Τα επικίνδυνα πολιτικά παιχνίδια Μητσοτάκη με τη μειονότητα

Επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, ειδικά με τη ΝΔ και τον Κυριάκο, ας δούμε κάποιες ‘’συμπτώσεις’’ που συνέπεσαν εσχάτως στο Ισραήλ και την Ελλάδα και έχουν ως θύματά τους τις λεγόμενες ‘’μειονότητες’’ ή τους πολίτες ‘’δεύτερης κατηγορίας’’ ή τους ‘’αντεθνικώς δρώντες’’ κατά τις όχι και τόσο παλιές, αλλά πολύ σύγχρονες εκδοχές της ακροδεξιάς.

Δεν είχα κά­ποια ιδιαί­τε­ρη όρεξη να ασχο­λη­θώ ξανά με τις εκλο­γές στην Ελ­λά­δα, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να γράψω οτι­δή­πο­τε πριν από τις κάλ­πες στις 25 του Ιούνη, ίσως και μετά από αυτές. 

Γιάννης Νικολόπουλος

Όμως οι τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις, ο τρό­πος, οι μέ­θο­δοι, η δη­μό­σια επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία που χρη­σι­μο­ποιούν η ΝΔ και ο Κυ­ριά­κος Μη­τσο­τά­κης προ­κα­λούν εύ­λο­γο εν­δια­φέ­ρον, καθώς και ανά­λο­γη αν θέ­λε­τε αγα­νά­κτη­ση και οργή. Κι αυτό, γιατί ολο­φά­νε­ρα και παρά τις ελ­λα­δι­κές προ­σλαμ­βά­νου­σες από το μαύρο πα­ρελ­θόν της Δε­ξιάς και γε­νι­κό­τε­ρα του ελ­λα­δι­κού αστι­σμού, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο όταν μι­λά­με για τα θέ­μα­τα των μειο­νο­τή­των, είτε ανα­γνω­ρι­σμέ­νων είτε ‘’α­ό­ρα­τω­ν’’ είτε ‘’ε­ξα­φα­νι­σμέ­νω­ν’’ είτε ‘’α­νύ­παρ­κτω­ν’’ [‘’Μου­σουλ­μά­νοι­’’, Εβραί­οι, Τούρ­κοι, Πο­μά­κοι, Τσά­μη­δες, (σλαβο)Μα­κε­δό­νες, λοι­ποί ‘’α­νε­πι­θύ­μη­τοι συ­μπα­τριώ­τε­ς’’] αυτό που συμ­βαί­νει με τη και στη δυ­τι­κή Θράκη αρ­χί­ζει και απο­κτά­ει δια­στά­σεις και ομοιό­τη­τες με μία άλλη πολύ γει­το­νι­κή στην Ελ­λά­δα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Πάρα πολύ άσχη­μες δια­στά­σεις και ομοιό­τη­τες, και μά­λι­στα πολύ σύγ­χρο­νες, ‘’ε­ξαι­ρε­τι­κέ­ς’’ και νε­ο­φα­σι­στι­κές για να θε­ω­ρη­θούν, τη­ρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών, απλές συμ­πτώ­σεις, όλα όσα κυ­κλο­φο­ρεί, δια­δί­δει και ‘’που­λά­ει­’’ στην προ­ε­κλο­γι­κή αγορά η ΝΔ.

Ανα­φε­ρό­μα­στε σε όσα συ­ντε­λού­νται τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες αν όχι τους τε­λευ­ταί­ους μήνες στο Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ, όπου ένα κύμα βίας και δο­λο­φο­νιών, ανε­ξι­χνί­α­στων στο σύ­νο­λό τους, έχει χτυ­πή­σει τις αρα­βι­κές πό­λεις και γει­το­νιές της επι­κρά­τειας. Από τις αρχές της χρο­νιάς, του­λά­χι­στον 91 (το Αλ Τζα­ζί­ρα, σε δικό του απο­λο­γι­σμό, μι­λά­ει για του­λά­χι­στον 102) Ισ­ραη­λι­νοί αρα­βι­κής κα­τα­γω­γής και ανε­ξαρ­τή­τως θρη­σκεύ­μα­τος, μου­σουλ­μά­νοι και χρι­στια­νοί, έχουν δο­λο­φο­νη­θεί, εκτε­λε­στεί και πυ­ρο­βο­λη­θεί στη μέση του δρό­μου και ακόμη και μέρα με­ση­μέ­ρι, χωρίς η αστυ­νο­μία να έχει μπει ιδιαι­τέ­ρως στον κόπο να συλ­λέ­ξει στοι­χεία είτε για τους δρά­στες είτε κυ­ρί­ως για τον ακρι­βή αριθ­μό των θυ­μά­των, καθώς άγνω­στο πόσοι άλλοι έχουν απλώς ‘’ε­ξα­φα­νι­στεί­’’.

Η επί­ση­μη θέση της ακρο­δε­ξιάς κυ­βέρ­νη­σης του Μπεν­για­μίν Νε­τα­νιά­χου είναι πως οι άρα­βες Ισ­ραη­λι­νοί είτε έχουν πέσει θύ­μα­τα του ορ­γα­νω­μέ­νου εγκλή­μα­τος είτε ‘’σκο­τώ­νο­νται με­τα­ξύ τους επει­δή είναι στη φύση του­ς’’ όπως κα­τα­γρά­φη­κε on camera να λέει στον ‘’πιο ακρο­δε­ξιό κι από την ακρο­δε­ξιά­’’ υπουρ­γό Εσω­τε­ρι­κής Ασφα­λεί­ας, Ιτα­μάρ Μπεν-Γκ­βιρ, ο γε­νι­κός διοι­κη­τής της αστυ­νο­μί­ας, Κόμπι Σαμ­πτάι, μία συ­νο­μι­λία που το­πο­θε­τεί­ται στα τέλη του πε­ρα­σμέ­νου Απρι­λί­ου.

Το και­νούρ­γιο όσο και δη­λη­τη­ριώ­δες φρού­το στην όλη εκρη­κτι­κή κα­τά­στα­ση είναι το γε­γο­νός πως για να κα­τα­πο­λε­μή­σει τάχα την κα­τά­στα­ση, έπει­τα από το χρο­νι­κά τε­λευ­ταίο μα­κε­λειό στη Γα­λι­λαία με έξι νε­κρούς στις 8 Ιου­νί­ου, η κυ­βέρ­νη­ση Νε­τα­νιά­χου ανα­κοί­νω­σε στις 11 Ιου­νί­ου την πρό­θε­ση της να ανα­θέ­σει την ‘’ε­πι­τή­ρη­ση­’’, την ‘’α­στυ­νό­μευ­ση­’’ και τον ‘’προ­σω­ρι­νό έλεγ­χο­’’ των αρα­βι­κών συ­νοι­κιών και πό­λε­ων στις μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες ασφα­λεί­ας και συ­γκε­κρι­μέ­να, τη Σιν Μπετ. Αυτή τη στιγ­μή, και τυ­πι­κά, οι μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες του Κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ (Μο­σάντ, Σιν Μπετ/Σα­μπάκ) δεν έχουν δι­καί­ω­μα δρά­σης εντός της κρα­τι­κής επι­κρά­τειας. Το νο­μι­κό επι­χεί­ρη­μα, βέ­βαια, προ­κα­λεί γέλια στους Άρα­βες πο­λί­τες του Ισ­ρα­ήλ, καθώς όπως υπο­στη­ρί­ζουν δι­κη­γό­ροι και ακτι­βι­στές των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των όπως ο Ζα­ου­σάν Ζαχέρ ‘’η Σιν Μπετ έχει εμπλο­κή εδώ και χρό­νια στις ζωές των Αρά­βων Ισ­ραη­λι­νών, καθώς αυτοί θε­ω­ρού­νται ύπο­πτος εσω­τε­ρι­κός εχθρός ήδη από το 1948, έτος ίδρυ­σης του Κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ. Μας κα­τα­σκο­πεύ­ουν, συλ­λέ­γουν πλη­ρο­φο­ρί­ες, έχουν δί­κτυα πα­ρα­κο­λού­θη­σης και το γνω­ρί­ζου­με­’’.

Όπως είναι γνω­στό και το γε­γο­νός ότι η Σιν Μπετ είναι ο προ­νο­μια­κός δια­χει­ρι­στής του κα­τα­σκο­πευ­τι­κού λο­γι­σμι­κού, Πή­γα­σος (Pegasus), που μπο­ρεί να ‘’κλει­δώ­σει­’’ έναν ύπο­πτο για ‘’α­ντε­θνι­κή δρά­ση­’’ σε κάθε πι­θα­νή συ­σκευή επι­κοι­νω­νιών, ψυ­χα­γω­γί­ας και δια­σκέ­δα­σης που αυτός δια­θέ­τει, αρκεί να έχει δια­δι­κτυα­κή σύν­δε­ση – από το κι­νη­τό τη­λέ­φω­νο έως τη smart τη­λε­ό­ρα­σή του.

Όμως η δε­δη­λω­μέ­νη πρό­θε­ση του Νε­τα­νιά­χου να ανα­θέ­σει τον ‘’προ­σω­ρι­νό έλεγ­χο­’’ των αρα­βι­κών συ­νοι­κιών σε ολό­κλη­ρο το Ισ­ρα­ήλ στη Σιν Μπετ, είναι μία οφθαλ­μο­φα­νής ‘’ποιο­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση­’’ του όλου πλαι­σί­ου που  διέ­πει τις τε­τα­μέ­νες σχέ­σεις των αρά­βων Ισ­ραη­λι­νών ει­δι­κά με τις τε­λευ­ταί­ες κυ­βερ­νή­σεις συ­νερ­γα­σί­ας όπου πρω­τα­γω­νι­στεί το Λι­κούντ, αν σκε­φθεί κα­νείς όχι απλώς την ‘’ι­στο­ρι­κά­’’ κα­τώ­τε­ρη θέση πο­λί­τη δεύ­τε­ρης κα­τη­γο­ρί­ας που επι­φυ­λάσ­σε­ται στο 20% του πλη­θυ­σμού του Ισ­ρα­ήλ (σχε­δόν δύο εκα­τομ­μύ­ρια είναι οι Ισ­ραη­λι­νοί αρα­βι­κής κα­τα­γω­γής) αλλά τον ισχύ­ο­ντα από τον Αύ­γου­στο του 2018, φυ­λε­τι­κό Νόμο περί Εθνους όπου δια­δη­λώ­νε­ται ο ‘’κα­θα­ρά εβραϊ­κός χα­ρα­κτή­ρα­ς’’ του Κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ, με ό,τι αυτός έφερε στην επαγ­γελ­μα­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή απο­κα­τά­στα­ση των Αρά­βων που είδαν να επι­δει­νώ­νο­νται ει­δι­κά οι ερ­γα­σια­κές τους συν­θή­κες ακόμη και στις πλέον πα­ρα­κα­τια­νές δου­λειές – κα­τά­στα­ση που έφερε από το πα­ρά­θυ­ρο και την πε­ραι­τέ­ρω εκρη­κτι­κή αύ­ξη­ση της φτώ­χειας και την αλ­μα­τώ­δη άνοδο της εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας στις συ­νοι­κί­ες τους.

Αντί πολ­λών, συ­νι­στώ επί τού­του το συ­γκλο­νι­στι­κό άρθρο της δη­μο­σιο­γρά­φου Άιρις Λεάλ, που δη­μο­σιεύ­τη­κε ‘’ζε­στό­’’ στις 11 Ιου­νί­ου στη ‘’Χα­α­ρέ­τζ’’ με τον εύ­γλωτ­το τίτλο : Το αίμα των Αρά­βων Ισ­ραη­λι­νών βρί­σκε­ται στα χέρια του Νε­τα­νιά­χου.

Ας μην ξε­χνά­με τέλος ότι, το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ ήδη από τα μέσα της δε­κα­ε­τί­ας του 2000 έχει δο­μή­σει την οι­κο­νο­μία του πάνω στην κα­τα­σκευή ‘’πε­ριτ­τών πλη­θυ­σμώ­ν’’ και ‘’κα­τα­στά­σε­ων εθνο­φυ­λε­τι­κής εξαί­ρε­ση­ς’’ είτε αυτές αφο­ρού­σαν σχε­δόν πα­γιω­μέ­να το απαρτ­χάιντ των Πα­λαι­στι­νί­ων είτε αργά αλλά στα­θε­ρά και των αρά­βων Ισ­ραη­λι­νών. Είναι μία οι­κο­νο­μία της ασφά­λειας, της επι­τή­ρη­σης, της κα­τα­σκευ­ής ενό­χων και εχθρών, της μό­νι­μης εξαί­ρε­σης, μία οι­κο­νο­μία στρα­τιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νη, πει­θαρ­χι­κή, στρα­το­πε­δευ­τι­κή.

Κακά τα ψέ­μα­τα, όταν κά­ποιοι και στην Ελ­λά­δα χει­ρο­κρο­τούν και υπο­στη­ρί­ζουν το τεί­χος στον Έβρο (πα­τέ­ντα απο­τρο­πής και ελέγ­χου βγαλ­μέ­νη από τα εγ­χει­ρί­δια των Ισ­ραη­λι­νών στη Γάζα και τη Δυ­τι­κή Όχθη, που έχει επε­κτα­θεί σε όλον τον κόσμο με πρώτα τα σύ­νο­ρα της Αμε­ρι­κής με το Με­ξι­κό) και επι­δο­κι­μά­ζουν τα στρα­τό­πε­δα κρά­τη­σης με­τα­να­στών, όπως κά­πο­τε επι­δο­κί­μα­ζαν την άγρια ερ­γα­σια­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση των αλ­λο­δα­πών ερ­γα­τών γης, θα έπρε­πε να το πε­ρι­μέ­νουν πως θα ξα­να­ερ­χό­ταν η ώρα και η στιγ­μή που πε­ριτ­τός ‘’άλ­λο­ς’’ θα ήταν κά­ποιος εντός της ‘’ε­θνι­κής σφαί­ρα­ς’’ της κατά τα άλλα ημε­τέ­ρας πα­τρί­δας… Ωρα είναι λοι­πόν να ανα­βιώ­σουν τα εσω­τε­ρι­κά σύ­νο­ρα και στην Ξάνθη και τη Ρο­δό­πη, επει­δή η ελ­λα­δι­κή ακρο­δε­ξιά, το ελ­λα­δι­κό πα­ρα­κρά­τος, ο αστι­σμός γε­νι­κό­τε­ρα ‘’α­να­κά­λυ­ψα­ν’’ εκ νέου τους ‘’ε­σω­τε­ρι­κούς εχθρού­ς’’, τους υπα­γό­με­νους στη δι­καιο­δο­σία της ΚΥΠ – συμ­πτω­μα­τι­κά, τις ίδιες μέρες με τα πα­ρα­πά­νω πε­ρι­γρα­φό­με­να δρα­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα στο Ισ­ρα­ήλ.

[Πα­ρε­μπι­πτό­ντως, ο Κυ­ριά­κος Μη­τσο­τά­κης το έχει πα­ρα­κά­νει τε­λευ­ταία με τις εξό­χως δη­λω­τι­κές αντι­γρα­φές και τις από­λυ­τα κα­κό­πι­στες απο­μι­μή­σεις ξένων ηγε­τών. Σε συ­νέ­ντευ­ξή του στην ‘’Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κή­ς’’ και τον Αλέξη Πα­πα­χε­λά, ισχυ­ρί­στη­κε με­τα­ξύ άλλων ότι στο πλαί­σιο της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής του πο­λι­τι­κής (έχει και τέ­τοια!;) δεν πρό­κει­ται να υπο­κύ­ψει στις από­ψεις των ‘’Ι­λου­μι­νά­τι της οι­κο­λο­γί­α­ς’’. Την ίδια φράση είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει δύο φορές ο Αυ­στρα­λός πρώην πρω­θυ­πουρ­γός, Σκοτ Μό­ρι­σον που ανήκε στο Φι­λε­λεύ­θε­ρο Κόμμα της χώρας. Λίγο πριν το ξέ­σπα­σμα της παν­δη­μί­ας κό­βι­ντ19 και κατά την έναρ­ξη των κα­τα­στρο­φι­κών πυρ­κα­γιών του κα­λο­και­ριού 2019-2020 (θυ­μί­ζου­με ότι οι Αντί­πο­δες έχουν κα­λο­καί­ρι από τον Νο­έμ­βριο έως τον Απρί­λιο) πυρ­κα­γιές που κρά­τη­σαν δύο μήνες και κα­τέ­κα­ψαν έκτα­ση εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων τε­τρα­γω­νι­κών μι­λί­ων, όση πε­ρί­που είναι η έκτα­ση της Βρε­τα­νί­ας, ο Μό­ρι­σον έκανε δια­κο­πές στη Χαβάη. Επέ­στρε­ψε άρον-άρον λόγω της γε­νι­κής κα­τα­κραυ­γής και μπρο­στά στις επι­θέ­σεις του Τύπου επει­δή ακόμη και η εκλο­γι­κή του πε­ρι­φέ­ρεια στην Νέα Νότια Ουα­λία είχε γίνει στά­χτες ενώ αυτός πα­ρα­θέ­ρι­ζε, ο Μό­ρι­σον είπε το αμί­μη­το : ‘’Είχα δι­καί­ω­μα να κάνω δια­κο­πές με τα παι­διά μου, ήταν μία υπό­σχε­ση που έπρε­πε να κρα­τή­σω ό,τι κι αν λένε οι Ιλου­μι­νά­τι της οι­κο­λο­γί­α­ς’’. Με­ρι­κές εβδο­μά­δες μετά, σε ένα οι­κο­νο­μι­κό συ­νέ­δριο, ο Μό­ρι­σον υπε­ρα­μύν­θη­κε της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής του πο­λι­τι­κής υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι η Αυ­στρα­λία δεν ήταν δια­τε­θει­μέ­νη να εφαρ­μό­σει ‘’πλή­ρω­ς’’ τη Συμ­φω­νία των Πα­ρι­σί­ων για το Κλίμα και να εγκα­τα­λεί­ψει άμεσα τον άν­θρα­κα και τις εξο­ρύ­ξεις που τις απο­φέ­ρουν 35 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια επει­δή ‘’ό,τι κι αν λένε οι Ιλου­μι­νά­τι της οι­κο­λο­γί­ας, η Αυ­στρα­λία μόνη της δεν μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή­’’. Μάλ­λον αντί­στοι­χου επι­πέ­δου θα είναι και η πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή πο­λι­τι­κή του Μη­τσο­τά­κη για να επι­κα­λεί­ται στην ‘’Κα­θη­με­ρι­νή­’’ τον Αυ­στρα­λό πρω­θυ­πουρ­γό χωρίς να τον κα­το­νο­μά­ζει].

/rproject.gr