Συνέντευξη του Κώστα Παπαδάκη που Παραχώρησε στο kommon
Κώστα καλησπέρα
- Μετά το ομολογουμένως ελπιδοφόρο εκλογικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές ξεκινήσατε τη θητεία σας ως δημοτικός σύμβουλος με την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα. Ποιες είναι οι ιεραρχήσεις των θεμάτων/ ζητημάτων για τα οποία θα αγωνιστείτε τόσο εντός όσο και εκτός του δημοτικού συμβουλίου και οι τρόποι / μέθοδοι αντίδρασης ;
Το εκλογικό αποτέλεσμα υπήρξε αντίστοιχο της σοβαρότητας της προσπάθειας που έγινε. Και βοά για την ανάγκη όχι απλά για την αθροιστική και μόνο εκλογική ενότητα των δυνάμεων που συγκρότησαν την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα, αλλά την ανάγκη υπέρβασης σε μια νέα ποιότητα ενιαίας παράταξης που θα μπορέσει να εκφράσει πολιτικά τον χώρο των κινημάτων και της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι ιεραρχήσεις των θεμάτων είναι αυτές που προδιαγράφονται από την προεκλογική μας διακήρυξη για μια βιώσιμη πόλη που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των κατοίκων και των εργαζομένων της. Αυτό σημαίνει αντίσταση στην καταστροφική επέλαση του κεφαλαίου, την υποχρηματοδότηση και διεκδίκηση της οικονομικής δυνατότητας του Δήμου να ανταποκρίνεται στην θεσμική και κοινωνική του αποστολή παρέχοντας κοινωνικές υπηρεσίες αξιοπρεπείς και δομές πρόνοιας. Αγώνας για έναν Δήμο που να παρεμβαίνει στην στεγαστική κρίση, που είναι προϊόν της παράδοσης της πόλης στο τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο και την έλλειψη βούλησης του κράτους να παρέμβει για τον περιορισμό στα AirBnB και στο ύψος των ενοικίων. Για μια πόλη ανθρώπινη και αξιοβίωτη, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης και των πολιτικών που την προκαλούν, Παλεύουμε ακόμα για μια Αθήνα αντιφασιστική και αντιρατσιστική, μια Αθήνα της δημοκρατίας, των κινημάτων, του πολιτισμού και της δημόσιας παιδείας. Ο αγώνας μας διεξάγεται στα κινήματα των αγωνιζομένων κατοίκων, μεγάλο μέρος των οποίων άλλωστε στήριξε το ψηφοδέλτιο μας, και προσπαθούμε να γίνουμε η φωνή της έκφρασης τους μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.
- Ποια είναι η εκτίμησή σας για την θητεία του νέου δημάρχου της Αθήνας; Πως κρίνετε την έως σήμερα στάση του σε διάφορα ζητήματα που αφορούν τον Δήμο της Αθήνας;
Είναι νωρίς για να κριθεί και όσο λάθος είναι η αυταπάτη ότι με την εκλογή του θα αλλάξουν όλα, άλλο τόσο λάθος είναι η εκ προοιμίου ταύτισή του με τον απερχόμενο. Ο νέος Δήμαρχος της Αθήνας δείχνει να αισθάνεται το νόημα της ψήφου ανατροπής του Μπακογιάννη. Είναι μία ψήφος η οποία ζητάει πολλά περισσότερα από μια διαχειριστική συνέχεια της πολιτικής του, την οποία άλλωστε η κυβέρνηση με πολλούς τρόπους επιδιώκει να επιβάλει και μετά την αποχώρηση του. Είναι μια ψήφος που διεκδικεί την πλήρη διακοπή της καταστροφικής ατζέντας των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης των υπηρεσιών του Δήμου.
Υπάρχουν βέβαια αρκετά που δείχνουν ότι πρόκειται για μία συστημική εναλλαγή, όπως : Η δέηση στις ιδιωτικές εταιρίες να επισκευάσουν δωρεάν τα σχολεία της περιοχής τους γιατί ο Δήμος δεν έχει χρήματα μέχρι να εγκριθούν οι περικομμένες χρηματοδοτήσεις. Και η άσκηση ενδίκων μέσων κατά αποφάσεων που δικαιώνουν συμβασιούχους του Δήμου Αθήνας κατ εφαρμογή του νόμου Βορίδη, όπως δυστυχώς κάνουν και οι Δήμαρχοι της Αριστεράς.
Αλλά η πρώτη αυτή περίοδος δείχνει και σοβαρές δυνατότητες : Η πολιτική απομόνωση με την χωριστή ορκωμοσία και εν τέλει η παραίτηση του Κασιδιάρη αποτελεί μια πολύ μεγάλη νίκη. Το ομόφωνο ψήφισμα του Δήμου υπέρ της παραμονής στον Δήμο όλων των συμβασιούχων, στις διατυπώσεις του οποίου συμβάλαμε καθοριστικά, επίσης. Η απομάκρυνση της PRODEA από τον Λόφο Στρέφη και το σταμάτημα της καταστροφής του επίσης καταλογίζονται στα θετικά. Όλα αυτά είναι νίκες των κινημάτων και είμαστε περήφανοι για την καθοριστική μας συμβολή.
Σωστές (και ας μην παραβλέπεται η επίθεση που δέχεται για αυτά από τα συστημικά Μ.Μ.Ε.) είναι και οι θέσεις του Δούκα για τις καταλήψεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και στην διάλυση των κέντρων πρόληψης στα πλαίσια της ενοποίησης των φορέων ψυχικής υγείας. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η φωνή των κινημάτων μπορεί να ασκεί αποτελεσματική πίεση, να εκμεταλλεύεται τις όποιες εσωτερικές συστημικές (υπαρκτές εν προκειμένω) αντιθέσεις και να δημιουργεί προϋποθέσεις για τομές και νίκες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό θα διαδραματίσει η δική μας παρέμβαση.
- Επί πολλαπλά έτη αγωνιστής στο χώρο της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής και μαχόμενης αριστεράς, στο χώρο των δικαιωμάτων και του αντιφασιστικού κινήματος, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή σας στη δίκη της Χ.Α. βιώνετε όπως όλοι την πολλαπλή βαθιά κρίση σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και αξιακό επίπεδο. Πως κρίνετε το διαμορφούμενο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και ποια, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να είναι η απάντηση της μαχόμενης αριστεράς ;
Η μακρόχρονη πολιτική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας δεν συνεπάγεται ούτε την αποδοχή της πολιτικής της από την κοινωνία ούτε την επιβολή της χωρίς αντιστάσεις. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστών απ’ όλη την Ελλάδα βρίσκονται κάθε μέρα στους δρόμους, φοιτητές, εργάτες, αγρότες, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι και άλλοι απεργοί και με δυναμικές και διαρκείς μορφές πάλης διατρανώνουν τη αντίθεση τους στην πολιτική που εκμεταλλεύεται, λεηλατεί και καταστέλλει. Είναι αγώνες χωρίς εγγραφή σε προεκλογικές προσδοκίες και για αυτό στηρίζονται στις δυνάμεις τους και επιμένουν, πράγμα που τους δίνει ιδιαίτερη αξία.
Αυτές οι κοινωνικές αντιστάσεις έχουν ανάγκη και ζητούν πολιτική έκφραση και δεν την βρίσκουν ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, που μεταλλάσσεται και διαλύεται, ούτε στα υπόλοιπα κόμματα και σχήματα της Αριστεράς, άλλο εάν κατ’ ανάγκη περιστασιακά στεγάζονται εκλογικά σε κάποια από αυτά.
Η μαχόμενη ριζοσπαστική αριστερά έχει το καθήκον να ξεπεράσει επιτέλους τη στασιμότητα, τον σεχταρισμό, τον μικρομεγαλισμό και τον κατακερματισμό, την μονολιθικότητα και την λογική της μόνης αλήθειας, τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις και πορείες δυνάμεων του ίδιου χώρου που προκαλούν δίκαια την απογοήτευση και την οργή των συναγωνιστών και τη χλεύη των αντιπάλων και να διαμορφώσει το πολιτικό πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα που θα μπορέσει να ενσαρκώσει το τετράπτυχο «Ενότητα – Υπέρβαση – Συγκρότηση- Προοπτική». Διαφορετικά, θα περιοριστεί στο διηνεκές στο ρόλο του φιλότιμου οργανωτή κινητοποιήσεων χωρίς πολιτικό αντίκρισμα και χωρίς, δυστυχώς, προοπτική για τον λαό και τον τόπο.
- Τα όρια που τίθενται στους δήμους με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και, ταυτόχρονα η κρατική υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση των υπηρεσιών πως κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να αντιμετωπιστούν;
Οι Δήμοι εξαρτώνται οικονομικά και νομικά από την Κεντρική Διοίκηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποφάσεις τους υπόκεινται στον έλεγχο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, του Οικονομικού Παρατηρητηρίου και διαφόρων άλλων κρατικών οργάνων, ενώ η χρηματοδότηση τους όλο και περισσότερο περιορίζεται ή εξαρτάται από την ένταξη τους σε διάφορα προγράμματα που συνήθως αφορούν κατασκευαστικά έργα προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου. Ο Δήμος Αθήνας έχει φθάσει στο σημείο να αντλεί το 65% των εσόδων του προϋπολογισμού του άμεσα ή έμμεσα από τους δημότες (δημοτικά τέλη, φορολογία, πρόστιμα κλπ), να έχει τα ακριβότερα δημοτικά τέλη απ’ όλους τους Δήμους της χώρας και να τα εισπράττει άνισα χωρίς να επιβαρύνει τα ακίνητα που χρησιμοποιούνται για επαγγελματικές δραστηριότητες του τουριστικού κεφαλαίου ανάλογα με την όχληση που δημιουργούν στην πόλη, ενώ είναι ελάχιστο το μέρος των εσόδων του το οποίο επιστρέφει ως έξοδα για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους πολίτες. Αρα η αναμόρφωση της δημοτικής φορολογικής πολιτικής σε βάρος του κεφαλαίου και προς όφελος των κατοίκων αποτελεί πρωταρχικό στόχο.
Όσον αφορά την υποστελέχωση, αξίζει να σημειωθεί ότι επί συνόλου 10.000 οργανικών θέσεων υπαλλήλων που προβλέπονται στον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας του Δήμου Αθήνας, ο Δήμος διαθέτει 6.500 εργαζόμενους από τους οποίους οι 3.000 περίπου είναι συμβασιούχοι, ενώ στις αθρόες αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης η αναπλήρωση που έχει επιτραπεί να γίνει με νέες προσλήψεις είναι το 10% όσων αποχώρησαν. Αποτέλεσμα είναι η ανεπαρκής παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους κατοίκους.
Η αντιμετώπιση όλων αυτών προϋποθέτει κεντρική πολιτική πάλη ενάντια στην κυβέρνηση και τις οικονομικές της επιλογές, διεκδίκηση της χρηματοδότησης που οφείλει η κυβέρνηση στην αυτοδιοίκηση και απαλλαγή της από τις νομικές και οικονομικές εξαρτήσεις. Και βέβαια η πολιτική αυτή διεκδίκηση σημαίνει πολιτική σύγκρουση με τις κυρίαρχες οικονομικές επιλογές όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν, όπως είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, οι υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, οι προκλητικές παροχές στο κεφάλαιο, την ώρα που η κοινωνία στενάζει από την ακρίβεια, την στεγαστική κρίση, την ενεργειακή φτώχεια και τον περιορισμό όλων των δομών του κράτους πρόνοιας, της δημόσιας υγείας κλπ.
- Είναι σε εξέλιξη οι φοιτητικές κινητοποιήσεις υπεράσπισης του άρθρου 16, ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει νομοθετικά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πως εκτιμάτε ότι θα πρέπει να αντιδράσουν και να συμπορευτούν τα δημοτικά σχήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και ποιες ενέργειες θα μπορούσαν να γίνουν;
Ο αγώνας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν αφορά μόνο τους φοιτητές, αλλά όλη την κοινωνία, τους γονείς που θα κληθούν αύριο να σπουδάσουν τα παιδιά τους, εμάς που σπουδάσαμε σε δημόσια πανεπιστήμια, τους εργαζόμενους και τους αγρότες που έχουν ανάγκη από την μόρφωση και τις υπηρεσίες του επιστημονικού δυναμικού. Τα συμφέροντα της αγοράς επιτίθενται στις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτοί που χρόνια μας μιλούσαν για την αξιοκρατία και τη βάση του «10», ετοιμάζονται να την αντικαταστήσουν με τη βάση της τσέπης. Αυτοί που χρόνια δικαιολογούν την εκμετάλλευση με τον πληθωρισμό των πτυχιούχων τώρα ετοιμάζουν το νέο χαρτονόμισμα. Και τώρα μαζί με την υποκρισία των δυνάμεων της αγοράς και η υποκρισία του πολιτικού τους δυναμικού : Αυτοί που παραβιάζουν απροκάλυπτα (αφού οι αστείες ψευτοερμηνείες του άρθρου 16 δεν πείθουν ούτε τους ίδιους) το Σύνταγμα, εισβάλλουν ένοπλοι σε σχολές και έχουν το θράσος να μιλάνε για νομιμότητα και να αμφισβητούν τις καταλήψεις. Αλλά οι καταλήψεις θα νικήσουν και την προβοκάτσια και τη συκοφάντηση και την καταστολή, όπως και το 1973 με τη χούντα και το 1979 με το ν. 815 και το 2006 -2007 πάλι με το άρθρο 16 Σ. Το φοιτητικό κίνημα δεν πειθαρχήσει, δεν θα υποταχθεί στις δυνάμεις της αγοράς. Η γνώση δεν θα ευτελισθεί σε κατάρτιση, η μόρφωση δεν θα γίνει εμπόρευμα, ούτε οι υποτροφίες δάνεια. Η κοινωνία πρέπει να μπει στα κατειλημμένα πανεπιστήμια να εκφράσει την παρουσία της και να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις, πρέπει να οργανώσει εκδηλώσεις παντού. Και πρέπει να υπερασπίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και ως κύτταρο κοινωνικής και πολιτικής ζωής, που αποτέλεσε πεδίο διαπαιδαγώγησης εκατοντάδων χιλιάδων προοδευτικών αγωνιστών και διανοουμένων όλες τις δεκαετίες που πέρασαν και συντέλεση αποφασιστικά στην αποτροπή της πειθάρχησης και της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας, πράγμα που αποτελεί πρώτιστο στόχο αυτών που θέλουν να καθιερώσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα δημοτικά σχήματα οφείλουν να οργανώσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις και αγώνες στις πόλεις τους και να συντονιστούν σε πανελλαδική κλίμακα για να ενωθούν με τους φοιτητές στην έκφραση της κεντρικής απαίτησης να μη νομοθετηθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
- Η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα έχει όλα τα εχέγγυα για να επιδείξει έργο και δράσεις. Ποια/ες είναι οι, κατά τη γνώμη σας, διαφορές στη λειτουργία και στις παρεμβάσεις από τις καθεστωτικές παρατάξεις στο δημοτικό συμβούλιο; Η αλληλεπίδραση με την τοπική κοινωνία, τους φορείς, τις συλλογικότητες και τα κινήματα πόλης πως επιδρά και πως σκοπεύετε να συνεχιστεί;
Η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα οφείλει να αξιοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και να λύσει μια αντίθεση που την τέμνει ανάμεσα στο παλιό και στο νέο.
Το «παλιό» είναι η διατήρηση του μετωπικού και διαπαραταξιακού της χαρακτήρα, η πολιτική αγοραφοβία που βλέπει παντού εχθρούς, η λογική της ιδεολογικοπολιτικής περίφραξης και της πλατφόρμας, η καταγγελία όσων μας στηρίζουν χωρίς να αποδέχονται στο σύνολό τους τις αντικαπιταλιστικές μας γραφές και η λειτουργία της ως ένα διοικητικό συμβούλιο – διευθυντήριο, αποτελούμενο από μέλη που διορίστηκαν από τις παρατάξεις τους. Η πεισματική και κατά παράβαση των συμφωνημένων εμμονή ορισμένων δυνάμεων στη χρήση της Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα μόνο ως σφραγίδας και οχήματος προβολής των τίτλων των τριών παρατάξεων που την συγκρότησαν προεκλογικά, την έλλειψη μαζικών διαδικασιών και το προσυμφωνημένο μοίρασμα της εναλλαγής χωρίς δεύτερη συζήτηση εμποδίζει την δημοκρατική λειτουργία της και την εξωστρέφειά της και εκφράζει την αγωνία τους για τη διατήρηση του πολιτικού της ελέγχου και τη δική τους αυτοσυντήρηση και όχι τον σεβασμό του εκλογικού αποτελέσματος και τη διάθεση για προχώρημα.
Το «νέο» είναι μια ενιαία διευρυμένη πληθυντική ριζοσπαστική μη συνδιαχειριστική αριστερή παράταξη με πλειοψηφική προοπτική, συγκροτημένη κύρια από τα κάτω στις γειτονιές και στα κινήματα, που θα οργανώσει συντακτικές συνελεύσεις και θα εκλέξει όργανα. Μια παράταξη γειωμένη στις εφτά επιμέρους δημοτικές κοινότητες της Αθήνας και σε όλα τα κοινωνικά κινήματα, που θα ενισχύσει την παρουσία της στα σχήματα που τα εκφράζουν, και θα συμβάλει στην παραγωγή προγράμματος διεκδικήσεων και αντιστάσεων. Η εσωτερική της λειτουργία πρέπει να είναι συλλογική, εναλλακτική και να στηρίζεται σε διαδικασίες βάσης και όργανα πρωτογενούς παραγωγής γραμμής και όχι ιμάντες μεταβίβασης των διαφόρων απαράτ. Και ο στόχος της είναι να συμβάλει στην αποκατάσταση της πολιτικής προοπτικής της ριζοσπαστικής αριστεράς με ενωτικές και συνθετικές πρωτοβουλίες.
Μέχρι τώρα, πέντε μήνες μετά τις εκλογές δεν υπάρχει ούτε διεύρυνση, ούτε εσωτερική λειτουργία, ενώ οι εξώστρεφες παρεμβάσεις μας εξαντλούνται στην παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο (που πάντως προετοιμάζονται με την καλύτερη δυνατή συλλογική συνεργασία, πράγμα που επίσης δείχνει δυνατότητες) και γύρω από αυτό, την έκδοση ανακοινώσεων και την συμβολική συμμετοχή σε διάφορες κινητοποιήσεις και ψηφίσματα. Η δυναμική του εκλογικού αποτελέσματος εξαντλείται χωρίς να αξιοποιείται. Η ιστορία δεν πρόκειται να μας συγχωρήσει εάν χρησιμοποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα όχι ως εφαλτήριο μιας νέας ποιοτικής, μαζικής και ενωτικής συγκρότησης, αλλά ως πολιτική νομιμοποίηση της διάσπασης και του κατακερματισμού της περιόδου 2019-2023, στον οποίον και με μαθηματική ακρίβεια αξίως θα επιστρέψουμε, καθώς και στα μηδενικά ποσοστά αν ούτε και αυτή τη φορά καταφέρουμε να λάβουμε το μήνυμα των καιρών.
