Καταραμένους δεν τους λες. Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι περίπου 300.000 υπήκοοι του Κατάρ ζουν πλουσιοπάροχα και χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται. Αντί γι’ αυτούς εργάζονται οι περίπου 3 εκατ. ξένοι που έχουν στη δούλεψή τους και τους οποίους όσο θέλουν τους κρατάνε και όποτε θέλουν τους υποχρεώνουν να φύγουν από τη χώρα. Για τις χειρωνακτικές εργασίες τούς δίνουν λίγες εκατοντάδες ευρώ τον μήνα, ενώ σε αυτούς που ασχολούνται με τις μπίζνες τούς πληρώνουν κάμποσες χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες ευρώ μηνιαίως. Και αν όλα πάνε καλά η κατάσταση αυτή μπορεί να συνεχιστεί για τουλάχιστον έναν αιώνα ακόμα, δηλαδή μέχρι να εξαντληθούν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που διαθέτει το κράτος.
Μανώλης Σπινθουράκης
Στο μεταξύ οι Καταριανοί θα εξακολουθούν κάθε χρόνο να χτίζουν δεκάδες ουρανοξύστες απίστευτης χλιδής στην πρωτεύουσα της χώρας Ντόχα, να έχουν το πολυτελέστερο μετρό του κόσμου, να στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα βρετανικά Πανεπιστήμια και να θεραπεύονται στα επιφανέστερα αμερικανικά νοσοκομεία. Και όλα αυτά υπό το άγρυπνο βλέμμα της βασιλικής οικογένειας των Αλ Θανί, η οποία έπειτα από 400 χρόνια τουρκοκρατίας και κάμποσες δεκαετίες αποικιοκρατίας έστησε, πριν από πενήντα χρόνια, το δικό της κράτος στην περιοχή. Ενα κράτος μερικών εκατοντάδων οικογενειών, όπου η πολυγαμία επιτρέπεται και του οποίου πολίτες γίνονται μόνο όσοι έχουν πατέρα από το Κατάρ. Η μάνα δεν αρκεί.
Πρόκειται για ένα κράτος που δεν έκρυβε στα έγκατα της γης του πολύ πετρέλαιο, έκρυβε όμως πολύ φυσικό αέριο. Τούτου δοθέντος, ώς το 1990, (που το φυσικό αέριο ήταν στα αζήτητα), δεν γνώριζαν την ύπαρξη του Κατάρ ούτε οι θυρωροί του ΟΗΕ. Από τότε όμως, που με την υγροποίησή του το φυσικό αέριο έγινε ανταγωνιστικό, γνωρίζουν το Κατάρ οι πάντες. Και αυτό όχι μόνο λόγω του Μουντιάλ ποδοσφαίρου, το οποίο για λόγους δημοσίων σχέσεων φιλοξενεί, αλλά και επειδή έφτιαξε το Al Jazeera, αγόρασε την Παρί Σεν Ζερμέν, έχει καταπληκτικά μουσεία και γενικώς επενδύει στις τέχνες. Ενδεικτικό το γεγονός ότι η φιλότεχνη σεΐχα Αλ Μαγιάσα ταξίδεψε τον Ιούνιο ώς την Υδρα για να παραστεί στα εγκαίνια της έκθεσης του Τζέφ Κουνς, γλυπτό του οποίου κοσμεί την Ντόχα.
Ως προς τα αθλητικά τώρα το μόνο άθλημα που πραγματικά συγκινεί τους -εκ παραδόσεως γερακάρηδες- Βεδουίνους Καταριανούς είναι το κυνήγι με γεράκια. Ολα τα άλλα τούς είναι παγερά αδιάφορα. Κάτι το οποίο φάνηκε στον πρώτο αγώνα της Εθνικής τους με τον Ισημερινό, όπου στο ημίχρονο μάλλον βαρέθηκαν και έφυγαν αφήνοντας το γήπεδο μισοάδειο. Οπως άλλωστε μισοάδεια θα έμεναν και τα αλλά γήπεδα αν οι αρχές του Κατάρ δεν αποφάσιζαν τους τελευταίους μήνες να «πριμοδοτήσουν» τη δημιουργία συνδέσμων φιλάθλων των εθνικών ομάδων που συμμετέχουν στο Μουντιάλ.
Χαρακτηριστικό είναι ένα ρεπορτάζ της γαλλικής τηλεόρασης για τον σύνδεσμο φιλάθλων της Εθνικής Γαλλίας στην Ντόχα, μέλη του οποίου δηλώνουν άνθρωποι από το Μπανγκλαντές ή το Πακιστάν, που ούτε γαλλικά μιλάνε, ούτε έχουν ποτέ επισκεφθεί τη Γαλλία. Εχουν όμως ήδη προμηθευτεί τα εισιτήριά τους και μπορούν να τραγουδούν τη Μασσαλιώτιδα.
Οι Καταριανοί φημίζονται άλλωστε για την προσαρμοστικότητά τους. Οταν με τις ευλογίες του Τραμπ, η Σαουδική Αραβία και τα Ενωμένα Εμιράτα τούς επέβαλαν εμπάργκο, έλαβαν τα μέτρα τους.
Ανέπτυξαν την κτηνοτροφία μέσα στην έρημο, φέρνοντας -σε κλιματιζόμενους στάβλους- αγελάδες από την Αυστραλία και έδωσαν βάρος στη γεωργία εισάγοντας φυτώρια από την Ολλανδία. Τώρα κάνουν και εξαγωγές, όπως λένε.
Αυτό που τους ανησυχεί ωστόσο είναι οι θεωρίες πολλών ότι, όπως ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε για τον άνθρακα και ο Β’ για το πετρέλαιο, ο Γ’ θα γίνει για το αέριο. Και επειδή ο Πούτιν κάθε άλλο παρά διασκεδάζει τις ανησυχίες τους, επείγονται να γίνουν πασίγνωστοι, να μπουν στην παγκόσμια σκακιέρα και σιγά σιγά να αρχίσουν να τοποθετούν τα πιόνια τους.
Πρωτίστως δε στην Ευρώπη, η οποία σήμερα εκτιμά το φυσικό αέριο του Κατάρ περισσότερο παρά ποτέ.
efsyn.gr
