Δεν χρειάζονται ασφαλώς εξειδικευμένες γνώσεις ούτε υψηλός δείκτης ευφυΐας για να αντιληφθεί κανείς ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας και του κράτους (sic) που μας περιβάλλει. Οτι είναι καθρέφτης της προβληματικής νοοτροπίας και της ανυπαρξίας μας. Εικόνα και ομοίωση του αδυσώπητου ανταγωνισμού. Της αισχροκέρδειας. Των συμφερόντων. Της… επιτυχίας με κάθε τίμημα. Του φουσκωμένου «εγώ» των εκάστοτε επιχειρηματιών που έχουν γαλουχηθεί με το μότο «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», για τους οποίους οι λέξεις «εμείς» και «αλληλεγγύη» ομοιάζουν με ύβρεις και προκαλούν αλλεργία, γέλωτα, χλεύη και θυμηδία.
Κώστας Μανωλιουδάκης
Μάγκες είναι τα λαμόγια, δάγκες όσοι έχουν ως κορωνίδα σκέψης το «κοινό καλό» μέχρι να τους φάει η μαρμάγκα. Χρόνια ολάκερα βράζουμε στο καζάνι της ζούγκλας. Ουδείς φυσιολογικός άνθρωπος, έχων σώας τα φρένας, θα περίμενε ότι μπορεί να προκύψει κάτι ουσιαστικό ως διά μαγείας στη χθεσινή σύσκεψη των «6» στην ΕΠΟ για τη διαιτησία, ενόσω απομένουν εννέα αγωνιστικές μέχρι την ολοκλήρωση του πιο συναρπαστικού πρωταθλήματος ever. Ειδικότερα τώρα που… πέφτουν κορμιά, θα πρέπει να περπατήσει ο Χριστός στη θάλασσα ή να μας πάρουν απ’ το χεράκι επιβάτες του Διαστήματος για να μας προσγειώσουν σε κάποιον άλλον πλανήτη, προκειμένου να αποτραπεί η τοξικότητα και να αναδυθεί η χαρά του παιχνιδιού έναντι των συμφερόντων και του πακτωλού των εκατομμυρίων των ευρωπαϊκών ομίλων.
Νταηλίκια, χιούμορ πεζοδρομίου, ομοφοβικά παραληρήματα, ακροδεξιές αντιλήψεις και πρακτικές, επικοινωνιακές στρατηγικές, παντελής έλλειψη παιδείας και σεβασμού, θέατρο σκιών και εντυπώσεις. Και στην ούγια, το πλέον σύνηθες αποτέλεσμα: συμφωνούμε ότι… διαφωνούμε. Δυστυχώς, έχουμε τους παράγοντες που μας αξίζουν.
.efsyn.gr
