Εχουμε τω όντι, που λέμε για έμφαση, έναν κωμικό πρωθυπουργό με απύλωτα χείλη – ξεφεύγουν έτσι και ρέουν ακατάσχετα οι σκέψεις του και δημιουργούν βεβαίως μια ιλαρή ατμόσφαιρα στην πολιτική, άμα τε και πολιτιστική, ζωή του τόπου. Μάθαμε λοιπόν ότι πρέπει να προσεγγίζουμε ολιστικά και σφαιρικά την πραγματικότητα και ότι, αδέρφια, στη ζωή δεν είναι τα λεφτά το παν. Ξέρουμε πιθανώς ότι η τραγωδία και η κωμωδία γράφονται με τα ίδια γράμματα (εκ των αυτών τραγωδία γίνεται και κωμωδία γραμμάτων), αλλά το αντιπαρερχόμαστε. Να θυμίσουμε απλώς στον πρωθυπουργό την ερώτηση του Ακραγαντίνου Εμπεδοκλή [«δικός μας» άνθρωπος ήταν, προσωκρατικός φιλόσοφος-ποιητής]: «Το όλον ποιος θα καυχηθεί ότι το βρήκε;». Το δ’ όλον τις αρ εύχεται ευρείν; Επίσης ένας ξεχασμένος [αλλά τόσο σημαντικός] Ελληνας συγγραφέας, ο Γιώργος Μανιάτης, είπε το εξής: «Ενας που θα αντίκριζε την πραγματικότητα δεν θα έβλεπε τίποτα. Φυσικά εννοώ: Ενας που θα αντίκριζε ό λ η την πραγματικότητα».
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν ξέρουμε βεβαίως τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο πρωθυπουργός όταν εκστόμιζε τη «θεωρία» του για την οικονομία και τη ζωή – ο απόηχος όμως της ρήσης του προκάλεσε γέλωτες και δημιούργησε μια φαιδρή «κατάσταση» μέσα στη Βουλή. Παίρνοντας αφορμή από τα λόγια του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε, απευθυνόμενους στους κυβερνητικούς βουλευτές, με την ιδιαίτερη εκφορά του λόγου του, που τρεμοπαίζει ευχάριστα και συμπαθητικά: «Θέλω να πάτε στις περιφέρειές σας και να εξηγήσετε στους ψηφοφόρους σας ότι η δυσκολία που έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους δεν οφείλεται στους χαμηλούς μισθούς σας [ίσως έπρεπε να συμπληρώσει και τα εισοδήματά σας], αλλά στην έλλειψη ολιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων». Εχει χιούμορ ο κ. Τσακαλώτος – άλλοτε επιτυχημένο άλλοτε όχι, πάντως δηκτικότητα και ουσία δεν απουσιάζουν. Εδώ που τα λέμε μόνο με χιούμορ μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει την ασφυκτική πίεση που προκαλεί η άσκηση πολιτικής εκ μέρους της κυβέρνησης.
Πρέπει εν τούτοις να επισημανθεί και τούτο: κωμικός ξεκωμικός ο κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, όσο και αν οι τελευταίες δεν είναι ασφαλές κριτήριο για την αξιολόγηση ενός πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού – ίσως αυτό θα έπρεπε να το λαβαίνουν υπόψη τους όσοι επιδιώκουν να καταλάβουν την εξουσία [όχι πραξικοπηματικά, προς θεού]. Ερώτημα: Γιατί οι ψηφοφόροι επιμένουν να δείχνουν εμπιστοσύνη σε έναν αποδεδειγμένα ανεπαρκή πολιτικό, όπως αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι ο κ. Μητσοτάκης; Ευπρόσδεκτη κάθε είδους απάντηση. Εχει σημασία ότι ο δεξιός πρωθυπουργός [μας], είτε εκστομίζει ασυναρτησίες είτε μιλάει εντός χειρογράφου, δεν θα μπορούσε να εμπνέει σταθερότητα και ασφάλεια στην ελληνική κοινωνία παρότι χρησιμοποιεί αφειδώς τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς εις βάρος της κοινωνίας. Κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά οι αντιπολιτευόμενοι, κάτι μας διαφεύγει σε ό,τι αφορά την προσέγγιση των λαϊκών στρωμάτων – και του κάθε πάσχοντος. Είναι ανεπαρκής ο πρωθυπουργός; Ναι. Είναι επιπόλαιος και ασταθής; Ναι. Είναι ίσως «επικίνδυνος» για την ελληνική δημοκρατία; Σε αυτό αδυνατούμε να δώσουμε απάντηση.
Τουλάχιστον ας πάψει να μας εμπαίζει και να λοιδορεί -απροκάλυπτα- τη φτώχεια μας μιλώντας για «ολισμό» και για το τι [δεν] είναι το παν και κουραφέξαλα – παραείναι προκλητικός.
efsyn.gr
