Η σπασμένη από την αστυνομία πόρτα του διαμερίσματος στου Ζωγράφου και η βίαιη έξωση των ενοίκων του είναι η πραγματική τρομοκρατία, όχι μερικά πακέτα μακαρόνια στην είσοδο κάποιου υπουργού.
Τα χτεσινά γεγονότα με την βίαιη έξωση μιας χαμηλοσυνταξιούχου και του γιού της από το σπίτι τους στου Ζωγράφου για ένα χρέος μόλις 15.000 χιλιάδων ευρώ προς τις τράπεζες έφερε ξανά στην επικαιρότητα το ζήτημα της στέγης, το οποίο έχει αναδειχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για τα χαμηλά εισοδήματα. Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός με τους δικαστικούς του κλητήρες και τους αστυνομικούς του κινητοποιήθηκε από τα ξημερώματα για να διασφαλίσει ότι δύο άνθρωποι θα πεταχτούν στο δρόμο, προκειμένου να προστατευτεί η επένδυση του νέου ιδιοκτήτη. Εικόνες που μέχρι τώρα βλέπαμε μόνο από την Ισπανία τώρα έχουν έρθει και στις γειτονιές μας. Χιλιάδες ακόμα πρώτες κατοικίες ετοιμάζονται να βγουν στο σφυρί, ένα πάρτι για τράπεζες, funds και επενδυτές, ένα δράμα για τους ιδιοκτήτες που χάνουν το σπίτι τους.
Η στεγαστική κρίση όμως δεν περιορίζεται στα «κόκκινα δάνεια και τις εξώσεις. Για τους ανθρώπους με χαμηλό αλλά ακόμα και μέσο εισόδημα η εύρεση κατοικίας προς ενοικίαση στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι σήμερα μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Τα νοίκια ανεβαίνουν συνεχώς, όλο και περισσότερα διαμερίσματα προορίζονται για τουριστική εκμετάλλευση, όλο και περισσότερες κατοικίες από αυτές που κατασκευάζονται είναι πολυτελείας, απλησίαστες άρα για τους περισσότερους. Ιδιαίτερα για τους νέους το πρόβλημα έχει λάβει τραγικές διαστάσεις: το ποσοστό όσων αναγκάζονται να μένουν ή να επιστρέφουν στο παιδικό δωμάτιο είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, πολλοί φοιτητές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους επειδή δεν βρίσκουν να νοικιάσουν διαμέρισμα ή δωμάτιο στην πόλη που βρίσκεται η σχολή τους, ενώ και πολλές γυναίκες που βιώνουν κακοποίηση από τον σύντροφο τους αδυνατούν να τον εγκαταλείψουν και να σταθούν μόνες τους στα πόδια τους.