Χαρακίρι, ή Σεπούκου, ονομάζεται ο ιαπωνικός τελετουργικός σφαγιαστικός τρόπος αυτοκτονίας, ο οποίος καθιερώθηκε από τους Σαμουράι ως η μοναδική αξιοπρεπής διέξοδος σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσής τους.
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση του Ελληνικού λαού από τις πολιτικές του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, με αποκορύφωση την επτάχρονη δικτατορία, ενέτεινε τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας σε τέτοιο βαθμό που, παράλληλα με τον έντονο αντιαμερικανισμό, δημιουργούσε αμηχανία στο πολιτικό κατεστημένο. Για να αποφευχθεί το προηγούμενο του 1958 με την ΕΔΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, η κοινωνική πίεση έπρεπε να διοχετευθεί σε νέες, «ασφαλείς» βέβαια για το σύστημα, πολιτικές δυνάμεις. Με προωθημένα συνθήματα, όπως εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, έξω οι βάσεις του θανάτου, όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων, το ΠΑΣΟΚ πέτυχε να συσπειρώσει κοινωνικές ομάδες που περίμεναν δεκαετίες τη, μερική έστω, δικαίωση των εθνικοαπελευθερωτικών και δημοκρατικών αγώνων, και το 1981 πήρε την εξουσία με 48%.
Το οδυνηρό για την κοινωνία, αλλά κυρίως αναίμακτο για το πολιτικό κατεστημένο, κλείσιμο του κύκλου του με την πτώχευση επί ΓΑΠ, την εγκαθίδρυση ενός, μοναδικού για την Ευρώπη, καθεστώτος οικονομικής αποικιοκρατίας, αλλά και όλα όσα είχαν μεσολαβήσει με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και επί Σημίτη (κλεπτοκρατία, απώλεια εθνικού χώρου, συμφωνία Μαδρίτης), δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η αποστολή του ΠΑΣΟΚ ως μηχανισμού απορρόφησης κοινωνικών εκρήξεων (αμορτισέρ) εκτελέστηκε με απόλυτη επιτυχία. Σήμερα, ακόμα και η απλή αναφορά στη λέξη «σοσιαλισμός» είναι εξαιρετικά σπάνια και προκαλεί είτε θυμηδία είτε αποστροφή, ανάλογα με το ποιος την χρησιμοποιεί. Το 4,68% του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2015 πιστοποιεί τον διασυρμό του αλά ΠΑΣΟΚ σοσιαλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάστηκε να προβάλει κανένα απολύτως από τα προωθημένα συνθήματα της μεταπολίτευσης για να εισπράξει τη λαϊκή αγανάκτηση από τη δυστυχία που έφεραν η πτώχευση και τα μνημόνια. Έτσι, κατεβάζει τον πήχη των πολιτικών προαπαιτούμενων για το μέλλον, και με σημαία την κατάργηση των μνημονίων (που απομονωμένο βέβαια από το κορυφαίο ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας αποτελούσε αίτημα και της ακροδεξιάς) γίνεται κυβέρνηση. Η συνέχεια είναι γνωστή… Ωμός εκβιασμός από την Ε.Ε., δημοψήφισμα, ανατροπή του αποτελέσματος από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, τρίτο μνημόνιο, απόλυτη υποταγή σε Ε.Ε., Γερμανία αλλά και σε ΗΠΑ.
Το θεωρητικο-ιδεολογικό δυναμικό του κόμματος, δηλαδή το κομμάτι της Αριστεράς του που αποφάσισε να συμμετάσχει στην παρωδία της αριστερής διακυβέρνησης, καλείται να επινοήσει και να αναδείξει ζητήματα που ενδεδυμένα με αριστερό μανδύα θα δημιουργούσαν αντιθέσεις με τη Δεξιά, αφού «δεν είμαστε ίδιοι», αλλά δεν θα άγγιζαν τον πυρήνα της πολιτικής της υποτέλειας. Οι καταστροφικές πολιτικές που πρέπει να συγκαλυφθούν είναι πολλές. Ο αντιπερισπασμός που σχεδιάζει και υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την καθοδήγηση της αριστερής του πτέρυγας, για να αντισταθμίσει επικοινωνιακά αυτές τις πολιτικές, κινείται κυρίως γύρω από τρεις άξονες, με μόνιμη όμως αναφορά στην πολιτική ορθότητα…
- άκρατος δικαιωματισμός,
- αντιεκκλησιαστική πολιτική, και
- ιδεολογικοποίηση της μη διάκρισης εθνικισμού και πατριωτισμού
Έτσι, η υιοθέτηση κάθε αυτονόητου ατομικού δικαιώματος και ιδιαίτερα όσων σχετίζονται με την ελεύθερη διάθεση του ανθρώπινου σώματος… μετατρέπεται σε κόκκινο λάβαρο. Ο αρχικαπετάνιος Ν. Φίλης αναλαμβάνει το «επαναστατικό» καθήκον να μειώσει τις ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία…, ανοίγοντας νέα άσκοπα μέτωπα με το «σκοταδιστικό ιερατείο». Με κάθε ευκαιρία υποστηρίζονται και αναδεικνύονται ανιστόρητες ερμηνείες, που βαφτίζονται αριστερές και προοδευτικές, σχετικά με φύση της επανάστασης του ’21 (κοινωνική και όχι εθνικοαπελευθερωτική), και γενικά επιχειρείται μια στρογγυλοποιημένη, αλλά σταθερά ‘προοδευτική’ ερμηνεία ιστορικών γεγονότων, που έχει σαν τελικό στόχο να δημιουργήσει ένα νέο επίπλαστο εθνικό δίλλημα: επιστημονικός ενδοτισμός αλά ΕΛΙΑΜΕΠ ή εθνικισμός.
Το 17,83 % των τελευταίων εκλογών, όχι μόνο δίνει την καλύτερη απάντηση για την ανταπόκριση που είχε η «αριστερή» σας πολιτική, αλλά κυρίως αποδεικνύει ότι το πραγματικό επίτευγμα του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς του είναι ότι, στην συνείδηση των πολλών, η σύγχρονη ελληνική τραγωδία φαίνεται να χρεώνεται εν γένει στην Αριστερά!
Σύντροφοι, με δική σας ευθύνη, η κοινωνική αγανάκτηση δεν διοχετεύεται στον «ευρύτερο προοδευτικό χώρο», αλλά σε εκείνον του φασισμού και του υποκόσμου. Όσο για το μαγαζί… ρημάδι…, ο Stefanos σας το άρπαξε μέσα σε 25 μέρες χωρίς να χρειαστεί να πετάξει ούτε ένα σύνθημα. Ο πήχης αγγίζει το έδαφος… Όσο για τη χρηματοδότηση που αναλογεί στο «κόμμα των 16 λευκών» σας ψήφων, αν και ελκυστική ως μέσο, μόνο σε φαρσοκωμωδία μπορεί να καταλήξει. Βλέπετε η ιστορία αντιστέκεται στην επανάληψη. Το μόνο που σας απομένει είναι η πολιτική σας αυτοχειρία. Η ομαδική σας απόσυρση θα αποτελούσε πράξη πολιτικής γενναιότητας. Η ήττα σας είναι αδιαμφισβήτητη, το μόνο που μπορεί να μετριαστεί είναι η πολιτική σας ατίμωση.
efsyn.gr
