Έπνιξαν τη Θεσσαλία για τα κέρδη τους

Η  Θεσσαλία είναι η πηγή για το 25% της αγροτικής παραγωγής της Ελλάδας. Αλλά αυτό πριν τις κακοκαιρίες Daniel και Elias, που τη βούλιαξαν στη λάσπη και είχαν ως αποτέλεσμα 17 νεκρούς και τεράστιες καταστροφές σε σπίτια, χωράφια και υποδομές.

Ακόμα και σή­με­ρα υπάρ­χουν χωριά θαμ­μέ­να στο νερό ή χωρίς πό­σι­μο νερό και δια­κο­πές στην ηλε­κτρο­δό­τη­ση. Η ανη­συ­χη­τι­κή υγειο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση έχει αρ­χί­σει ήδη να απο­τυ­πώ­νε­ται στον το­πι­κό πλη­θυ­σμό, με γα­στρε­ντε­ρί­τι­δες, λοι­μώ­ξεις του ανα­πνευ­στι­κού και κρού­σμα­τα λε­πτο­σπεί­ρω­σης.

Όσο αλή­θεια είναι ότι τόσο ο Daniel όσο και ο Elias εί­κο­σι μέρες αρ­γό­τε­ρα ήταν και­ρι­κά φαι­νό­με­να με πρω­τό­γνω­ρη έντα­ση, άλλο τόσο αλη­θι­νό είναι ότι ο Βόλος, η Καρ­δί­τσα, τα Τρί­κα­λα, το Πήλιο ήταν πε­ριο­χές εντε­λώς αθω­ρά­κι­στες για κάθε εί­δους επι­κίν­δυ­νη κα­τά­στα­ση, που λόγω κλι­μα­τι­κής κρί­σης είναι πλέον ένα σο­βα­ρό εν­δε­χό­με­νο σε κάθε γωνιά της χώρας και του πλα­νή­τη.

Τα Σχέ­δια Δια­χεί­ρι­σης Κιν­δύ­νου Πλημ­μύ­ρας είχαν απο­τυ­πώ­σει την επι­κίν­δυ­νη πλημ­μυ­ρι­κή ζώνη στη Θεσ­σα­λία ήδη από το 2018. Το κρά­τος αδια­φό­ρη­σε εντε­λώς για την εκ­πό­νη­ση των Σχε­δί­ων και ούτε μετά την κα­κο­και­ρία Ιανός στην Καρ­δί­τσα το 2020 λή­φθη­καν σο­βα­ρά μέτρα πρό­λη­ψης. Έγι­ναν μόνο απο­σπα­σμα­τι­κά έργα προς όφε­λος ερ­γο­λά­βων και των γνω­στών διευ­θε­τή­σε­ων της το­πι­κής δια­πλο­κής.

Έργα «βι­τρί­νας»

Μόλις το 3% των πόρων που δό­θη­καν στην Καρ­δί­τσα μετά τον Ιανό κα­τευ­θύν­θη­καν σε αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα. Αντί­στοι­χα σε επί­πε­δο πε­ρι­φέ­ρειας εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ πήγαν στα τα­μεία διά­φο­ρων κα­τα­σκευα­στι­κών εται­ρειών (με­τα­ξύ αυτών και η ΓΕΚ-ΤΕΡ­ΝΑ) για έργα που απο­δεί­χθη­καν πλή­ρως ελατ­τω­μα­τι­κά, όπως η γέ­φυ­ρα του Ξηριά στον Αλ­μυ­ρό που έπεσε ή έργα «βι­τρί­νας» που θα εξα­σφά­λι­ζαν ακόμα μια θη­τεία στον Κ. Αγο­ρα­στό. Αν είχαν υλο­ποι­η­θεί οι ανα­γκαί­ες πα­ρεμ­βά­σεις, του­λά­χι­στον θα είχαν με­τρια­στεί οι απώ­λειες. Στην Ατ­τι­κή μόλις το 3% του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού της πε­ρι­φέ­ρειας, αφορά ανά­λο­γα έργα, που και αυτά βέ­βαια είναι ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κά με τσι­με­ντο­ποί­η­ση ρε­μά­των και ακρι­βές ερ­γο­λα­βί­ες.

Η κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως και στις κα­λο­και­ρι­νές πυρ­κα­γιές, απέ­δω­σε τα πάντα στην κλι­μα­τι­κή κρίση και πα­ράλ­λη­λα προ­σπά­θη­σε μετά τον Daniel να πα­ρου­σιά­σει  πως τα φαι­νό­με­να αυτά είναι εξαι­ρε­τι­κά σπά­νια. Μόνο που λίγες μέρες μετά (και όχι 16.000 χρό­νια μετά…) , μια νέα σφο­δρή νε­ρο­πο­ντή έπνι­ξε και πάλι τον «εντυ­πω­σια­κά άτυχο» Βόλο και τη Βό­ρεια Εύ­βοια. Η διαρ­κής επί­κλη­ση της κλι­μα­τι­κής κρί­σης, δεν απο­τε­λεί δι­καιο­λο­γία. Αντί­θε­τα φω­τί­ζει κα­θα­ρό­τε­ρα την προ­κλη­τι­κή αδια­φο­ρία των κυ­βερ­νώ­ντων και το δια­χρο­νι­κό πο­λι­τι­κό έγκλη­μα. Γιατί αν γνω­ρί­ζεις προ­κα­τα­βο­λι­κά την απει­λή και δεν κά­νεις κάτι για να την απο­τρέ­ψεις, είσαι διπλά ένο­χος. Γιατί η πραγ­μα­τι­κή «ατυ­χία» είναι η κυ­νι­κή λο­γι­κή του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, που θε­ω­ρεί τις επεν­δύ­σεις στην αντι­πλημ­μυ­ρι­κή ή την αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία ως «μη ελ­κυ­στι­κές», όπως θα έλεγε και ένας γιά­πης.

Πο­λι­τι­κή επι­λο­γή

Η έλ­λει­ψη υπο­δο­μών και προ­ε­τοι­μα­σί­ας για φαι­νό­με­να έντο­νης βρο­χό­πτω­σης είναι πο­λι­τι­κή επι­λο­γή τόσο της κυ­βέρ­νη­σης, όσο και των δη­μάρ­χων και των πε­ρι­φε­ρειαρ­χών. Μια οι­κο­νο­μι­κή και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή πο­λι­τι­κή που υπο­τάσ­σει τα πάντα στην «ανά­πτυ­ξη» και τους «επεν­δυ­τές», ανα­πό­φευ­κτα δια­λύ­ει τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες και αφή­νει ανο­χύ­ρω­τα τα δάση και τις πό­λεις μας. Με­τα­φέ­ρει κρί­σι­μους πό­ρους για τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες στο κε­φά­λαιο, σε πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς και μο­νά­δες των μη­χα­νι­σμών κα­τα­στο­λής. Ει­δι­κά για την ενί­σχυ­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και τις κρί­σι­μες -για την κα­πι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία- υπο­δο­μές, τα λεφτά χα­ρί­ζο­νται απλό­χε­ρα.

Εν­δει­κτι­κά, την ώρα που το κό­στος χρή­μα­τος έχει εκτι­να­χθεί στα ύψη λόγω των αλ­λε­πάλ­λη­λων αυ­ξή­σε­ων επι­το­κί­ων από την ΕΚΤ, το κρα­τι­κό χρήμα ρέει άφθο­νο προς τις επι­χει­ρή­σεις. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι για το δα­νεια­κό πρό­γραμ­μα του Τα­μεί­ου Ανά­καμ­ψης (που δα­νεί­ζει με πολύ μι­κρό­τε­ρο επι­τό­κιο από τις τρά­πε­ζες) έχουν ήδη υπο­βλη­θεί 500 επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια συ­νο­λι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού 18,1 δισ. ευρώ. Πε­ρί­που τα μισά από αυτά χρή­μα­τα κα­λύ­πτο­νται από το πε­ρί­φη­μο Τα­μείο, από το οποίο είχαν αφαι­ρε­θεί στις 31/8 τα αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα!

Ο συ­νο­λι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του νέου αε­ρο­δρο­μί­ου στην πε­ριο­χή του Κα­στε­λί­ου στο Ηρά­κλειο Κρή­της, σύμ­φω­να με τη Σύμ­βα­ση Πα­ρα­χώ­ρη­σης, ανέρ­χε­ται στα 520 εκατ. ευρώ, με σκοπό να εξυ­πη­ρε­τη­θούν τα εκα­τομ­μύ­ρια επι­σκε­πτών του νη­σιού. Στον αντί­πο­δα, η αντι­πλημ­μυ­ρι­κή με­λέ­τη πέριξ του αε­ρο­δρο­μί­ου απο­τε­λεί ακόμα ζη­τού­με­νο, σε μια πε­ριο­χή που συ­γκε­ντρώ­νει ση­μα­ντι­κό μέρος των καλ­λιερ­γειών του νη­σιού.

Ιδιω­τι­κή Ασφά­λι­ση

Ταυ­τό­χρο­να με τα πα­ρα­πά­νω, η κυ­βέρ­νη­ση είναι στα­θε­ρά προ­ση­λω­μέ­νη στη με­τα­φο­ρά του κό­στους απο­ζη­μί­ω­σης στην πλάτη των ήδη επι­βα­ρυ­μέ­νων νοι­κο­κυ­ριών, σχε­διά­ζο­ντας την υπο­χρε­ω­τι­κή ασφά­λι­ση των κα­τοι­κιών και απο­φεύ­γο­ντας να κα­τα­βά­λει επαρ­κείς απο­ζη­μιώ­σεις στους πλη­γέ­ντες (ακόμα εκ­κρε­μούν πλη­ρω­μές για τον Ιανό).

Πέρα από το δώρο εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ στις ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες, μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση απο­γεί­ω­σης της ατο­μι­κής ευ­θύ­νης, θα επι­τα­χύ­νει την από­συρ­ση του κρά­τους από την υπο­χρέ­ω­ση δη­μιουρ­γί­ας απα­ραί­τη­των-δη­μό­σιων υπο­δο­μών.

Ούτε καν αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα δεν θα υλο­ποιούν οι κυ­βερ­νή­σεις, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι απο­τε­λεί ευ­θύ­νη του κάθε ιδιο­κτή­τη να προ­στα­τεύ­σει την κα­τοι­κία του, επι­λέ­γο­ντας κά­ποιο πρό­γραμ­μα, μιας κά­ποιας ασφα­λι­στι­κής. Ασφα­λι­στι­κές που δεν θα μπο­ρούν να αντα­πο­κρι­θούν στο ύψος των απο­ζη­μιώ­σε­ων λόγω της κλι­μα­τι­κής κρί­σης, οπότε θα απο­φεύ­γουν με διά­φο­ρα «κόλπα» τις υπο­χρε­ώ­σεις τους ή θα αυ­ξά­νουν υπέ­ρο­γκα τα ασφά­λι­στρα. Ήδη στις ΗΠΑ, οι σχε­τι­κές εται­ρεί­ες στα­μά­τη­σαν να ασφα­λί­ζουν ζη­μιές που προ­κα­λού­νται από ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να (όπως τυ­φώ­νες ή φω­τιές), σε συ­γκε­κρι­μέ­νες πε­ριο­χές που κιν­δυ­νεύ­ουν πε­ρισ­σό­τε­ρο από την κλι­μα­τι­κή κρίση.

Σή­με­ρα, γί­νε­ται όλο και πιο ορατό σε με­γά­λα τμή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας, ότι η κυ­ρί­αρ­χη τάξη και το πο­λι­τι­κό της προ­σω­πι­κό, πέρα από τους χα­μη­λούς μι­σθούς και την έντα­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης, προ­ω­θούν την εγκα­τά­λει­ψη των υπο­δο­μών και του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος, ή στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση, την ανά­θε­ση της «προ­στα­σί­ας» τους σε ιδιώ­τες κερ­δο­σκό­πους. Το γε­γο­νός πως, ως μόνη αξιό­πι­στη λύση για την πο­λι­τι­κή προ­στα­σία εμ­φα­νί­ζε­ται ο στρα­τός (με ότι συμ­βο­λι­σμούς και πο­λι­τι­κές προ­ε­κτά­σεις έχει κάτι τέ­τοιο), είναι τρανή από­δει­ξη της διά­λυ­σης των δομών κοι­νω­νι­κής προ­στα­σί­ας.

Διεκ­δι­κή­σεις-Αλ­λη­λεγ­γύη

Οι πλημ­μυ­ρο­πα­θείς πα­λεύ­ουν να απο­κα­τα­στή­σουν τις ζη­μιές και τις ζωές τους, ενώ κα­νέ­νας δεν μπο­ρεί να εκτι­μή­σει με ακρί­βεια το οι­κο­νο­μι­κό μέ­γε­θος της κα­τα­στρο­φής. Πόσο μά­λι­στα τις επι­πτώ­σεις στη σω­μα­τι­κή και ψυ­χι­κή υγεία των πλη­γέ­ντων. Οι τρα­γι­κές συν­θή­κες φέρ­νουν στο προ­σκή­νιο τη διεκ­δί­κη­ση από το κρά­τος πλή­ρους απο­ζη­μί­ω­σης για την κα­τα­στρο­φή, χωρίς όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Την εγκα­τά­στα­ση των πλημ­μυ­ρο­πα­θών σε ξε­νο­δο­χεία ή άδεια σπί­τια και την άμεση εκ­πό­νη­ση σο­βα­ρού αντι­πλημ­μυ­ρι­κού σχε­δια­σμού, όπως και την επαρ­κή πρό­σβα­ση σε υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη.

Ήδη μια σειρά από κι­νη­το­ποι­ή­σεις έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στη Λά­ρι­σα, στον Πα­λα­μά Καρ­δί­τσας κ.α., που αντι­με­τώ­πι­σαν και αστυ­νο­μι­κή βία. Την ίδια ώρα βέ­βαια, ο κό­σμος των αντι­στά­σε­ων βρί­σκε­ται δίπλα στους κα­τοί­κους της Θεσ­σα­λί­ας. Συ­γκι­νη­τι­κές εκ­δη­λώ­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης και έμπρα­κτης βο­ή­θειας έχουν ξε­δι­πλω­θεί αυτό το μήνα από σω­μα­τεία, συλ­λό­γους, δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις, κι­νη­μα­τι­κές και πο­λι­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες της Αρι­στε­ράς και του αντιε­ξου­σια­στι­κού χώρου.

«Μας έπνι­ξαν στον κάμπο, μας έκα­ψαν στα δάση, μας σκό­τω­σαν στα τρένα, οι δο­λο­φό­νοι είναι από την ίδια γέννα», ση­μεί­ω­νε σε πρό­σφα­το κά­λε­σμά του το Δί­κτυο Αγώνα & Αλ­λη­λεγ­γύ­ης Λά­ρι­σας, θυ­μί­ζο­ντάς μας ότι πίσω από τις φωνές που μι­λούν για «θε­ο­μη­νί­ες» ή την «κα­τα­στρο­φι­κή μανία του φαι­νο­μέ­νου» κρύ­βε­ται το σύ­στη­μα του κέρ­δους που δο­λο­φο­νεί.

rproject.gr