Το μέσα και το έξω του πρωθυπουργού

Το μέσα και το έξω του πρωθυπουργού

  • |

Τι κι αν εξαναγκάστηκε (ή μήπως του βγήκε αυθόρμητα;) ο Ελληνας πρωθυπουργός να υμνήσει τον πλανητάρχη -τα έχει αυτά η διπλωματία. Μέσα του, όμως, έτσι λένε όσοι «ξέρουν», δεν παύει να νομίζει ότι είναι αριστερός· το λέει κιόλας ο άνθρωπος σε κάθε ευκαιρία [δεν χάνει και τίποτα, ίσα ίσα που αναισθητοποιεί τα αντανακλαστικά αυτών που νιώθουν ακόμη αριστεροί (με την καλή έννοια, την παλιά..)].

Γιώργος Σταματόπουλος

«Ανόητα, αμερικανάκια -υποθέτω να σκεφτόταν την ώρα που εξέθετε διεθνώς την υποτέλειά του- προσποιούμαι τώρα την εθνική μας φιγούρα με το πολύ μακρύ χέρι, δηλώνω ευθαρσώς και με παρρησία την υποταγή μου, αλλά το κάνω για το καλό της χώρας μου, στο βάθος (μου) εξακολουθώ να παραμένω πολέμιος του καπιταλισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού».

Συμφωνούν μαζί του όλοι εκείνοι που εξουσιάζουν ή έχουν πρόσβαση στην εξουσία, γιατί αυτό έχει εν τέλει σημασία: η διατήρηση της εξουσίας, εξάλλου είναι ανώφελο και αφελές να συγχέει κάποιος την (ανώτερη) διπλωματία με την (συρρικνωμένη ούτως ή άλλως παγκοσμίως αριστερή) ιδεολογία. Εδώ που τα λέμε, συμφωνούν κι άλλοι πολλοί· μπροστά στον ισχυρό πρέπει να επιδίδεσαι σε κολακείες εάν θέλεις να αποκτήσεις την εύνοιά του. Πόσο φτώχυνε το πνεύμα αντίστασης, προέχει βλέπετε ο ρεαλισμός: πολιτικός, τεχνολογικός, τεχνοκρατικός και άλλα· τα υπόλοιπα είναι φούμαρα και ουτοπικές ανοητολογίες μερικών περιθωριακών ρομαντικών της εξέγερσης -τι να λέμε…

Ισως λοιπόν μέσα του έτσι να σκέφτεται: ηρωικά (αλλά, μάλλον, πένθιμα), ίσως να νομίζει ακόμη ότι διασώζει την τιμή της Αριστεράς και των πολλών που την ακολούθησαν πιστά και με αυταπάρνηση, δεκαετίες τώρα, και άλλων που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για τα ιδανικά που πρέσβευε τούτη η Αριστερά. Σημασία όμως δεν έχει τι νιώθει μέσα του ο Ελληνας πρωθυπουργός, αλλά πώς φαίνεται «έξω», εκεί όπου κρίνονται όλοι από την κοινωνία: διπλωμάτες, ιδεολόγοι, πολιτικοί, αναλυτές, στοχαστές, και είναι η ίδια αυτή κοινωνία, που μερικές φορές είναι ανελέητη στην κριτική της, ειδικά όταν θίγεται η υπερηφάνεια της και η αξιοπρέπειά της (και όχι στο θυμικό αλλά στο νοητικό επίπεδό της…).

Μπορεί μια αδύναμη χώρα να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη; Βεβαίως, αρκεί να μη φέρει καμία αντίρρηση στο παραμικρό, ειδάλλως, όσο και αν γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά είναι απαραίτητη τούτη η αδύναμη χώρα, θα υποστεί την πίεση (την ωμή βία) της ισχυρής -τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη, όπως λένε σε όλες τις χώρες του πλανήτη.

Χαριτολογώντας θα λέγαμε ότι ο κ. Τσίπρας όταν είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει, έτσι και μπει όμως στον κύκλο αποδεικνύεται ότι δεν είναι ικανός να κάνει ούτε λυγίσματα στη μέση ούτε τσαλιμάκια ούτε φιγούρες -άγαλμα! Και όμως, παρ’ όλα αυτά χαμογελάει, παρότι «κούτσουρο» δηλαδή. Εύκολα μίλησε για ζουρνάδες και λοιπά, απαξιωτικά για τον Αμερικανό πρόεδρο, μπροστά του όμως (όταν μπήκε στον χορό) τσιμουδιά, ακριβώς όπως έμεινε άφωνος μπροστά στους ισχυρούς δανειστές. Αντε να τον σταματήσεις τώρα, που έχει πάρει και το κολάι.

.efsyn.gr