Είδες που την πάνε τη ΔΕΗ (και την ελληνική κοινωνία);

Γράφει ο Ήλεκτρος

Πώληση μονάδων, αποσάρθρωση υποδομών, χρέη, Παγκόσμια Τράπεζα και παρθένα πεδία ενέργειας σε ένα γαϊτανάκι συμφερόντων.

Με τη συρ­ρί­κνω­ση της ΔΕΗ και σε επί­πε­δο ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής με την κα­τα­να­γκα­στι­κή εκ­χώ­ρη­ση μο­νά­δων, βα­σι­σμέ­νες στον λι­γνί­τη, σε πο­σο­στό του­λά­χι­στον 40% των υπαρ­χου­σών ή βρα­χυ­πρό­θε­σμων επεν­δύ­σε­ων, ολο­κλη­ρώ­θη­κε μέχρι νε­ω­τέ­ρας το…δράμα της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης, στον τομέα της ενέρ­γειας.

Η συ­γκε­κρι­μέ­νη, δρα­μα­τι­κή εξέ­λι­ξη όμως, δεν ήταν κε­ραυ­νός εν αι­θρία – η ΔΕΗ που όφει­λε σύμ­φω­να με τις δια­τά­ξεις του τρί­του μνη­μο­νί­ου και της, με αυ­ξη­μέ­νη, κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία, επι­κύ­ρω­σης των δύο πρώ­των, όπως αυτή συ­ντε­λέ­στη­κε ξη­με­ρώ­μα­τα της 14ης Αυ­γού­στου 2015, να απε­μπο­λή­σει το 50% του πε­λα­το­λο­γί­ου της και το αντί­στοι­χο 50% της διά­θε­σης και εμπο­ρί­ας ρεύ­μα­τος στο δί­κτυο, ήταν φυ­σι­κό, πο­λι­τι­κό και επι­χει­ρη­μα­τι­κό επα­κό­λου­θο, να εγκα­τα­λεί­ψει και το αντί­στοι­χο πο­σο­στό των μο­νά­δων πα­ρα­γω­γής της, με τε­λι­κό, χρο­νι­κό ορί­ζο­ντα ορι­στι­κής διευ­θέ­τη­σης όλων των πα­ρα­πά­νω, την 1.1.2020. Προς επίρ­ρω­ση των πα­ρα­πά­νω, είναι πα­νη­γυ­ρι­κές και δι­θυ­ραμ­βι­κές οι τε­λευ­ταί­ες ανα­κοι­νώ­σεις των ιδιω­τών πα­ρό­χων ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας, οι οποί­οι, σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, επι­χαί­ρουν προ­κα­τα­βο­λι­κά για το μελ­λο­ντι­κό με­ρί­διο αγο­ράς τους, το οποίο (στη διε­τία 2020-2022), το ανε­βά­ζουν ακόμη και στο μισό εκα­τομ­μύ­ριο κα­τα­να­λω­τές, οι­κια­κού ή επι­χει­ρη­μα­τι­κού τομέα και τι­μο­λο­γί­ου (αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι στην πα­ρού­σα φάση, οι ίδιοι δεν δί­νουν ρεύμα σε πάνω από 30-35.000 κα­τα­να­λω­τές – νάνοι που θα γί­νουν «γί­γα­ντες» πάνω στα κομ­μά­τια και τα δια­μοι­ρα­σμέ­να ιμ­μά­τια της ΔΕΗ). Είναι φα­νε­ρό ότι οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι έχουν δια­βά­σει και έχουν με­λε­τή­σει τα μνη­μό­νια κα­λύ­τε­ρα ακόμη και από τους υπουρ­γούς.

Για πα­ρά­δειγ­μα, ο αρ­μό­διος υπουρ­γός Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Ενέρ­γειας, Γιώρ­γος Στα­θά­κης προ­σπα­θεί να επι­χει­ρη­μα­το­λο­γή­σει, ανε­πι­τυ­χώς, για την υπο­χρέ­ω­ση της χώρας να προ­χω­ρή­σει σε τέ­τοιες προ­βλέ­ψεις και ενέρ­γειες, υπο­τί­θε­ται λόγω των… ευ­ρω­παϊ­κών, κοι­νο­τι­κών κα­νό­νων και των… κα­τα­δι­κα­στι­κών για την Ελ­λά­δα απο­φά­σε­ων του Ευ­ρω­παϊ­κού Δι­κα­στη­ρί­ου, στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού και του «ανοίγ­μα­τος» της αγο­ράς ενέρ­γειας. Μισή αλή­θεια, που ισο­δυ­να­μεί με κα­ρα­μπι­νά­το ψέμα. Και τα τρία μνη­μό­νια ει­σή­γα­γαν εξαι­ρε­τι­κό, κα­τα­να­γκα­στι­κό δί­καιο, με την αυ­ξη­μέ­νη,δε­σμευ­τι­κή ισχύ αφε­νός ενός κα­θε­στώ­τος πο­λυ­με­ρούς, διε­θνούς σύμ­βα­σης για τη χώρα και αφε­τέ­ρου με την ου­σια­στι­κή πα­ρέκ­κλι­σή τους, από τους ίδιους κα­νό­νες αντα­γω­νι­σμού και ελεύ­θε­ρης αγο­ράς, που δήθεν προ­ω­θούν και υπη­ρε­τούν. Στην πε­ρί­πτω­ση μας, αυτή η κα­τά­στα­ση δια­μορ­φώ­νε­ται από το γε­γο­νός ότι 1ον, ο αντα­γω­νι­σμός στην αγορά ενέρ­γειας δεν βα­σί­ζε­ται σε αυ­το­τε­λείς επεν­δύ­σεις ιδιω­τών, αλλά στον δια­μοι­ρα­σμό μο­νά­δων της επι­χεί­ρη­σης που έχει δε­σπό­ζου­σα θέση, 2ον, επι­κρα­τεί πλή­ρης νο­μι­κή και επι­χει­ρη­μα­τι­κή ανι­σο­μέ­ρεια ανα­πτυ­ξια­κών όπλων με­τα­ξύ της ΔΕΗ και ιδιω­τών, πχ σε ζη­τή­μα­τα προ­μη­θειών και πρό­σλη­ψης προ­σω­πι­κού και 3ον έχει ει­σα­χθεί ρητή υπο­χρέ­ω­ση των πε­λα­τών και κα­τα­να­λω­τών που δεν θα εγκα­τα­λεί­ψουν έως το 2020, «οι­κειο­θε­λώς» τη ΔΕΗ να πα­ρα­μεί­νουν υπο­χρε­ω­τι­κά σε ιδιώ­τη πά­ρο­χο του­λά­χι­στον για διά­στη­μα 6-12 μηνών, ανε­ξάρ­τη­τα από την ικα­νο­ποί­η­σή τους για τις πα­ρε­χό­με­νες υπη­ρε­σί­ες και σί­γου­ρα χωρίς δι­καί­ω­μα επι­στρο­φής στη ΔΕΗ, ακόμη και μετά από την λήξη του ελά­χι­στου δια­στή­μα­τος πα­ρα­μο­νής.

 

Τα χρέη προς τη ΔΕΗ και οι τα­ξι­κά, στρα­τη­γι­κοί κα­κο­πλη­ρω­τές της επι­χεί­ρη­σης.

Στα πα­ρα­πά­νω, προ­στί­θε­ται η εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λη, τα­μεια­κή κα­τά­στα­ση στην οποία έχει πε­ριέλ­θει η επι­χεί­ρη­ση εξαι­τί­ας των χρεών, λη­ξι­πρό­θε­σμων και μη, τα οποία ανέρ­χο­νται πε­ρί­που στα 2,6 δις ευρώ. Εδώ, όμως, βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε μια «πα­ρα­δο­ξό­τη­τα» – σύμ­φω­να με ανα­κοι­νώ­σεις της ίδιας της επι­χεί­ρη­σης, που χρο­νο­λο­γού­νται πίσω στο κα­λο­καί­ρι του 2016, όταν τα μαύρα σύν­νε­φα φαί­νο­νταν στον ορί­ζο­ντα, αλλά πολ­λοί έκα­ναν τα στρα­βά μάτια, πρω­τα­θλη­τής νομός στα (λη­ξι­πρό­θε­σμα) χρέη ήταν εκεί­νος των Δω­δε­κα­νή­σων (115 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ). Πού έγκει­ται η… πα­ρα­δο­ξό­τη­τα; Ότι την ίδια χρο­νιά, η Eurostat κα­τέ­τασ­σε ολό­κλη­ρο το Νότιο Αι­γαίο (Κυ­κλά­δες και Δω­δε­κά­νη­σα) στις πε­ρι­φέ­ρειες της ΕΕ με το υψη­λό­τε­ρο, κατά κε­φα­λήν ει­σό­δη­μα (76% μέσου ευ­ρω­παϊ­κού όρου) και τη με­γα­λύ­τε­ρη, αγο­ρα­στι­κή και κα­τα­να­λω­τι­κή δύ­να­μη.

Πρω­τα­θλη­τές των πρω­τα­θλη­τών στα χρέη προς τη ΔΕΗ στον ίδιο νομό, ήταν, πάντα κατά τις ανα­κοι­νώ­σεις της επι­χεί­ρη­σης, 200 ξε­νο­δο­χεία, επι­χει­ρή­σεις κα­τα­λυ­μά­των και ενοι­κια­ζό­με­νων δω­μα­τί­ων, με ελά­χι­στο χρέος η κα­θε­μία, της τάξης των 10.000 ευρώ. Με άλλα λόγια, το «του­ρι­στι­κό θαύμα», η έκρη­ξη εσό­δων και η του­ρι­στι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα στα Δω­δε­κά­νη­σα βα­σί­ζο­νταν πέ­ρυ­σι (και) στη στρα­τη­γι­κή αποχή από την εξό­φλη­ση των λο­γα­ρια­σμών ρεύ­μα­τος. Τί­πο­τα δεν δεί­χνει ότι η κα­τά­στα­ση αυτή έχει αλ­λά­ξει φέτος ή ότι η ΔΕΗ έχει προ­χω­ρή­σει είτε σε πα­ρα­δειγ­μα­τι­κές δια­κο­πές ρεύ­μα­τος είτε σε δια­κα­νο­νι­σμούς για να ει­σπρά­ξει – κατά τα άλλα, οι ουρές πχ στην οδό Αρι­στεί­δου από συ­ντα­ξιού­χους, άνερ­γους και βιο­πα­λαι­στές για μια (ελά­χι­στα ανα­κου­φι­στι­κή) έντα­ξη σε κοι­νω­νι­κό και μειω­μέ­νο τι­μο­λό­γιο ή σε ρύθ­μι­ση οφει­λών,,καλά κρα­τούν και πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται κα­θη­με­ρι­νά…

 

Η Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα πρι­μο­δο­τεί την «απο­κέ­ντρω­ση» πα­ρα­γω­γής ρεύ­μα­τος.

Ταυ­τό­χρο­να, εδώ και έναν χρόνο, ει­δι­κή ομάδα του IFC που υπά­γε­ται στην Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα και απο­τε­λεί­ται από τους τρα­πε­ζι­κούς δια­με­σο­λα­βη­τές και εμπει­ρο­γνώ­μο­νες, Αν­δρέ­ας Έν­γκελ, Μπα­σάκ Παμίρ και Χο­α­κίν Τε­μπάρ Σότο άρ­χι­σε να κα­τοι­κο­ε­δρεύ­ει στο κέ­ντρο της Αθή­νας, αφού πρώτα απο­σπά­στη­κε από το βα­σι­κό γρα­φείο της Νο­τιο­α­να­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης, με έδρα τη Μόσχα.

Το IFC, αφού το­πο­θε­τή­θη­κε στην τε­λευ­ταία, αρ­πα­κτι­κή ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών και μά­λι­στα με «γεν­ναιό­δω­ρο», όπως φη­μο­λο­γεί­ται, μπά­σι­μο πε­ρί­που 80 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ από τα 750 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ που δό­θη­καν συ­νο­λι­κά, έχει δεί­ξει αυ­ξη­μέ­νο εν­δια­φέ­ρον και την ανά­λο­γη κι­νη­τι­κό­τη­τα, προ­κει­μέ­νου να δα­νειο­δο­τή­σει ΣΔΙΤ «απο­κέ­ντρω­σης» της πα­ρα­γω­γής ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας, ΣΔΙΤ ανά­με­σα σε ΟΤΑ (δή­μους ή πε­ρι­φέ­ρειες) και ιδιώ­τες. Σύμ­φω­να με ασφα­λείς πλη­ρο­φο­ρί­ες, το IFC έχει κα­τορ­θώ­σει ήδη να έλθει σε σχε­τι­κές,προ­κα­ταρ­κτι­κές συμ­φω­νί­ες και προσ­δο­κά να συμ­με­τά­σχει, εκτε­λώ­ντας δια­δο­χι­κά χρέη συμ­βού­λου και δα­νειο­δό­τη, σε υπο­δο­μές «μι­κρής κλί­μα­κας», προ­κει­μέ­νου να ιδρυ­θούν και να λει­τουρ­γή­σουν ιδιω­τι­κές εται­ρί­ες ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας σε δή­μους και πε­ρι­φέ­ρειες της χώρας, ενώ ανα­μέ­νει να απο­σπά­σει το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος των επεν­δυ­μέ­νων χρη­μά­των του μέσα στην επό­με­νη τριε­τία, ένα, εξαι­ρε­τι­κά, βρα­χυ­πρό­θε­σμο διά­στη­μα, που μόνο μια απα­γο­ρευ­τι­κή τι­μο­λό­γη­ση υπη­ρε­σιών θα δι­καιο­λο­γού­σε.

 

Σύ­γκρου­ση για ΑΠΕ και για τα δι­καιώ­μα­τα γε­ω­θερ­μί­ας

Σε αυτό το πε­ρι­βάλ­λον, κο­ρυ­φώ­νε­ται και το ράλι επεν­δύ­σε­ων στις ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές ενέρ­γειας (ΑΠΕ) με ορί­ζο­ντα πάλι το 2020, όταν η Ελ­λά­δα κα­λεί­ται να απο­δεί­ξει τη συμ­μόρ­φω­σή της με τις διε­θνείς συμ­φω­νί­ες κα­τα­πο­λέ­μη­σης των γε­νε­σιουρ­γών αι­τί­ων της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής και της πα­ρα­γω­γής ενέρ­γειας με βάση τον ήλιο, τον άνεμο, το νερό και (εν­δε­χο­μέ­νως) τη γε­ω­θερ­μία.

Σε αυτό το πλαί­σιο, είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές οι ανα­κοι­νώ­σεις προ μηνός ότι συγ­χω­νεύ­ο­νται σε ένα κοινό πρό­τζεκτ, δύο με­γά­λα ιδιω­τι­κά σχέ­δια για εγκα­τα­στά­σεις αιο­λι­κών πάρ­κων στην Κρήτη, των ομί­λων της ΤΕΡΝΑ Ενερ­γεια­κή (συμ­φε­ρό­ντων Πε­ρι­στέ­ρη) και της ΕΛΙΚΑ (συμ­φε­ρό­ντων Κο­πε­λού­ζου), προ­κει­μέ­νου τα συ­γκε­κρι­μέ­να έργα να τύ­χουν ευ­νοϊ­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης από το πε­ρι­βό­η­το «πα­κέ­το Γιούν­κερ».

Το συγ­χω­νευ­μέ­νο πα­κέ­το έργων, σύμ­φω­να με όσα ανα­φέ­ρο­νται στην ιστο­σε­λί­δα της Ευ­ρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής και την ει­δι­κη πλη­ρο­φο­ρια­κή Πύλη για τα Επεν­δυ­τι­κά Έργα, πε­ρι­λαμ­βά­νει εγκα­τα­στά­σεις ανε­μο­γεν­νη­τριών, ισχύ­ος του­λά­χι­στον 1000MW και πλή­ρως ανε­ξάρ­τη­τη δια­σύν­δε­ση με το ηπει­ρω­τι­κό σύ­στη­μα με υπο­βρύ­χιο κα­λώ­διο μήκος 320 km από την πε­ριο­χή της Κο­ρα­κιάς, το οποίο θα κα­τα­λή­γει στο Κέ­ντρο Υπε­ρυ­ψη­λής Τάσης των Αχαρ­νών. Σύμ­φω­να πάλι με την ίδια ιστο­σε­λί­δα στο κα­λώ­διο θα υπάρ­χει αμ­φί­δρο­μη ροή ρεύ­μα­τος, πα­ρα­κάμ­πτο­ντας αν προ­χω­ρή­σει αυτός ο σχε­δια­σμός είτε τα υπάρ­χο­ντα κα­λώ­δια της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ) είτε τα σχε­δια­ζό­με­να κα­λώ­δια δια­σύν­δε­σης με­τα­ξύ Νο­τιο­α­να­το­λι­κής Πε­λο­πον­νή­σου και Κρή­της.

Το 2020 όμως είναι κομ­βι­κό έτος και για την πε­ραί­ω­ση της άσκη­σης δι­καιω­μά­των έρευ­νας και αξιο­ποί­η­σης στα τρία μεί­ζο­να γε­ω­θερ­μι­κά πεδία του Αι­γαί­ου (Κί­μω­λος – Μήλος – Πο­λύ­αι­γος, Νί­συ­ρος, Λέ­σβος), δι­καιώ­μα­τα που το υπουρ­γείο Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Ενέρ­γειας, με δια­δο­χι­κές εκ­μι­σθώ­σεις και πα­ρα­τά­σεις έχει εκ­χω­ρή­σει στη ΔΕΗ, προ­κει­μέ­νου να εγκα­τα­στή­σει μο­νά­δες στα φυ­σι­κά «ερ­γο­στά­σια» του ηφαι­στεια­κού τόξου στο αρ­χι­πέ­λα­γος. Αν η προ­θε­σμία πα­ρέλ­θει χωρίς εξα­σφα­λί­σεις και προ­γραμ­μα­τι­σμό εγκα­τα­στά­σε­ων, το εν­δια­φέ­ρον ιδιω­τών όπως πχ του Ομί­λου Κο­πε­λού­ζου σε πι­θα­νή σύ­μπρα­ξη με ρω­σι­κών συμ­φε­ρό­ντων εται­ρεί­ες, είναι δε­δη­λω­μέ­νο,προ­κει­μέ­νου να υπο­κα­τα­στή­σουν το δη­μό­σιο και να εκ­με­ταλ­λευ­τούν πεδία που μπο­ρούν να αλ­λά­ξουν πλή­ρως τον ενερ­γει­κό χάρτη και το σχε­τι­κό ισο­ζύ­γιο όχι μόνο στο Αι­γαίο, αλλά ολό­κλη­ρη την Ελ­λά­δα (ου μη την Νο­τιο­α­να­το­λι­κή Με­σό­γειο). Τα γε­ω­θερ­μι­κά πεδία πά­ντως προ­σελ­κύ­ουν το εν­δια­φέ­ρον και άλλων παι­κτών, ιτα­λι­κής ή ισ­ραη­λι­νής επι­χει­ρη­μα­τι­κής προ­έ­λευ­σης και συ­νερ­γα­σί­ας…

Εντέ­λει, πού (θα) βρί­σκε­ται η ΔΕΗ σε όλα αυτά; Σε ρόλο κο­μπάρ­σου και δευ­τε­ρα­γω­νι­στή και σε θέση ενός κα­τα­να­γκα­στι­κά ου­ρα­γού, χωρίς την πο­λι­τι­κή και διοι­κη­τι­κή βού­λη­ση και τα κα­τάλ­λη­λα, νο­μο­θε­τι­κά και επι­χει­ρη­μα­τι­κά ερ­γα­λεία για να ασκή­σει σο­βα­ρή, μα­κρο­πρό­θε­σμη και κοι­νω­νι­κά ευαι­σθη­το­ποι­η­μέ­νη ενερ­γεια­κή πο­λι­τι­κή.

Η τριε­τία 2018-2020 την οποία απαι­τεί να προ­κα­θο­ρί­σει ου­σιω­δώς το τρι­το-τέ­ταρ­το μνη­μό­νιο της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ στον τομέα της ενέρ­γειας είναι απο­λύ­τως κρί­σι­μη και κομ­βι­κή για τον ηλε­κτρι­σμό και τον «εξη­λε­κτρι­σμό» του άμε­σου μέλ­λο­ντος, με ό,τι θα συ­νε­πά­γε­ται η στρα­τη­γι­κή στρο­φή πα­ρά­δο­σης στα ιδιω­τι­κά, επι­χει­ρη­μα­τι­κά χέρια και συμ­φέ­ρο­ντα, της ενερ­γεια­κής κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας της κοι­νω­νί­ας και των υπο­τε­λών τά­ξε­ων.
rproject.gr