Η μόνη δημοκρατία που αξίζει τ’ όνομά της είναι η άμεση και η ουσία της βρίσκεται λιγότερο στην κάλπη και περισσότερο στην κληρωτίδα.
Οι επαγγελματίες πολιτικοί το γνωρίζουν ασφαλώς – και τους πιάνει τεταρταίος πυρετός μπροστά στο ενδεχόμενο αυτοί, αιρετοί όντες, να χάσουν τα έδρανά τους από κληρωτούς πολίτες. Υποψιθυρίζουν λοιπόν πως η επίκληση της άμεσης δημοκρατίας συνιστά απλώς παρωχημένη νοσταλγία της αρχαίας αθηναϊκής ακμής και απορρίπτουν ως ρομαντικό αναχρονισμό τη δυνατότητα μίας σημερινής της εκδοχής.
Ηρακλής Λογοθέτης
Επικαλούνται ακόμα την τεχνική πολυπλοκότητα των μοντέρνων καιρών και τον μεγάλο αριθμό των πολιτών. Μία Βουλή εντούτοις με σύνθεση μεικτή, κατά το ένα τρίτο των μελών της αιρετή και κατά τα δύο κληρωτή, είναι απολύτως εφικτή στην ηλεκτρονική μας εποχή.
Εκατό αιρετοί βουλευτές, με τριετή θητεία το πολύ και χωρίς δικαίωμα επανεκλογής, θα επεξεργάζονται τα προβουλεύματα και θα συντονίζουν τη νομοπαρασκευαστική εργασία ενώ διακόσιοι κληρωτοί με θητεία ενός μηνός θα εξασφαλίζουν την εναλλαγή που θα επιτρέπει δυνητικά σε κάθε πολίτη να αναλάβει τις ευθύνες για την τύχη της χώρας του με τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας.
Ως ασφαλιστική δικλείδα μάλιστα εναντίον κάθε αθέμιτης συναλλαγής κανένα νομοσχέδιο δεν θα έπρεπε να ψηφίζεται κατά τον μήνα της εισαγωγής του αλλά τις πρώτες μέρες του επόμενου, όταν η Βουλή θα έχει ανανεωθεί.
Έτσι θα εισάγονται λιγότερα και πράγματι αναγκαία νομοσχέδια, μια και ο χρόνος για τις ομαδοποιήσεις υπόπτων συμφερόντων, την εξαγορά συνειδήσεων και την παγίωση των κομματικών γραμμών θα είναι ελάχιστος. Αυτό άλλωστε φοβούνται οι πολιτικοί υπηρέτες της ληστοκρατίας. Γι αυτό καμώνονται πως αμφιβάλλουν για την κρίση των ιδίων εκείνων πολιτών που κολακεύουν ασύστολα προκειμένου να εκλεγούν, ισχυριζόμενοι ανενδοίαστα πως είναι ώριμοι για να τους ψηφίζουν αλλά ανώριμοι για ν’ αποφασίζουν αυτοπροσώπως τα του οίκου τους.
Μια συλλογιστική τουλάχιστον διασκεδαστική αν συγκρίνει κανείς το μέσο επίπεδο ενός τυχαίου καφενείου με το αντίστοιχο χοντρό καλαμπούρι της Βουλής, τη χυδαιότητα, τους προπηλακισμούς, την καπηλεία και τον βλακώδη κομπασμό, που αποτελούν σύνηθες καθεστώς στην εθνική μας αντιπροσωπεία προξενώντας στους νοήμονες όχι γέλωτα αλλά καγχασμό.
