- του Louis MacNeice
μετφρ.: Γιώργος Λυκοτραφίτης
——————–———–—–————
Με κεφαλάκια σαν των στρατιωτών, της Βασίλισσας ή του αξιωματικού,
Οι τουλίπες σέρνονται στις ρίζες τους και πενθούν
Σε ανεπαίσθητες συχνότητες, η κίνηση
Είναι του ανέμου, όχι δική τους. Προφυλακτήρα τον προφυλακτήρα
Δε θα ξεπροβάλλουν τ΄αυτοκίνητα ποτέ, ούτε ακόμη
Κι αν παρουσιαστούν οι ιδιοκτήτες τους να τ΄αποζητήσουν, η κίνηση
Είναι του καιρού, όχι δική τους. Αγκώνα τον αγκώνα
Μες στο μοτέλ είναι τα ποτά υψωμένα
Και κατεβασμένα, και κατεβασμένα, τα πιόνια και τ΄αυλάκια
Μπλοκαρισμένα, πνιγμένα, η κίνηση είναι τίποτα,
Το σαλόνι, όπως ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, πλήρες,
Οι τουλίπες νιώθουνε κι αυτές το κρύο
Κι επιτιθέμενες κατά τη διεύθυνση του ανέμου δεν κάνουν τίποτε άλλο
Απ΄το να μιμηθούν την κίνηση ενός αξιωματικού, το τετράγωνο
Εμπρός παραμένει εμπρός, τα πέταλά τους
Απλώς θα πέσουν και θα φράξουνε τ΄αυλάκια
Που θα υπάρχουν όλα. Αυτός ο μήνας παραμένει
Τεχνητή εμψύχωσις ανεπιτυχούς μετεωρίσεως.
Η κίνηση είναι του καιρού, η απώλεια δική μας.
