Παναγ. Λαφαζάνης: Ανεπιθύμητοι οι “θεσμοί” στην χώρα. Άντρο συνωμοσίας το Χίλτον. Πολιτικές και βαρύτατες ποινικές ευθύνες σε όσους συνομολογήσουν το τέταρτο μνημόνιο
Σε συνέντευξη που έδωσε σήμερα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε στην ιστοσελίδα Iskra χαρακτηρίζει “ανεπιθύμητους” τους θεσμούς στην χώρα μας, “άντρο συνωμοσίας” το Χίλτον και “αποφράδα” την σημερινή μέρα που έφτασαν στην Ελλάδα, ενώ τονίζει ότι η ΕΕ έχει επιβάλλει στην χώρα ένα καθεστώς οιονεί αντιδημοκρατικής εκτροπής και νεοαποικιοκρατίας.
Ο Παναγ. Λαφαζάνης τονίζει ότι προετοιμάζεται ένα τέταρτο και πολύ χειρότερο μνημόνιο για μετά το 2018, που θα δώσει την χαριστική βολή στα λαϊκά στρώματα και την οικονομία, ενώ χαρακτήρισε ως κοροϊδία τα αντίμετρα απέναντι στη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων με τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων.
Ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση και λαϊκή εξουσιοδότηση να διαπραγματεύεται και να συνάψει τέταρτο μνημόνιο, πράγμα που αν το κάνει θα φέρει και βαρύτατες ποινικές ευθύνες.
Ο Παν. Λαφαζάνης υπογράμμισε ιδιαίτερα τις πολιτικές και όχι μόνο ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος δεν μπορεί να καλύπτει πραξικοπήματα σε βάρος της Δημοκρατίας, στο όνομα του ευρώ, στη βάση του οποίου έχει καταλυθεί η δημοκρατία στη χώρα.
Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε ότι, παρά τα σκληρά μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης και εξαιτίας τους, η χώρα είναι σχεδόν απίθανο να βγει στις αγορές μέχρι το 2018 και το πιθανότερο είναι να εξωθηθεί στην ασύντακτη χρεοκοπία αι άτακτη έξοδο από την ευρωζώνη.
Η εσωτερική υποτίμηση για τις μνημονιακές λογικές δεν τελείωσε, είπε με έμφαση ο Παν. Λαφαζάνης και οδηγεί σε μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας.
Μόνη λύση για την χώρα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη με βάση ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα και σε σύγκρουση και ρήξη με την νεοφιλελεύθερη ΕΕ.
Τέλος ο Παν. Λαφαζάνης καλεί εκ νέου σε μέτωπο όλων, χωρίς εξαίρεση, των αριστερών, ριζοσπαστικών προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων και τόνιζε ότι είναι αδιανόητο αυτή η πρόταση να αντιμετωπίζεται με σιωπή, αρνήσεις ή και ενωτικές πρωτοβουλίες με ηχηρούς αποκλεισμούς, που καλούν σε ενότητα, περίπου, με τον εαυτό μας.
