληση λιγνιτικών μονάδων.

Κομισιόν και κυβέρνηση έσπευσαν χθες να διαψεύσουν δημοσίευμα του Reuters κατά το οποίο υπήρξε προ­καταρκτική συμφωνία κυβέρνησης – θεσμών στα πεδία των εργασιακών, της ενέργειας και του αφορολογή­του. Η μεν Κομισιόν διά της εκπροσώπου της Ανίκα Μπράιτχαρτ δή­λωσε ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώ­σει το δημοσίευμα (ανώνυμη πηγή σχολίασε ότι το δημοσίευμα δεν είναι ακριβές, καθώς υπάρχει πρόοδος, αλλά όχι συμφωνία). Στην Αθήνα, αντιστοίχως, κυβερνητικές πηγές απέ­φευγαν να επιβεβαιώσουν: «Ουδέν σχόλιον. Όταν κλείσει η συμφωνία, θα το μάθετε επισήμως και όχι από τη διαρροή».

Άλλωστε η γραμμή που επανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν ότι «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί αν δεν συμφωνηθούν όλα». Ταυτόχρονα α­πέφυγε να εμφανίσει την 7η Απριλίου ως νέο ορόσημο, μια τέτοια πρόθεση την απέδωσε κυρίως στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ συμπληρώνοντας ότι μένει να δούμε «αν αυτά που λέ­γονται δημοσίως και ιδιωτικώς εκ μέ­ρους των θεσμών θα γίνουν πραγμα­τικότητα» – βάζοντας θέμα πολιτικής βούλησης για την άλλη πλευρά.

Η… χρονοσειρά

Χωρίς λοιπόν ο Δημήτρης Τζανακόπουλος να δεσμεύεται για το κλεί­σιμο της λεγόμενης τεχνικής συμ­φωνίας στο προσεχές Εurogroup ξε­καθάρισε ότι ως προς τη «χρονοσει­ρά»:

♦Πρώτα θα κλείσει η τεχνική συμφωνία (Staff Level Agreement) για το πρόγραμμα μέχρι το 2018 και για τα μέτρα του 2019 (προφανώς, αυτό αναμένεται να γίνει στο προσεχές Εurogroup, παρόλο που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε, όπως είπαμε, να δεσμευτεί για ευνόητους λόγους)

♦Ακολούθως θα υπάρξει η νομοθέ­τηση «πιθανότατα» κάποιων «δευτερεύουσας σημασίας» ζητημάτων, π.χ. ο εξωδικαστικός συμβιβασμός.

♦Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέ­τρα της ελάφρυνσης του χρέους και του προσδιορισμού του χρονικού διαστήματος εφαρμογής υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (μετά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στις 21 – 23 Απριλίου, στην οποία το ταμείο αναμένεται ότι θα λάβει αποφάσεις σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα).

♦Τέλος, κατά τον κυβερνητικό εκ­πρόσωπο, «ο κύριος όγκος των συμφωνηθέντων θα ψηφιστεί, εφόσον έχουμε στα χέρια μας τη συνολική συμφωνία».

Η «θυσία» της ΔΕΗ

Αυτό που σε μεγάλο βαθμό φαί­νεται να έχει «ξεμπλοκάρει» τη δια­πραγμάτευση είναι η συμφωνία στα εργασιακά, που σημαίνει καθώς φαί­νεται α) η επαναφορά των συλλογι­κών διαπραγματεύσεων που ζητά η κυβέρνηση να πάει γι’ αργότερα, με­τά το τέλος του προγράμματος, και β) από την πλευρά των δανειστών να αποσυρθεί το αίτημα για αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσε­ων και για το «εργοδοτικό» λοκ-άουτ (ανταπεργία) – σε αυτά αναφέρθη­κε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες λέγοντας ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχωρήσει (δεν αναφέρ­θηκε ωστόσο στον συνδικαλιστικό νόμο που αφορά τη λήψη απόφασης για απεργία).

Αυτό θεωρείται ότι δίνει τη δυνα­τότητα στο Μαξίμου να υποστηρίξει πολιτικά τη συμφωνία στο εσωτερι­κό του κόμματος και της κυβέρνη­σης και να χρυσώσει, όσο αυτό είναι δυνατό, το χάπι για τη μείωση του α­φορολογήτου, τις περικοπές στις συντάξεις και την πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ.

Ως προς το κρισιμότατο ζήτημα της ΔΕΗ, το Μαξίμου θεωρεί ότι η παρτίδα (όσον αφορά τον εσωκομ­ματικό αντίκτυπο) σώζεται στον βαθ­μό που ναι μεν προωθείται η πώληση λιγνιτικών μονάδων – κάτι το οποίο επιπροσθέτως στηρίζεται και από το επιχείρημα ότι υπάρχει σχετική κοι­νοτική Οδηγία – αλλά διατηρούνται υπό τον δημόσιο έλεγχο οι υδροη­λεκτρικές μονάδες παραγωγής ρεύ­ματος.

Γενικότερα, σε σχέση με τη ΔΕΗ η επιχειρηματολογία που διατυπώθη­κε δημόσια από την αρχή της εβδο­μάδας, από κυβέρνηση και κόμμα, είναι ότι η προσπάθεια της κυβέρνη­σης επικεντρώνεται στη διατήρηση της επιχείρησης υπό δημόσιο έλεγ­χο κι επιπλέον ότι το αποτέλεσμα της τωρινής διαπραγμάτευσης πρέπει να συγκριθεί με το σχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ» και την πώληση του ΑΔΜΗΕ που προωθούσε η κυβέρνηση Σα­μαρά και κατάφερε, όπως λέγεται, να αποτρέψει η σημερινή κυβέρνηση.

Ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος ήταν αυτός που σήκωσε στα ύψη το θέμα της ΔΕΗ, με τις παρεμβάσεις τουλάχι­στον εδώ και δέκα μέρες να γίνονται σε καθημερινή βάση, φέρνοντας συ­χνά σε δύσκολη θέση το Μαξίμου, χθες άνοιξε τα χαρτιά του ως προς τη στάση που θα κρατήσει όταν έρθει η ώρα των ψηφοφοριών και δήλωσε ό­τι θα πειθαρχήσει στις συλλογικές αποφάσεις. Αντιθέτως, τις τελευταί­ες μέρες ο Νίκος Φίλης, ο οποίος ε­σχάτως έχει απασχολήσει με τις διαφοροποιήσεις του, έχει αποφύγει τις δημόσιες δηλώσεις.

Πάντως, είχαν προηγηθεί στην αρ­χή της εβδομάδας οι διαρροές (που έχουν και χαρακτήρα ψυχολογικής πίεσης στους «διαφωνούντες» βου­λευτές) ότι «αν η συμφωνία που θα φέρει η κυβέρνηση είναι τέτοια που να μπορεί να τη σηκώσει πολιτικά ο πρωθυπουργός, τότε μπορεί να τη διαχειριστεί και ο κάθε βουλευτής. Κανείς δεν είναι περισσότερο ευαί­σθητος ή περισσότερο αριστερός α­πό τον πρωθυπουργό».

Κόμμα και βουλευτές, αν και σε έντονη ανησυχία, τηρούν στάση α­ναμονής, μέχρι να έρθει η συμφω­νία (σε τμήματα ή συνολικά) ώστε να τοποθετηθούν επί συγκεκριμένων πλέον θεμάτων. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να συνεδριάσει η Πολι­τική Γραμματεία ή το Πολιτικό Συμ­βούλιο και πιθανότατα εκεί θα κριθεί αν θα χρειαστεί (ανάλογα με το τι θα υπάρχει στο τραπέζι) να συνέλθει η Κεντρική Επιτροπή πριν ή μετά το Ευτοςτουρ της 7ης Απριλίου ή ενδε­χομένως αργότερα.