Συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή: Διαπλέκομαι, διαφθείρεσαι, ζημιώνεται

Η συ­ζή­τη­ση στη Βουλή για τη δια­πλο­κή δεν μας έκανε σο­φό­τε­ρους – απο­τέ­λε­σε την πε­ρί­λη­ψη όλων όσων έχουν πλημ­μυ­ρί­σει τον δη­μό­σιο βίο σαν υπο­προ­ϊ­ό­ντα συ­ναλ­λα­γής και εξυ­πη­ρε­τή­σε­ων, του πα­ρελ­θό­ντος, του πα­ρό­ντος και του κο­ντι­νού μέλ­λο­ντος, με έντο­νο πα­ρα­σκή­νιο, μαύρα κου­τιά και κου­τιά της Παν­δώ­ρας, Ζή­μενς, Κα­λο­γρί­τσας, βο­σκο­τό­πια, θα­λασ­σο­δά­νεια και αε­ρο­πει­ρα­τές, «πρώτα πι­στό­λια» δια­δι­κτυα­κών «ΜΜΕ», ερ­γο­λά­βους και προ­μη­θευ­τές, κα­να­λάρ­χες και οφσόρ, τρά­πε­ζες Ατ­τι­κής και τρά­πε­ζες – λά­φυ­ρα, τη δια­πλο­κή «των άλλων», δια­δρο­μο­λο­γί­ες «των άλλων», σκο­τει­νές συ­να­ντή­σεις «των άλλων» και υπο­νο­ού­με­να, πολλά υπο­νο­ού­με­να και… εφε­δρεί­ες.

Η πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή ομι­λία δεν ήταν εκεί­νη του πρω­θυ­πουρ­γού, Αλέξη Τσί­πρα, ούτε εκεί­νη του αρ­χη­γού της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη – ήταν εκεί­νη του αρ­μό­διου υπουρ­γού για θέ­μα­τα Κα­τα­πο­λέ­μη­σης της Δια­φθο­ράς, ανα­πλη­ρω­τή υπουρ­γού Δι­καιο­σύ­νης, Δη­μή­τρη Πα­παγ­γε­λό­που­λου, του υπερ­δρα­στή­ριου πρώην ει­σαγ­γε­λέα, τον οποί­ον είχε επι­λέ­ξει για διοι­κη­τή της ΕΥΠ, ο Κώ­στας Κα­ρα­μαν­λής, την πε­ρί­ο­δο 2006-2009. Ο Πα­παγ­γε­λό­που­λος έχει επι­λε­γεί στο πόστο του από τον Αλέξη Τσί­πρα, υπο­τί­θε­ται, προ­κει­μέ­νου να κα­τα­πο­λε­μη­θεί η δια­φθο­ρά, να θω­ρα­κι­στούν αρχές και υπη­ρε­σί­ες, να ει­σπρα­χτούν δια­φυ­γό­ντα κέρδη, φο­ρο­λο­γι­κά έσοδα και πρό­στι­μα υπέρ του δη­μο­σί­ου, να κα­τα­λο­γι­στούν ευ­θύ­νες.

Και τι (δεν) ακού­στη­κε από τα χείλη του Πα­παγ­γε­λό­που­λου; Ότι (τα λόγια στα ει­σα­γω­γι­κά δικά του) «δια­κρι­τι­κός ων, δεν θα πει ονό­μα­τα», προ­κει­μέ­νου να προ­στα­τεύ­σει με­τα­ξύ άλλων «το κύρος της Δι­καιο­σύ­νης και των λει­τουρ­γών της, οι οποί­οι (αν κά­νου­με ένα γκά­λοπ), τον εκτι­μούν πάρα πολύ». Και ο Πα­παγ­γε­λό­που­λος ξε­κί­νη­σε να απα­ριθ­μεί – χωρίς ονό­μα­τα… – πε­ρι­στα­τι­κά δια­φθο­ράς, με­ρο­λη­ψί­ας και κα­κο­δι­κί­ας δι­κα­στών και ει­σαγ­γε­λέ­ων που «όλοι τα ξέ­ρου­με και ονό­μα­τα δεν χρειά­ζο­νται, γιατί είναι πολύ γνω­στά», συ­ντη­ρώ­ντας και ένα δυ­σώ­δες κλίμα εκ­βια­σμών και ομερ­τάς καθώς «έχου­με εφε­δρεί­ες και έγ­γρα­φα και για άλ­λους…» – πάντα χωρίς ονό­μα­τα, χωρίς διευ­θύν­σεις, όπως υπο­σχό­ταν ο πρω­θυ­πουρ­γός, έτσι να αιω­ρεί­ται μια λίστα αό­ρα­των διε­φθαρ­μέ­νων για κάθε χρήση, για κάθε λα­σπο­λο­γία και για κάθε πα­ρα­σκη­νια­κή διευ­θέ­τη­ση και δια­κα­νο­νι­σμό. Φυ­σι­κό επό­με­νο ήταν πρώ­τος να δεί­ξει εξορ­γι­σμέ­νος, ο βου­λευ­τής της ΝΔ, πρώην υπουρ­γός Δι­καιο­σύ­νης και ει­σαγ­γε­λέ­ας, Χα­ρά­λα­μπος Αθα­να­σί­ου, ο πα­ρα­σκη­νια­κός αντί­πα­λος του Πα­παγ­γε­λό­που­λου στον πό­λε­μο, που σοβεί στην Ευ­ελ­πί­δων και τη λε­ω­φό­ρο Αλε­ξάν­δρας, πό­λε­μο, αμι­γώς δε­ξιών απο­χρώ­σε­ων, υπο­συ­στη­μά­των εξου­σί­ας και επιρ­ρο­ής στους κύ­κλους των δι­κα­στι­κών λει­τουρ­γών, πό­λε­μο στον οποί­ον έχου­με ανα­φερ­θεί και στο πρό­σφα­το πα­ρελ­θόν στη φι­λό­ξε­νη γωνιά του Rproject.

Αλλά αυτή η στιγ­μή ήταν η απο­λύ­τως δη­λω­τι­κή της εσω­τε­ρι­κής κρί­σης του αστι­κού συ­στή­μα­τος στην πο­λι­τι­κή, τη δι­καιο­σύ­νη και την οι­κο­νο­μία, της με­γά­λης τους απο­νο­μι­μο­ποί­η­σης, της βα­θιάς διά­βρω­σης και της το­ξι­κής, δια­λυ­τι­κής νο­ση­ρό­τη­τας τους. Δύο πρώην ανώ­τα­τοι δι­κα­στι­κοί να δια­πλη­κτί­ζο­νται για τη δια­φθο­ρά στους κόλ­πους του χώρου τους, έτσι, χωρίς ονό­μα­τα, χωρίς διευ­θύν­σεις, παρά τις εκα­τέ­ρω­θεν δια­βε­βαιώ­σεις, χωρίς αιδώ και μέτρο, δήθεν προ­στα­τεύ­ο­ντας το κύρος (!) ενός θε­σμού, τον οποί­ον κατά τα άλλα, ξε­φτί­λι­σαν και απο­γύ­μνω­σαν σε ζω­ντα­νή με­τά­δο­ση από το κα­νά­λι της Βου­λής. Με τον… αρ­μό­διο Πα­παγ­γε­λό­που­λο να κάνει και έκ­κλη­ση για… ενιαία δράση και στάση των κομ­μά­των, προ­κει­μέ­νου να προ­στα­τευ­τεί η… ανε­ξάρ­τη­τη δι­καιο­σύ­νη! Κατά τα άλλα, βέ­βαια, ο Πα­παγ­γε­λό­που­λος κρατά στο συρ­τά­ρι του, «εφε­δρεί­ες (το ανέ­φε­ρε δυο φορές)» – και δεν βρέ­θη­κε κα­νέ­νας βου­λευ­τής, κα­νέ­νας αρ­χη­γός κόμ­μα­τος, κα­νέ­νας απο­λύ­τως, να ζη­τή­σει εξη­γή­σεις, να ζη­τή­σει στοι­χεία, να ζη­τή­σει κα­θα­ρές κου­βέ­ντες και όχι γκαν­γκ­στε­ρι­κής φύσης υπο­νο­ού­με­να.

Η… συμ­φω­νία αλή­θειας, την οποία θέ­λη­σαν οι δύο, βα­σι­κοί μο­νο­μά­χοι, Τσί­πρας και Μη­τσο­τά­κης να συ­νά­ψουν με τον ελ­λη­νι­κό λαό, που τους άκου­σε, ήταν μια κα­κο­φω­νία σήψης και πα­ρακ­μής, μια πνι­γη­ρής ατμό­σφαι­ρας συ­ζή­τη­ση για τα ράμ­μα­τα της γού­νας «των άλλων» – και ήταν πολλά τα ράμ­μα­τα για πολ­λές γού­νες, πρά­σι­νες, γα­λά­ζιες, ροζ­βα­θυ­μπλέ, ανά­λο­γα με την κυ­βέρ­νη­ση και την τα­χύ­τη­τα φθο­ράς και δια­φθο­ράς της.

Δια­πλέ­κο­νται λοι­πόν και δια­φθεί­ρο­νται όλοι οι πρω­τα­γω­νι­στές του αστι­κού, μνη­μο­νια­κού, πο­λι­τι­κού φά­σμα­τος και ζη­μιώ­νουν την κοι­νω­νι­κή, ερ­γα­ζό­με­νη πλειο­ψη­φία, με­τα­φέ­ρο­ντας τον βαρύ λο­γα­ρια­σμό της δια­πλο­κής και της δια­φθο­ράς «των άλλων», στους ώμους των συ­νή­θων υπο­ζυ­γί­ων, μι­σθω­τών, ερ­γα­ζό­με­νων, ανέρ­γων, φτω­χών και αδύ­να­μων. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, Πο­τά­μι, Ενωση Κε­ντρώ­ων αλ­λη­λο­κα­τη­γο­ρού­νται, πα­σχί­ζο­ντας ενα­γω­νί­ως να βρε­θούν δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές στο ομο­γε­νο­ποι­η­μέ­νο και απο­νο­μι­μο­ποι­η­μέ­νο πο­λι­τι­κό τους σύ­στη­μα. Και ενώ πα­ρα­κο­λου­θούν οι τη­λε­θε­α­τές, ευ­νο­ού­νται παλιά και νέα συμ­φέ­ρο­ντα, πα­λιοί και νέοι ερ­γο­λά­βοι, πα­λιοί και νέοι προ­μη­θευ­τές, πα­λιοί και νέοι επι­δρο­μείς και λε­η­λα­τη­τές στη δη­μό­σια πε­ριου­σία και το κοι­νω­νι­κό κρά­τος, πα­λιοί και νέοι παί­κτες που «πα­ζα­ρεύ­ουν τα τσι­μέ­ντα» και «πε­τά­νε απο­τσί­γα­ρα» στο Ελ­λη­νι­κό, τις Σκου­ριές, τα λι­μά­νια του Πει­ραιά και της Θεσ­σα­λο­νί­κης, την ΕΥΔΑΠ, την ενέρ­γεια, τους πλει­στη­ρια­σμούς κα­τοι­κί­ας.

Και κάτι τε­λευ­ταίο: Σε μια συ­ζή­τη­ση για τη δια­φθο­ρά και τη δια­πλο­κή, δεν βρέ­θη­κε κα­νείς να βάλει το δά­χτυ­λο στον τύπο των ήλων και των στι­λέ­των, να ανα­φερ­θεί στην ύπαρ­ξη μιας κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας που σύσ­σω­μη βρί­σκε­ται στο εδώ­λιο του κα­τη­γο­ρου­μέ­νου για εγκλη­μα­τι­κή, δο­λο­φο­νι­κή ορ­γά­νω­ση – εκτός και αν το ομο­γε­νο­ποι­η­μέ­νο, απο­νο­μι­μο­ποι­η­μέ­νο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα της χώρας δεν θε­ω­ρεί από­στη­μα και πα­ρά­γω­γο του, επι­το­μή φαι­νο­μέ­νων δια­φθο­ράς, δια­πλο­κής, συ­γκά­λυ­ψης και δρά­σης στο ημί­φως και με την ανοχή του κρά­τους, τη Χρυσή Αυγή.

/rproject.gr