‘’Φτιασιδωμένη η ψευτιά, γυρνά στους δρόμους και γελά, μπουτίκ, βολάν και ξιπασιά Προπό, λαχεία, διαφθορά.
Κι άλλοι με ιδρώτα το ψωμί, κι άλλοι πουλάν μισοτιμής, πατρίδα, λευτεριά, τιμή αρκεί να πιάσουν την καλή, να γίνουν υπουργοί’’.
του Βασίλη-Γεώργιου Τσούνη.
Γράφει, μελοποιεί και ερμηνεύει ο Πάνος Τζαβέλας στον δίσκο ‘’ Τραγούδια απ΄ το αντάρτικο λημέρι του (1975)’’
Η αλήθεια φίλοι και φίλες αναγνώστες είναι πως η κατάσταση που βιώνει η Ελληνική κοινωνία είναι σχεδόν συνηθισμένη. Ο μέσος Έλληνας επιχειρηματίας ή εργαζόμενος παλεύει καθημερινά κάτω από δυσμενής συνθήκες να τα φέρει όλα βόλτα ενώ η κυβέρνηση από την πλευρά της τονίζει σε όλους τους τόνους πως κάνει ότι μπορεί, προκειμένου να ξεφύγουμε οριστικά από αυτόν τον μεγάλο σκόπελο που όλο τελειώνει και όλο ένας δύσκολος δρόμος ανοίγεται μπροστά του.
Περνώντας από την συνήθεια στην επικαιρότητα να πούμε πως έρχεται προς ψήφιση το περίφημο πολυνομοσχέδιο που έχει κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών. Η διαφορετικότητα αυτή έγκειται στο ότι οι θετικές ρυθμίσεις είναι περισσότερες από τις αρνητικές.
Στην πραγματικότητα βέβαια το θετικό και το αρνητικό κρίνονται πάντα εκ του αποτελέσματος και όχι βάση κάποιας θεωρητικής ρητορικής.
Μια από τις θετικές ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου λοιπόν είναι αυτή που γίνεται για τα καζίνο όπου έχουμε την έκδοση 4 νέων αδειών για Καζίνο (Μύκονο, Κρήτη, Σαντορίνη, Φλώρινα), την κατάργηση του εισιτηρίου και την μείωση του φόρου στο 20% και την παροχή κινήτρων για κατασκευή νέων.
Η κεντρική φιλοσοφία της προωθούμενης ρύθμισης είναι αυτή της σύνδεσης της αγοράς των καζίνο με τον τουρισμό, με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων προς όφελος της οικονομίας και των δημοσιονομικών μεγεθών. Εξάλλου, η αγορά των καζίνο ακολουθεί επί σειρά ετών πτωτική πορεία, λόγω της συρρίκνωσης του εθνικού προϊόντος και της οικονομικής κρίσης, με άμεσες συνέπειες σε επίπεδο εσόδων των επιχειρήσεων καζίνο, αλλά και μεγάλη απώλεια εσόδων για το Δημόσιο.
Εδώ όμως πρέπει να κάνουμε μια κοινή παραδοχή που λέει πως εκτός από τα καζίνο και όλη η υπόλοιποι αγορά (μικρομάγαζα, λιανικό εμπόριο, βιοτεχνίες) ακολουθούν επί σειρά ετών πτωτική πορεία. Ακόμη κανένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας δεν πρόκειται να επενδύσει στο άνοιγμα ενός καζίνο. Άρα μιλάμε για μια ρύθμιση που δίνει κίνητρο επενδυτικότητας σε ένα πολύ συγκεκριμένο φάσμα επενδυτών που σίγουρα δεν ανήκουν στα μεσαία και μικρά κοινωνικά στρώματα.
Και τι μ’ αυτό θα πει κάποιος, αφού το κράτος θα έχει έσοδα και θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Σωστά! Όμως έχει μια αξία να δούμε ποιος τελικά ενθαρρύνεται από όλη αυτή την ιστορία
Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο, από τον Ιανουάριο του 2012 μέχρι και τις 3 Ιουλίου του 2017, οι επιχειρήσεις που έκλεισαν είναι 273.007 και εκείνος που άνοιξαν, 215.947.
Ακόμη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταβάλουν το 75% του συνολικού τους τζίρου σε φόρους ενώ ο ιδιωτικός τομέας έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και τις τράπεζες που αγγίζουν τα 150 δισ. ευρώ.
Κάπου εδώ δημιουργείται ένα βαθύ ερώτημα που λέει πως ‘’αν παρθούν μέτρα για την εξυγίανση αυτών των επιχειρήσεων το κράτος δεν θα αυξήσει τα έσοδα του;’’
Σαφώς και η απάντηση είναι ΝΑΙ. Το ζήτημα είναι ποιά αγορά θέλουμε να στηρίξουμε.
Αυτή των βιοπαλαιστών ή αυτή των μεγαλοεπενδυτών ;
Αυτό το ερώτημα θα το αφήσω αναπάντητο, ελπίζοντας να δω κάποιον μικρομεσαίο ή εργαζόμενο να ανοίγει καζίνο.
Άντε και καλά κέρδη μάγκες.!
