Δεν έχει σημασία που αναβλήθηκε. Eκλήθησαν, όμως, όλες οι βαθμίδες των ιερωμένων (διάκονοι, αρχιεπίσκοποι, πατριάρχες, ξέρω γω ποιοι ακόμη) στο συνέδριο με θέμα τη γονιμότητα, όλοι δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί τη γενετήσια λειτουργία, εδώ και κάμποσους αιώνες με την άμωμο σύλληψη [την κατασπίλωση δηλαδή της σύλληψης], τη λύσσα τους εναντίον του σωματικού έρωτα, του γέλιου, του χορού και γενικά εναντίον της φυσικής ανθρώπινης αναπνοής.
Γιώργος Σταματόπουλος
Τι έγκλημα κατά της ανθρώπινης καταγωγής. Τι [παρανοϊκή] ευφροσύνη -τι [ελεεινή] γηθοσύνη! Οι θεωρητικοί αρνητές του ερωτικού σμιξίματος καλούνται στα πάνελ της επιστήμης του εικοστού πρώτου αιώνα και της επιμόρφωσης, της διαπαιδαγώγησης του είδους, της ελληνικής κοινωνίας, έστω. Καλά, σε ό,τι αφορά τους τύπους. Σίγουρα όμως δεν πάμε καλά σε ό,τι αφορά την ουσία.
Καλά θα κάνει η εκκλησιαστική εξουσία να περιοριστεί [δραστηριοποιηθεί] στα του οίκου και του ποιμνίου της. Πώς είναι δυνατόν να έχει λόγο σε υποθέσεις που η ίδια ουσιαστικά αγνοεί [αφού τις απαρνείται]; Η χριστιανική εκκλησία είναι αυτή που μνησικακεί κατά του γενετήσιου ενστίκτου, που «ρίχνει λάσπη στην απαρχή, στον πρωταρχικό όρο της ζωής μας». Να όμως που αποδεικνύεται ότι είναι ανίκητη αυτή η εκκλησία – το ιερατείο της, όχι οι πιστοί χριστιανοί· οι τελευταίοι δεν πολιτικολογούν τουλάχιστον, δεν αξιώνουν πολιτειακή επένδυση, σαν τους αρχιπαπάδες. Εκείνοι που έστειλαν τις προσκλήσεις.
Δείχνουν όλα τούτα ότι θα βαδίσουμε δρόμους μακρούς – αντάμα η Πολιτεία με την Εκκλησία. Οι Ελληνες πολιτικοί αποδεικνύονται ολίγιστοι σε ό,τι αφορά τον διαχωρισμό του εκκλησιαστικού πράγματος από το συνταγματικό πράγμα. Οποιος στο παρελθόν τόλμησε, μέσα από αντιδεξιές κυβερνήσεις, να αρθρώσει έναν τέτοιον λόγο [διαχωριστικό] τον έφαγε η μαρμάγκα. Αυτά που συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα είναι αδιανόητα, σε μια χώρα στην οποία υποτίθεται ανακαλύφθηκε η δημοκρατία, αναπτύχθηκε η τέχνη, ο πολιτισμός, η ελευθερία της έκφρασης κυρίως και η ανάδειξη της ομορφιάς του ανθρώπινου σώματος. Είναι να λυπάται κανείς – αλλά έως εκεί. Δεν λέει κανείς να πάψει να είναι χριστιανική η χώρα [αφού έτσι έχει αποφασίσει ότι θέλει να είναι], μπορεί όμως να παραχωρήσει η Πολιτεία στην Εκκλησία ό,τι επιθυμεί ώστε να μην μπουρδουκλώνεται όμως η δεύτερη στην οικονομία και την επιστήμη, σε τομείς δηλαδή που έχει απόλυτη άγνοια. [Δεν θα το υποστήριζα για την οικονομία.]
Θα είχε ενδιαφέρον να διάβαζε κανείς τις εισηγήσεις των ανθρώπων της εκκλησίας [δεν ξεχνάμε ότι αποκαλούν εαυτούς αντιπροσώπους του Θεού στον πλανήτη μας]· σε τι θα μας διαφωτίσουν περί τη γονιμότητα – τα πριν από αυτήν αλλά και και μετά αυτήν; Ποιος ξέρει, ίσως να έχουμε λαθεμένη άποψη για την επάρκειά τους επάνω σε αυτό το πύρινο για την κοινωνία θέμα. [Αστείο ήταν αυτό.] Παραμένει ότι η φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν απέχει και τόσο από μια, έστω λανθάνουσα, αντίληψη θεοκρατικής κοινωνίας και όλα τα άλλα που επαγγέλλεται είναι φούμαρα, αέρας κοπανιστός. Αλλά με τόσους ακροδεξιούς στους κόλπους της τι να περιμένει κανείς. Συντήρηση και σκοταδισμός – τα μεταφέρουμε όλα στο επέκεινα, περιφρονώντας το ενθάδε. Αυτοί είναι, μην απορούμε – ολίγιστοι [και επικίνδυνοι].
.efsyn.gr/
