Η φράση «ξύνω τον πάτο του βαρελιού», όπως διαβάζω, προέρχεται από την Αμερική, όταν οι άποικοι αποθήκευαν σε ξύλινα βαρέλια τρόφιμα για να επιβιώσουν τον χειμώνα. Οταν οι προμήθειές τους τέλειωναν «έξυναν τον πάτο του βαρελιού» προκειμένου να βρουν ό,τι είχε απομείνει από αυτές. Φαίνεται λοιπόν ότι αυτή η φράση είναι από τις αγαπημένες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς μέσα σε σχεδόν 5 μήνες τη χρησιμοποίησε δύο φορές για διαφορετικές περιπτώσεις.
Η πρώτη ήταν τον περασμένο Οκτώβριο, όπου μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha παραδέχθηκε ότι «υπάρχουν συμπολίτες μας σήμερα που τα βγάζουν πέρα πολύ δύσκολα. Κι εγώ δεσμεύομαι ότι θα ξύσω τον πάτο του βαρελιού, ώστε αυτοί οι συμπολίτες μας, που όντως δεν έχουν κανένα απόθεμα και καμία άλλη δυνατότητα στήριξης, για να δω αν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω να τους βοηθήσουμε». Η δεύτερη την περασμένη εβδομάδα, πριν από τη συνάντησή του με τους αγρότες, όταν τόνισε ότι «θα ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού για να μειώσουμε τους παράγοντες κόστους της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής».
Εντύπωση προκαλεί πάντως, γιατί ο πρωθυπουργός μιας χώρας, η μεσαία τάξη της οποίας «λαβώθηκε» αλύπητα τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια, επιθυμεί να «ξύσει τον πάτο του βαρελιού» γι’ αυτήν και τους πολίτες της, ενώ εάν πραγματικά επιθυμούσε να σταθεί δίπλα τους, όπως συχνά αναφέρει, («είμαστε μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και των Ελληνίδων, που νοιάζεται όχι μόνο για τους πολλούς, αλλά και για τους λίγους -πρωτίστως για τους πιο ευάλωτους» έγραψε στην τελευταία καθιερωμένη του ανασκόπηση) θα τους έδινε ό,τι περιείχε το βαρέλι και τον πάτο του θα τον έξυνε για άλλους, που έχουν λιγότερη ανάγκη ή και καθόλου. Οπως τους εφοπλιστές, τους επιχειρηματίες, τα golden boys, τους μεγαλοεισοδηματίες και διάφορους άλλους ευνοημένους πολίτες αυτής της χώρας. Οπως και να ’χει πάντως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, το ξύσιμο στο βαρέλι φαίνεται ή ότι δεν αποδίδει ή ότι δεν υπάρχει πάτος.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/423218_xysimo-toy-barelioy
