Από την πανωλεθρία των Podemos στον θλιβερό πολιτικό κατήφορο της Άντα Κολάου!

Όταν το όνειρο γίνεται εφιάλτης…

Οι σύγ­χρο­νες ισπα­νι­κές τρα­γω­δί­ες δεν έχουν τε­λειω­μό, καθώς το απε­λευ­θε­ρω­τι­κό όνει­ρο που εν­σάρ­κω­σαν κά­πο­τε οι Podemos, με­τα­τρά­πη­κε προ πολ­λού σε εφιάλ­τη αφή­νο­ντας πίσω του ερεί­πια, απο­γο­ή­τευ­ση και μια απέ­ρα­ντη αηδία. Τρανή από­δει­ξη τα (ιλα­ρο­τρα­γι­κά) γε­γο­νό­τα που διάν­θι­σαν το πε­ρα­σμέ­νο σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο την ανά­δει­ξη δη­μάρ­χων σε όλο το ισπα­νι­κό κρά­τος, και ει­δι­κά στη Μα­δρί­τη και στη Βαρ­κε­λώ­νη. Και όλα αυτά την ώρα ακρι­βώς που ολο­κλη­ρω­νό­ταν η φαρ­σο­κω­μω­δία της “δίκης” των δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νων ηγε­τών της Κα­τα­λω­νί­ας, που είναι κλει­σμέ­νοι στις φυ­λα­κές εδώ και ενά­μι­ση χρόνο μόνο και μόνο επει­δή τόλ­μη­σαν να κά­νουν πράξη την δη­μο­κρα­τι­κά εκ­φρα­σμέ­νη μέσα από τις κάλ­πες επι­θυ­μία της πλειο­ψη­φί­ας των Κα­τα­λα­νών συ­μπα­τριω­τών τους: Να υπε­ρα­σπι­στούν έμπρα­κτα το δι­καί­ω­μα των λαών στην αυ­το­διά­θε­σή τους!…

Γιώργος Μητραλιάς

Και όμως, όλα είχαν αρ­χί­σει πριν από τέσ­σε­ρα μέσα σε ένα απί­στευ­το εν­θου­σια­σμό και αι­σιο­δο­ξία όταν η μια μετά την άλλη οι με­γά­λες πό­λεις απο­κτού­σαν πλειο­ψη­φί­ες της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς και ανα­δεί­κνυαν δη­μάρ­χους και δη­μαρ­χί­νες που υπό­σχο­νταν να μην δια­ψεύ­σουν τις λαϊ­κές προσ­δο­κί­ες. Σή­με­ρα, τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, η δια­πί­στω­ση είναι γε­νι­κή καθώς οι πά­ντες συμ­φω­νούν πως το τοπίο είναι ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό: Κα­τ’αρ­χή στη Μα­δρί­τη, όπου η δη­μαρ­χία ξα­να­περ­νά­ει στη δεξιά χάρη στην υπο­στή­ρι­ξη -όπως και αλ­λού- των ακρο­δε­ξιών δη­μο­τι­κών συμ­βού­λων του Vox, μετά από τη διά­σπα­ση και την άγρια δη­μό­σια σύρ­ρα­ξη του ηγε­τι­κού δι­δύ­μου των Podemos (Iglesias-Errejon) αλλά και τον ελά­χι­στα θε­τι­κό απο­λο­γι­σμό του έργου της απερ­χό­με­νης δη­μαρ­χί­νας που στρά­φη­κε τε­λι­κά και κατά των δυ­νά­με­ων (Podemos) που την ανέ­δει­ξαν! (1)

article02Κα­τό­πιν, και κυ­ρί­ως, στη Βαρ­κε­λώ­νη, όπου η ητ­τη­μέ­νη των εκλο­γών -σύμ­μα­χος του ηγέτη των Podemos και δεξί χέρι του Γιάνη Βα­ρου­φά­κη- Άντα Κο­λά­ου κα­τα­φέρ­νει μεν να ξα­να­βγεί δή­μαρ­χος αλλά έχο­ντας αγ­γί­ξει τα έσχα­τα όρια της ανυ­πο­λη­ψί­ας καθώς συμ­μα­χεί κυ­ριο­λε­κτι­κά με το διά­βο­λο για να πα­ρα­μεί­νει γα­τζω­μέ­νη στην εξου­σία. Τι συ­νέ­βη λοι­πόν στο δη­μαρ­χείο της κα­τα­λα­νι­κής πρω­τεύ­ου­σας και ποιος ο “διά­βο­λος” με τον οποίο συμ­μά­χη­σε η Κα Κο­λά­ου και ο “ρι­ζο­σπα­στι­κός” συν­δυα­σμός της; Απλού­στα­τα, συ­νέ­βη ότι η ητ­τη­μέ­νη και μειο­ψη­φού­σα Κο­λά­ου ξα­να­βγή­κε δη­μαρ­χί­να χάρη στην υπο­στή­ρι­ξη ενός άθλιου υπο­κει­μέ­νου, που πολύ πρό­σφα­τη γαλ­λι­κή δη­μο­σκό­πη­ση ανέ­δει­ξε σε “πλέον μι­ση­τό Γάλλο πο­λι­τι­κό”, του κ. Μα­νου­έλ Βαλς. Επει­δή όμως, αυτή η υπό­θε­ση έχει σί­γου­ρα ένα πολύ γε­νι­κό­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον και επει­δή είναι άκρως δι­δα­κτι­κή για τα ση­με­ρι­νά πο­λι­τι­κά ήθη και ει­δι­κά εκεί­να μιας κά­ποιας “ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς”, αξί­ζει αναμ­φί­βο­λα τον κόπο να την πε­ρι­γρά­ψου­με στις λε­πτο­μέ­ρειες της…

Πρω­θυ­πουρ­γός λοι­πόν της κυ­βέρ­νη­σης του “σο­σια­λι­στή” προ­έ­δρου Ολάντ στην πε­ρί­ο­δο 2014-2016, ο Μα­νου­έλ Βαλς (Valls) εγκα­τέ­λει­ψε το Σο­σια­λι­στι­κό του κόμμα όταν έχασε τη μάχη δια­δο­χής, για να υπο­στη­ρί­ξει τε­λι­κά την υπο­ψη­φιό­τη­τα του πρώην υπουρ­γού του Οι­κο­νο­μι­κών και νυν Γάλ­λου προ­έ­δρου Ε. Μα­κρόν. Επει­δή όμως ο Μα­κρόν, που τον αντι­πα­θεί σφό­δρα, δεν τον αντά­μει­ψε για την υπο­στή­ρι­ξή του, ο Βαλς θυ­μή­θη­κε ξαφ­νι­κά την κα­τα­λα­νι­κή κα­τα­γω­γή του και με­τα­κό­μι­σε στη Βαρ­κε­λώ­νη, δη­λώ­νο­ντας υπο­ψή­φιος δή­μαρ­χός της με την υπο­στή­ρι­ξη μά­λι­στα των δε­ξιό­τα­των Ciudadanos!

article03Η ιστο­ρία μας θα μπο­ρού­σε να τε­λειώ­σει σε αυτό το ση­μείο μια και η υπο­στή­ρι­ξη του Βαλς στην Κο­λά­ου θα ήταν “φυ­σιο­λο­γι­κή” απόρ­ροια του προ­ε­κλο­γι­κού του συν­θή­μα­τος “Ποτέ ανε­ξαρ­τη­στής στη δη­μαρ­χία της Βαρ­κε­λώ­νης”. Όμως, οι απο­κα­λύ­ψεις που ακο­λού­θη­σαν τις δη­μο­τι­κές εκλο­γές και την επι­κρά­τη­ση του ανε­ξαρ­τη­στή υπο­ψή­φιου κ. Maragall της κα­τα­λα­νι­κής αρι­στε­ράς Esquerra Republicana, είναι αρ­κε­τά ση­μα­ντι­κές για να τις αγνο­ή­σου­με. Σύμ­φω­να λοι­πόν με αυτές, ο κ. Βαλς δεν άλ­λα­ξε χώρα και δεν κα­τέ­βη­κε στις δη­μο­τι­κές εκλο­γές της Βαρ­κε­λώ­νης για…”ιδε­ο­λο­γι­κούς” λό­γους. Το έκανε επει­δή πλη­ρώ­θη­κε και πλη­ρώ­νε­ται αδρό­τα­τα από “ομάδα Κα­τα­λα­νών (με­γα­λο)επι­χει­ρη­μα­τιών” που του έκο­ψαν, από τον Οκτώ­βριο του 2018, μισθό 20.000 ευρώ το μήνα κα­θα­ρά (30.000 μικτά) για να το κάνει! Δη­λα­δή, για να απο­τρέ­ψει την εκλο­γή ανε­ξαρ­τη­στή δη­μάρ­χου προ­σφέ­ρο­ντας τα ψη­φα­λά­κια του στην “αρι­στε­ρή” Κα Κο­λά­ου! Εξ ου και το παλιό εύ­γλωτ­το σύν­θη­μα όλου αυτού του καλού -και πά­μπλου­του- κό­σμου… Antes roja que rota, δη­λα­δή “κα­λύ­τε­ρα κόκ­κι­νη παρά δια­σπα­σμέ­νη”…

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι “Κα­τα­λα­νοί επι­χει­ρη­μα­τί­ες” που μι­σθο­δο­τούν πλου­σιο­πά­ρο­χα τον μι­σθο­φό­ρο Βαλς για να στη­ρί­ζει την θλι­βε­ρή Κα Κο­λά­ου έτσι ώστε να μην γίνει δή­μαρ­χος της Βαρ­κε­λώ­νης ο πλειο­ψη­φών ανε­ξαρ­τη­στής της Esquerra Republicana; Είναι ακρο­δε­ξιοί κροί­σοι σαν τον Felix Revuelta, που τί­μη­σε προ­κα­τα­βο­λι­κά τον “υπάλ­λη­λό” του κ. Βαλς με ένα γι­γά­ντιο πάρτυ στην κο­σμι­κή Μαρ­μπέ­για, στο οποίο τους “εκλε­κτούς” κα­λε­σμέ­νους δια­σκέ­δα­σε με τα τρα­γού­δια της η σύ­ζυ­γος…του κ. Σαρ­κο­ζί! Τι εστί F. Revueltas; Πρό­κει­ται για το αφε­ντι­κό των “ιν­στι­τού­των αδυ­να­τί­σμα­τος” Naturhouse, που δια­θέ­τει 1.900 “κα­τα­στή­μα­τα” σε 26 χώρες. Τι τον συν­δέ­ει με την Κα Κο­λά­ου; Μα, το γε­γο­νός ότι τα “ιν­στι­τού­τα” έχουν κα­ταγ­γελ­θεί άπει­ρες φορές ως σκέτη “απάτη”. Ακρι­βώς όπως “απάτη” απο­κα­λού­σαν την Κα Κο­λά­ου τα πλα­κάτ και τα συν­θή­μα­τα των χι­λιά­δων δια­δη­λω­τών που την γιου­χάϊ­σαν αγρί­ως κατά την έξοδό της από το δη­μαρ­χια­κό μέ­γα­ρο παρέα με τον κ.Βαλς…

Και όλα αυτά τα ιλα­ρο­τρα­γι­κά ενώ κου­στω­δία αστυ­νο­μι­κών έβγα­ζε ση­κω­τό από το ίδιο δη­μαρ­χια­κό μέ­γα­ρο για να τον ξα­να­πά­ει στη φυ­λα­κή όπου βρί­σκε­ται εδώ και 20 μήνες, τον Ζο­α­κίμ Φορν, υπουρ­γό εσω­τε­ρι­κών της κυ­βέρ­νη­σης Πουτσ­ντε­μόντ. Γιατί; Μα, επει­δή είχε “επι­τρα­πεί” στον έγκλει­στο κ. Φορν να βγει για μισή ώρα (!) από την φυ­λα­κή για να ορ­κι­στεί και να ψη­φί­σει νέο δή­μαρ­χο καθώς έχει εκλε­γεί δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λός! “Προ­νό­μιο” που οι επί­γο­νοι του Φράν­κο αρ­νού­νται όμως στους άλ­λους Κα­τα­λα­νούς πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους που έχουν εκλε­γεί πρό­σφα­τα σε διά­φο­ρα αξιώ­μα­τα. Εύ­γλωτ­τη “λε­πτο­μέ­ρεια” που φω­τί­ζει άπλε­τα τη ση­με­ρι­νή ισπα­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα: Την ίδια μέρα που το Ισπα­νι­κό Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο απάγ­γελ­νε στους φυ­λα­κι­σμέ­νους (όπως ο πρώην αντι­πρό­ε­δρος της Κα­τα­λα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης Οριόλ Ζούν­κε­ρας) ή εξό­ρι­στους Κα­τα­λα­νούς ηγέ­τες (όπως ο πρώην Κα­τα­λα­νός πρό­ε­δρος Κάρ­λες Πουτσ­ντε­μόντ) την πρό­σθε­τη και ακόμα πιο γε­λοία κα­τη­γο­ρία της από­πει­ρας “πρα­ξι­κο­πή­μα­τος” (!), το ίδιο Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο απο­φά­σι­ζε “ομό­φω­να” να μην επι­τρέ­ψει τη με­τα­κό­μι­ση του πτώ­μα­τος του δι­κτά­το­ρα Φράν­κο από το γι­γά­ντιο μαυ­σω­λείο του, πράγ­μα που έχει απο­φα­σί­σει η κυ­βέρ­νη­ση Σάν­τσες. Τα σχό­λια προ­φα­νώς πε­ριτ­τεύ­ουν…

article04Ω­στό­σο, μας είναι αδύ­να­το να κλεί­σου­με αυτό το άρθρο χωρίς να ανα­φερ­θού­με στη μο­να­δι­κή εξαί­ρε­ση που επι­βε­βαιώ­νει όμως γλα­φυ­ρά τον κα­νό­να της απί­στευ­της χρε­ω­κο­πί­ας στην οποία οδή­γη­σε τους Podemos η αυ­ταρ­χι­κή, αντι­δη­μο­κρα­τι­κή και σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή ηγε­σία τους. Την ώρα λοι­πόν που πα­ντού στο Ισπα­νι­κό Κρά­τος οι υπο­ψή­φιοι των Podemos κα­τα­πο­ντί­ζο­νταν και το κόμμα βυ­θι­ζό­ταν στη με­γα­λύ­τε­ρη κρίση του, ένας δή­μαρ­χός του όχι μόνο κα­τόρ­θω­νε να επα­νε­κλε­γεί αλλά και δι­πλα­σί­α­ζε τα πο­σο­στά του, γε­γο­νός που σχο­λια­ζό­ταν ευ­ρύ­τα­τα από τα ισπα­νι­κά ΜΜΕ κάθε πο­λι­τι­κής από­χρω­σης! Πρό­κει­ται για τον δή­μαρ­χο του Κάδιξ, του με­γά­λου λι­μα­νιού (και πα­ρα­δο­σια­κού…κά­στρου της δε­ξιάς) της Αν­δα­λου­σί­ας, του Jose Maria Gonzalez Santos, γνω­στό­τε­ρου με το καλ­λι­τε­χνι­κό του όνομα Κίτσι (Kichi). Γιατί λοι­πόν θριάμ­βευ­σε ο Κίτσι της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής πτέ­ρυ­γας των Podemos, την ώρα που το κόμμα και τα ψη­φο­δέλ­τιά του πά­θαι­ναν πα­νω­λε­θρία; Μα, επει­δή ο Κίτσι άσκη­σε σκλη­ρή δη­μό­σια κρι­τι­κή στα αντι­δη­μο­κρα­τι­κά τερ­τί­πια του Ιγκλέ­σιας (που θέλει αλλά δεν μπο­ρεί να τον δια­γρά­ψει) αλλά και επει­δή ακο­λού­θη­σε ως δή­μαρ­χος μια δια­με­τρι­κά αντί­θε­τη πο­λι­τι­κή από εκεί­νη της κομ­μα­τι­κής ηγε­σί­ας: Όχι αλα­ζο­νι­κοί σε­χτα­ρι­σμοί αλλά έμπρα­κτη ενό­τη­τα της πο­λι­τι­κής και κι­νη­μα­τι­κής αρι­στε­ράς, εν­θάρ­ρυν­ση της δη­μο­κρα­τι­κής (αυτο)ορ­γά­νω­σης των δη­μο­τών που απο­φα­σί­ζουν για τις προ­τε­ραιό­τη­τες και τις επι­βάλ­λουν στο δή­μαρ­χο, απόρ­ρι­ψη του κυ­βερ­νη­τι­σμού που έχει κάνει τους Podemos του Ιγκλέ­σιας ουρά της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, και επί­σης τα­πει­νο­φρο­σύ­νη, εντι­μό­τη­τα και άρ­νη­ση των γρα­φειο­κρα­τι­κών προ­νο­μί­ων που με­τα­τρέ­πουν την πο­λι­τι­κή σε επάγ­γελ­μα. Έτσι, δεν είναι διό­λου τυ­χαίο ότι σχε­δόν σύσ­σω­μος ο ισπα­νι­κός τύπος σχο­λιά­ζει τον θρί­αμ­βο του Κίτσι, ανα­γο­ρεύ­ο­ντάς τον μά­λι­στα σε ντε φάκτο εναλ­λα­κτι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα των Podemos και υπο­χρε­ω­τι­κή ανα­φο­ρά όλων εκεί­νων που δεν το βά­ζουν κάτω…

Συ­μπέ­ρα­σμα: Η ήττα, η ανυ­πο­λη­ψία και η απο­γο­ή­τευ­ση δεν είναι διό­λου μο­νό­δρο­μος για την αρι­στε­ρά και τους αρι­στε­ρούς ακόμα και στους ση­με­ρι­νούς ιδιαί­τε­ρα χα­λε­πούς και­ρούς. Και αν κά­ποιοι έχουν τις αμ­φι­βο­λί­ες τους, μια ματιά είτε στο πε­λώ­ριο νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα ενά­ντια στη κλι­μα­τι­κή κα­τα­στρο­φή, είτε στις γι­γά­ντιες φε­μι­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε δε­κά­δες -πια- χώρες απα­ντα­χού γής, είτε ακόμα και στο πα­ρά­δειγ­μα του αντι­κα­πι­τα­λι­στή δη­μάρ­χου του Κάδιξ, θα ήταν αρ­κε­τή για να τους βάλει σε χρή­σι­μες σκέ­ψεις…

rproject.gr