Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα: Ευρώπη σε κρίση, κοινωνικές αντιστάσεις & πολιτικές προοπτικές

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα: Ευρώπη σε κρίση, κοινωνικές αντιστάσεις & πολιτικές προοπτικές

  • |

Στις 4, 5 και 6 Νοεμβρίου η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα για τις προοπτικές των κινημάτων αντίστασης, για τις θέσεις και το σχέδιο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, για το μέτωπο της μαζικής ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η συ­γκυ­ρία στην οποία διε­ξά­γε­ται το τρι­ή­με­ρο συ­ζή­τη­σης, στον κόσμο, στην Ευ­ρώ­πη αλλά και στην Ελ­λά­δα, είναι εξαι­ρε­τι­κά εν­δια­φέ­ρου­σα και γό­νι­μη, αλλά εξί­σου δύ­σκο­λη και απαι­τη­τι­κή. Όσον αφορά την πα­γκό­σμια κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση, δια­πι­στώ­νε­ται πλέον από τα πιο επί­ση­μα χείλη όχι μόνο το στρα­τη­γι­κό αδιέ­ξο­δο στο οποίο έχουν πε­ριέλ­θει όλες οι προ­σπά­θειες εξό­δου από αυτήν, αλλά και ότι η οι­κο­νο­μι­κή κρίση έχει πλέον με­τα­σχη­μα­τι­στεί σε κρίση της «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης». Όσον αφορά την Ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ, ανα­δει­κνύ­ε­ται ξανά σε «αδύ­να­μο κρίκο» και στα δύο αυτά επί­πε­δα: και στρα­τη­γι­κό αδιέ­ξο­δο στην αντι­με­τώ­πι­ση της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, και θε­σμι­κή και πο­λι­τι­κή κρίση που απο­τυ­πώ­νει τον ει­δι­κά ευ­ρω­παϊ­κό τρόπο με τον οποίο εκ­δη­λώ­νε­ται η κρίση της «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης».

Το Brexit είναι η χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή πε­ρί­πτω­ση, αλλά τέ­τοιες τά­σεις προ­στα­τευ­τι­σμού έχουν γίνει εν­δη­μι­κές στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα σχε­δόν όλων των ευ­ρω­παϊ­κών χωρών: στη Γαλ­λία (με την ηγε­μο­νι­κή πα­ρου­σία του Εθνι­κού Με­τώ­που της Λε Πεν στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, αλλά και το αλ­λη­θώ­ρι­σμα ση­μα­ντι­κού τμή­μα­τος της συ­ντη­ρη­τι­κής Δε­ξιάς με τον ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό), στην Ιτα­λία (όπου δεν πρό­κει­ται μόνο για τη δυ­να­μι­κή του ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κού κόμ­μα­τος του Μπέπε Γκρί­λο, αλλά και για τη με­τα­τό­πι­ση του κόμ­μα­τος του Μπερ­λου­σκό­νι στον ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό), στην ίδια τη Γερ­μα­νία (όπου η δη­μο­σκο­πι­κή δυ­να­μι­κή του ρα­τσι­στι­κού και ακρο­δε­ξιού AfD ανα­πτύσ­σε­ται ρα­γδαία απει­λώ­ντας το πο­λι­τι­κό μέλ­λον της ίδιας της Μέρ­κελ), σε χώρες όπως η Αυ­στρία και η Ολ­λαν­δία, ενώ στις χώρες του Βί­σε­γκραντ (Ουγ­γα­ρία, Τσε­χία, Πο­λω­νία, Σλο­βα­κία) είναι ήδη στην εξου­σία δυ­νά­μεις της εθνι­κι­στι­κής, ρα­τσι­στι­κής και θρη­σκό­λη­πτης Δε­ξιάς.

Η κα­τά­στα­ση αυτή ασκεί ήδη τε­ρά­στια πίεση και οδη­γεί στη στα­σι­μό­τη­τα και πα­ρα­λυ­σία της λε­γό­με­νης «ευ­ρω­παϊ­κής ολο­κλή­ρω­σης», αλλά και σε προ­φα­νή και ευ­κό­λως ανι­χνεύ­σι­μη στα ευ­ρω­παϊ­κά ΜΜΕ αγω­νία για το μέλ­λον της Ευ­ρω­ζώ­νης και της ίδιας της ΕΕ, που αυτήν τη φορά απο­κτά τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του «αδύ­να­μου κρί­κου» της ιμπε­ρια­λι­στι­κής «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης». Τρο­φο­δο­τεί όμως πα­ράλ­λη­λα και την πε­ρι­φε­ρεια­κή αστά­θεια στα κα­θαυ­τό «θερμά» μέ­τω­πα όπως η Συρία και το Ιράκ, προσ­δί­δο­ντας στην κρίση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης «εκρη­κτι­κές» δια­στά­σεις.

Ως οι­κο­δε­σπό­τες της τρι­ή­με­ρης συ­νά­ντη­σης και έχο­ντας πίσω μας μια αρ­κε­τά πλού­σια δια­δρο­μή αγώ­νων ενά­ντια στα μνη­μό­νια, στη συ­γκρό­τη­ση ενός μα­ζι­κού λαϊ­κού ρεύ­μα­τος αντί­στα­σης που έδωσε βάση στο σχέ­διο για την «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς», την ήττα αυτού του λαϊ­κού ρεύ­μα­τος ύστε­ρα από τη μνη­μο­νια­κή στρο­φή της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το μα­ζι­κό ρήγμα από τα αρι­στε­ρά που ήρθε ως απά­ντη­ση σε αυτήν τη στρο­φή, ζούμε επί­σης μια ιδιαί­τε­ρη ελ­λη­νι­κή πο­λι­τι­κή συ­γκυ­ρία. Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ έχει πα­ρα­λύ­σει και σα­πί­ζει εξαι­τί­ας της επι­λο­γής να ψη­φί­σει και να δια­χει­ρι­στεί την εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων. Η τα­χύ­τη­τα της φθο­ράς της είναι τέ­τοια, ώστε το «πο­λι­τι­κό ατύ­χη­μα» πα­ρα­μο­νεύ­ει στις ελ­λη­νι­κές πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις.

Σε μια τέ­τοια συ­γκυ­ρία, διε­θνή, ευ­ρω­παϊ­κή και ελ­λη­νι­κή, τα ερω­τή­μα­τα, τα δι­λήμ­μα­τα, η ανά­γκη απα­ντή­σε­ων, προ­κύ­πτουν αυ­το­νό­η­τα και πη­γαία. Όχι μόνο δεν συ­ζη­τού­με σε ένα τοπίο «κα­τα­στρο­φής» και κα­πι­τα­λι­στι­κής στα­θε­ρο­ποί­η­σης, αλλά αντί­θε­τα συ­ζη­τού­με σε ένα τοπίο εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο και επι­κίν­δυ­νο μεν, αλλά που ταυ­τό­χρο­να δια­τη­ρεί ανοι­χτές τις με­γά­λες προ­κλή­σεις και τις ευ­και­ρί­ες για τα κι­νή­μα­τα και την Αρι­στε­ρά. Το ζη­τού­με­νο δεν είναι οι ευ­και­ρί­ες, που εξα­κο­λου­θούν να υπάρ­χουν έστω και σε ένα πιο δύ­σκο­λο τοπίο, αλλά το σχέ­διο, οι ιδέες, οι απα­ντή­σεις από την πλευ­ρά της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, ώστε αυτές να αξιο­ποι­η­θούν.

Το ανα­λυ­τι­κό πρό­γραμ­μα της διε­θνούς συ­νά­ντη­σης   Οι διε­θνείς ομι­λη­τές-τριες στο τρι­ή­με­ρο του Rproject

Εκτρωφείο Λαγων Καρφής Ευαγγελος