Οι άνθρωποι γράφουν την δική τους ιστορία χωρίς να το γνωρίζουν.
Και όμως αυτή είναι η αλήθεια. Στο κάθε λεπτό. Στη κάθε στιγμή που περνάει και φεύγει και δεν θα ξαναγυρίσει. Γράφεται όμως σε σελίδες βιβλίων που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει. Δεν μπορεί να δει. Είναι το βιβλίο της ζωής του κάθε ανθρώπου.Της Νατάσας Μαρίνη.
Είναι η ιστορία του. Αυτή από την οποία προέρχεται. Κανένας δεν είναι αυτό που εσύ σήμερα γνωρίζεις. Όλοι είναι η ιστορία τους. Αυτά που εσύ δεν είδες. Δεν άκουσες. Δεν ήσουν παρών ή παρούσα. Σήμερα εσύ γνωρίζεις την εξέλιξη όλων αυτών. Και σε αφορούν. Γιατί από την στιγμή που γνωρίζεις έναν άνθρωπο και μπαίνεις στη ζωή του είσαι και εσύ μέρος της δικής του ιστορίας. Αλλά και αυτός της δικής σου.
Κοίτα πίσω σου. Σελίδες ατελείωτες με διάφορα θέματα. Κοινωνικά. Επαγγελματικά. Προσωπικά. Ερωτικά κ.ο.κ.
Πώς είναι δυνατόν να ξεκινάει μια ιστορία τώρα; Τώρα απλά ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο της ιστορίας.
Θυμάσαι το μάθημα της ιστορίας που διάβαζες στο σχολείο; Μια ιστορία με πολλά κεφάλαια. Αν αγνοούσες το προηγούμενο κεφάλαιο ήταν αδύνατον να κατανοήσεις το επόμενο.
Έτσι γίνεται και με τις ζωές των ανθρώπων. Η κάθε ζωή έχει την δική της ιστορία. Θα ήταν όμως εγωιστικό να θεωρεί κάποιος ότι μια ιστορία ξεκινάει από την στιγμή που εμφανίζεται ο ίδιος. Αρκετοί άνθρωποι το κάνουν,δυστυχώς. Όλα τα σφάζουν. Όλα τα μαχαιρώνουν. Και τι κερδίζουν στο τέλος; Λάθος εικόνες. Λάθος εντυπώσεις. Λάθος ερμηνείες. Πως θα πλησιάσεις έναν άνθρωπο αν δεν ξέρεις τα βιώματά του; Τις χαρές του ή τις λύπες του; Τον αγώνα που έχει κάνει μέχρι σήμερα για να βρίσκεται τώρα εδώ; Ξέρεις ποιος τον έφερε; Η ιστορία του.
Η ιστορία της γυναίκας που κακοποιούσε ο άντρας της και αυτή βρήκε την δύναμη να φύγει. Η ιστορία του άντρα που κάποτε νόμιζε ότι τα πάντα του ανήκουν. Η ιστορία του παιδιού που έχει δεχτεί bullying. Η ιστορία του ανθρώπου που δεν έβλεπε μέχρι σήμερα και τώρα βλέπει. Διάβασε τώρα μια ιστορία.
Ένας άντρας 24 ετών κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του τρένου φώναξε.
Μπαμπά κοίταξε τα δέντρα. Πηγαίνουν προς τα πίσω.
Ο πατέρας χαμογέλασε. Ένα ζευγάρι που καθότανε δίπλα έδειξε να αισθάνεται οίκτο για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου. Ο νεαρός φώναξε πάλι.
Μπαμπά κοίτα. Τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας.
Το ζευγάρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί και είπε στον πατέρα.
Μα γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σε ένα καλό γιατρό.
Εκείνος χαμογέλασε και είπε: Αυτό έκανα και μόλις βγήκαμε από το νοσοκομείο. Ο γιος μου εκ γενετής δεν έβλεπε και σήμερα βλέπει.
Κατάλαβες τώρα γιατί η ιστορία ενός ανθρώπου δεν ξεκινάει από την στιγμή που θα τον γνωρίσεις εσύ; Ο κάθε άνθρωπος σε όλο τον πλανήτη έχει την δική του ιστορία. Και δεν μπορείς να τον κρίνεις χωρίς αυτήν. Ούτε μπορείς να την διαγράψεις ή να την αγνοήσεις.
Μαζί όμως μπορείτε να γράψετε καινούρια κεφάλαια. Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα,δικά σου και τα δικά του. Θα είναι όμως η εξέλιξή τους.
Να θυμάσαι. Η ιστορία δεν ξεκινάει τώρα.
Τώρα συνεχίζεται…Καλό γράψιμο!
