Πόσο εύκολο είναι να ξεριζωθεί μια «Ζούγκλα»; Ακόμα και με ξύλο, δακρυγόνα και εκτοξευτήρες νερού, η εκκένωση και διάλυση του νότιου (προς το παρόν) τμήματος της πασίγνωστης πια τεντούπολης προσφύγων και μεταναστών κοντά στο γαλλικό λιμάνι της… απελπισίας, το Καλέ, αποδεικνύονται εξόχως δύσκολες για τις τοπικές αρχές και την κυβέρνηση Ολάντ, παρά τις υποκριτικές διαβεβαιώσεις για «μη βίαιη» απομάκρυνση και «ουμανιστική» αντιμετώπιση των εκδιωχθέντων.
Η επιχείρηση άλλωστε -και με δικαστική βούλα- γίνεται δήθεν για το καλό τους, για να ξεφύγουν από τις τρισάθλιες συνθήκες διαβίωσης και να μετακινηθούν σε εναλλακτικά καταλύματα: είτε σε διάσπαρτα ανά τη Γαλλία κέντρα φιλοξενίας, είτε σε χώρο με θερμαινόμενα (και ήδη σχεδόν γεμάτα) κοντέινερ, χωρητικότητας περίπου 1.200 ανθρώπων, σε απόσταση «ασφαλείας» όμως από τις εγκαταστάσεις-φρούριο του λιμανιού και της σήραγγας του Eurotunnel.
Χώρος στον οποίο θα μπαινοβγαίνουν μέσα από περιστρεφόμενες θύρες που ενεργοποιούνται ηλεκτρονικά μέσω αποτυπώματος της παλάμης, αναγκάζοντάς τους δηλαδή να καταγραφούν και να δακτυλοσκοπηθούν.
Κι αυτό, φοβούνται, θα θρυμματίσει τις όποιες ελπίδες τους να αναζητήσουν την τύχη τους απέναντι στη Βρετανία, είτε γιατί έχουν συγγενείς που τους περιμένουν, είτε γιατί μιλούν αγγλικά και καμιά άλλη ξένη γλώσσα, είτε γιατί ευελπιστούν να βρουν εκεί μέσα βιοπορισμού.
Αλλά η ανθρώπινη ελπίδα -φρούδα ή όχι- δεν σβήνει έτσι απλά, όταν δεν έχεις τίποτε άλλο να σε κρατάει ζωντανό.
Οδυνηρή απόδειξη όχι μόνο οι δεκάδες θάνατοι κι οι αμέτρητοι τραυματισμοί απεγνωσμένων νεαρών στις αποτυχημένες προσπάθειές τους να τρυπώσουν σε οχήματα, τρένα ή πλοία που διασχίζουν τα στενά της Μάγχης, αλλά και απονενοημένες πράξεις όπως η χθεσινή.
Πάνω που οι εργάτες μαζί με μπουλντόζες και πάνοπλες δυνάμεις της αστυνομίας ξεκινούσαν για δεύτερη μέρα το ξήλωμα του αυτοσχέδιου καταυλισμού, λίγες δεκάδες «ένοικοι» ανέβηκαν πάνω στις παράγκες κι άρχισαν ξανά να διαμαρτύρονται.
Ανάμεσά τους μια έγκυος γυναίκα και ο άντρας της, που φώναζαν στους αστυνομικούς να μην πλησιάσουν. Εκείνη έκοψε τις φλέβες της μπροστά στα όργανα της τάξης, εκείνος ξυλοκοπήθηκε με κλομπ.
Μέχρι να τους πάρουν σηκωτούς, η γυναίκα διατηρούσε τις αισθήσεις της, αλλά δεν έγιναν γνωστά νεότερα για την κατάσταση της υγείας της.
Νέος ξεριζωμός
Δεν είναι εξάλλου λίγο να σε ξεριζώνουν και πάλι από το «σπίτι» σου, από μια κάποια αίσθησης ασφάλειας, μια αίσθηση ότι ανήκεις κάπου, ότι δεν είσαι μόνος κι έρημος.
Οσο θλιβερό κι αν ακούγεται, αυτή είναι η πραγματικότητα για τους «άθλιους» της «Ζούγκλας». Παρά τις άοκνες προσπάθειες ανθρωπιστικών οργανώσεων, ξένων και ντόπιων ακτιβιστών να βελτιώσουν κάπως τις συνθήκες, φτιάχνοντας υποτυπώδεις υποδομές υγιεινής, χώρους λατρείας, μια βιβλιοθήκη κι έναν παιδότοπο, ο βόρειος τομέας του καταυλισμού (όπου στεγάζονται όλα αυτά) φαίνεται να παίρνει κι αυτός σειρά για κατεδάφιση.
Στον καταυλισμό διαμένουν τουλάχιστον 3.500 άνθρωποι -μεταξύ των οποίων και 300 ασυνόδευτα παιδιά- ενώ έχει ήδη ξεφυτρώσει ένας μικρότερος καταυλισμός κοντά στο γαλλικό λιμάνι της Δουνκέρκης.
Και τώρα έχει δημιουργηθεί το εξής παράδοξο: από τη μια οι αλληλέγγυοι συνομολογούν πως η «Ζούγκλα» είναι ακατάλληλη τοποθεσία διαμονής (πόσο μάλλον αφού έχει χτιστεί πάνω σε παλιά χωματερή τοξικών αποβλήτων), από την άλλη δεν εμπιστεύονται ούτε τις αρχές, ούτε τις «ανθρωπιστικές» εξαγγελίες τους.
Μαζί με πρόσφυγες και μετανάστες ύψωσαν πάλι χθες το ανάστημά τους ενώπιον των δυνάμεων ασφαλείας, καταγγέλλοντάς τις όχι μόνο για τη χρήση χημικών, αλλά και για την απροθυμία τους να συνδράμουν στην κατάσβεση φωτιάς που τύλιξε -άγνωστο από ποιο χέρι- έξι παράγκες.
Κι επιμένουν ότι δεν δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος σε αυτούς τους ανθρώπους, ενήλικους κι ανήλικους, να ζυγίσουν τις επιλογές τους και να πάρουν μια απόφαση που ενδεχομένως θα καθορίσει το μέλλον τους.
Η αστυνομία συνέλαβε χθες τουλάχιστον έναν μετανάστη και τρεις ακτιβιστές της οργάνωσης «No Borders», την οποία ο υπουργός Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ κατηγορεί για «παρενόχληση» των οργάνων της τάξης.
Τοπικός αξιωματούχους δε, αποκάλεσε τα μέλη της «εξτρεμιστές»! Ως το βράδυ σχεδόν τα τρία τέταρτα του νότιου τομέα είχαν εκκενωθεί, αλλά μόλις 70 άνθρωποι συνολικά είχαν πειστεί να μετακινηθούν με λεωφορεία σε άλλα κέντρα φιλοξενίας…
