Τοποθέτηση Γιάννη Δούκα* στην εκδήλωση για την κοινωνική ασφάλιση
Το 2010 η τότε κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα και ξεκίνησε μια μεγάλη επίθεση στους μισθούς, στις συντάξεις, στις εργασιακές σχέσεις, στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και σε κάθε είδους δικαίωμα που κατακτήθηκε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Κάποιοι μας είπαν ότι στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας βγήκαμε από τα μνημόνια όμως όπως θα δούμε παρακάτω αυτό είναι απόλυτα ψευδές.
Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με το κομμάτι των συντάξεων οι οποίες ήταν και τα πρώτα θύματα των μνημονίων.
Το 2010 με το νόμο Λοβέρδου μεταξύ άλλων μειώθηκαν οι συντάξεις, επιβλήθηκε η ειδική εισφορά αλληλεγγύης και η 13η και 14η σύνταξη περιορίστηκαν στα 800 € συνολικά (400 τα Χριστούγεννα και από 200 το Πάσχα και το επίδομα άδειας).
Δύο χρόνια αργότερα οι μειώσεις αυτές μεγάλωσαν με τη 13η και 14η σύνταξη να καταργούνται τελείως, η εισφορά αλληλεγγύης να μεγαλώνει και αντίστοιχες μειώσεις να μπαίνουν και στις επικουρικές συντάξεις (νόμοι 3986, 4024, 4051, 4093).
Τον Ιούνιο του 2015 το ΣτΕ έκρινε τις κρατήσεις αυτές του 2012 αντισυνταγματικές.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τότε αντί να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με το νόμο Κατρούγκαλου επιχειρώντας με τον τρόπο αυτό να καταστήσει νομότυπες τις παράνομες περικοπές.
Αργότερα η ΝΔ με τη σειρά της έφερε νέο νόμο σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει με ανάλογο τρόπο τις δικαστικές αποφάσεις.
Η πρόσφατη απόφαση του ΑΕΔ δεν έφερε κάτι καινούριο παρά μόνο το ότι συνεχίζουν να ισχύουν οι αποφάσεις του ΣτΕ του 2015.
Στο δημόσιο διάλογο που διεξάγεται η συζήτηση περιορίζεται στο αν και σε ποιους θα δοθούν οι κουτσουρουμένες δύο συντάξεις (13η και 14η) του 11μηνου Ιουνίου 2015 (αποφάσεις ΣτΕ) έως Μάιο 2016 (ψήφιση νόμου Κατρούγκαλου) και οι κρατήσεις του 11μηνου στις επικουρικές συντάξεις.
Η έξοδος από τα μνημόνια δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά θα έπρεπε να συνοδεύεται και με την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων. Η περικοπή των δώρων συνεχίζεται όπως συνεχίζονται και οι κρατήσεις της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, οι κρατήσεις στις επικουρικές συντάξεις, όπως και η εισφορά για την υγεία που επιβλήθηκε το 2016 και στις επικουρικές συντάξεις.
Έξοδος από τα μνημόνια και συμμόρφωση με τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ του 2015 σημαίνουν καταβολή αναδρομικών σε όλους τους συνταξιούχους ανεξάρτητα αν έκαναν ή δεν έκανα αγωγή, επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και κατάργηση των ρυθμίσεων της περιόδου 2010 – 2016 οι οποίες συνεχίζουν να εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα.
Η συζήτηση δεν μπορεί να περιορίζεται στο αν και ποιοι θα πάρουν τα αναδρομικά του 11μηνου. Προφανώς τα αναδρομικά αυτά θα πρέπει να δοθούν σε όλους ανεξάρτητα από το αν έκαναν ή δεν έκαναν αγωγή. Για το θέμα αυτό άλλωστε είχε δεσμευτεί και η κυβέρνηση και καλούσε τον κόσμο να μην κάνει αγωγές. Παράλληλα θα πρέπει να καταργηθούν και οι ρυθμίσεις που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να ισχύουν. Οι δικαστικές αποφάσεις για τις διατάξεις που κρίθηκαν αντισυνταγματικές το 2015 δεν παράγουν μόνο αναδρομικά άλλα επιτάσσουν και την κατάργησή τους για να μην συνεχίζεται η παρανομία. Το ίδιο και σε ότι αφορά τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων. Αφού – όπως λένε – βγήκαμε από τα μνημόνια θα πρέπει να καταργηθούν και οι εφαρμοστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν κατ’ επιταγή τους.
Εναρμόνιση με τις αποφάσεις του δικαστηρίου σημαίνει κατάργηση όλων των διατάξεων που κρίθηκαν αντισυνταγματικές ώστε να σταματήσουν επιτέλους οι κρατήσεις στις επικουρικές συντάξεις που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα και επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης.
Έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων που εκδόθηκαν δηλαδή των ρυθμίσεων που έφεραν το 2010 την ειδική εισφορά αλληλεγγύης στις κύριες συντάξεις, την αύξησή της που ήρθε αργότερα, την κατάργηση της εισφοράς 6% για τον κλάδο ασθένειας στις επικουρικές συντάξεις και την πλήρη επαναφορά των δώρων και του επιδόματος άδειας.
Εκτός από το θέμα των ημερών που σχετίζεται με τις αποφάσεις των δικαστηρίων υπάρχουν σημαντικά θέματα και προβλήματα στις συντάξεις.
Ένα από τα κυριότερα έχει να κάνει με την ίδρυση και λειτουργία του ΤΕΚΑ. Οι εισφορές των νέων ασφαλισμένων πηγαίνουν πλέον στο ΤΕΚΑ και όχι στο υπάρχον ΕΤΕΑΕΠ. Αυτό σε συνδυασμό με την κλοπή των αποθεματικών της επικουρικής ασφάλισης που έχει συντελεστεί σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα στις επικουρικές συντάξεις και θα ξεκινήσει η σταδιακή τους μείωσή μέχρι την οριστική τους κατάργηση. Από την άλλη οι όποιες προσμονές καλλιεργούνται στους νέους εργαζόμενους για υψηλές επικουρικές συντάξεις όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου δηλαδή μετά από σαράντα χρόνια θα αποδειχθούν κενό γράμμα.
Ο κατάλογος των αιτημάτων των συνταξιούχων είναι μεγάλος.
Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά απαιτείται η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, η ουσιαστική αύξηση των συντάξεων, η ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς στη βασική σύνταξη, η κατάργηση όπως προαναφέραμε των διατάξεων για τις αντισυνταγματικές και μνημονιακές κρατήσεις, η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης, η κατάργηση των μειώσεων στις συντάξεις χηρείας.
Πέρα από τα επιμέρους αιτήματα το συνταξιουχικό κίνημα οφείλει να τοποθετηθεί και στο θέμα της λειτουργίας του ΕΦΚΑ.
Ο ΕΦΚΑ είναι ένα ταμείο μαμούθ στο οποίο ενυπάρχουν όλα τα προηγούμενα επιμέρους ασφαλιστικά ταμεία ως επιμέρους υπηρεσίες. Στην πράξη έχει μειωθεί το προσωπικό, έχουν διαλυθεί όλες οι υπηρεσίες συντάξεων, οι συνταξιοδοτικές αποφάσεις δίνονται σε ιδιώτες εξωτερικούς συνεργάτες και η όποια ένσταση ή αίτηση για οτιδήποτε μπαίνει στο συρτάρι γιατί δεν ασχολείται κανείς με αποτέλεσμα σοβαρά προβλήματα χιλιάδων συναδέλφων να μένουν στα αζήτητα και η πιο πρόσφορη απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει το απαιτούμενο λογισμικό ή ότι δεν μας έχει δώσει πρόσβαση ο πάροχος.
Για μας απαιτείται η στελέχωση των υπηρεσιών συντάξεων με το απαραίτητο προσωπικό, οι συνταξιοδοτικές αποφάσεις να βγαίνουν μόνο από τις κατά περίπτωση υπηρεσίες και οι αστειότητες περί έλλειψης απαιτούμενου λογισμικού να σταματήσουν.
Κλείνουμε με την πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει νέες μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές. Η ρύθμιση αυτή μαζί με ανάλογες προηγούμενες που έχει φέρει από το 2019 για μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους χαρίζει στις μεγάλες επιχειρήσεις εκατοντάδες εκατομμύρια € το χρόνο, μειώνει τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και τους προσθέτει νέα οικονομικά προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα.
*Γιάννης Δούκας, Ανυπότακτοι Συνταξιούχοι ΟΤΕ, πρ. Υποδιοικητής ΙΚΑ
Σχόλια (0)