– Τι διαβάζεις εκεί;
– Καρλ Μαρξ.
– Ω, μα δεν είσαι κομμουνιστής. Είσαι;
– Πρέπει να είσαι κομμουνιστής για να διαβάζεις Καρλ Μαρξ;
– Οπότε, αν δεν είσαι κομμουνιστής, τι είσαι;
– Τίποτα. Απορρίπτω όλες τις μορφές διακυβέρνησης.
– Κάποιος πρέπει να μας κυβερνά!
Νόρα Ράλλη
– Μισώ τη λέξη «κυβερνώ». Η ηγεσία και η κυβέρνηση κάνουν κατάχρηση της πολιτικής εξουσίας. Που είναι η επίσημη μορφή καταπίεσης του λαού. Δεν είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής των πολιτών – αρκεί να περπατήσεις στον δρόμο και το βλέπεις: δεν είναι ελεύθεροι!
Ετσι ξεκινάει η σκηνή μεταξύ του Τσάρλι Τσάπλιν και του μικρού Γκρέγκορι Κέλι, στην ταινία «A King in New York» του 1957. Ο Τσάπλιν υποδύεται τον βασιλιά Σαχντόφ, έναν εξόριστο μονάρχη, και στην επίμαχη σκηνή συνομιλεί με τον μικρό Ρούπερτ, γιο πολιτικά διωκόμενων γονιών. Η ταινία είναι ανοιχτή σάτιρα του μακαρθισμού, της αντικομμουνιστικής υστερίας και της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας της δεκαετίας του 1950. Είναι η πιο άμεση και ρητά πολιτική ταινία του Τσάπλιν. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν προβλήθηκε στις ΗΠΑ για πολλά χρόνια και γυρίστηκε ενώ ο Τσάπλιν βρισκόταν ήδη «εξόριστος» στο εξωτερικό.
Αναρωτιέμαι πόση διαφορά κάνουν τα σχεδόν εβδομήντα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει και στην ελαχιστότατη Ελλάδα, το κράτος της Ν.Δ. ανακαλεί τη χρηματοδότηση μιας ταινίας για την οργάνωση «17 Νοέμβρη». Αντέδρασαν, είπε ο Παύλος Μαρινάκης, οι συγγενείς των θυμάτων. Και οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αντιδρούν, αλλά δεν βλέπω να αχνοχαράζει δικαιοσύνη. Ο μητσοτακικός μακαρθισμός βλέπω να εδραιώνεται μόνο. Μα το χειρότερο όλων είναι πως νομίζουμε ότι οι φωνές της Κωνσταντοπούλου θα μας σώσουν – όχι. Μία ταινία αρκεί. Αυτή. Αν καταλάβουμε αυτή τη σκηνή αυτής της ταινίας των 70 χρόνων πριν κάτι μπορεί να γίνει. Γιατί εμπεριέχει αλήθεια (πικρή) και επιχείρημα (δυνατό). Οχι φωνές και θόρυβο.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/495632_anazitontas-ton-tsarli
Σχόλια (0)