-Καλημέρα παιδάκια μου!
-Καλημέρα!
-Σήμερα παιδιά… παιδιά… παιδιά μου… έξω θα κάνουμε μάθημα σήμερα. Έξω… Όχι, σήμερα στην τάξη δεν θα μπούμε. Είναι ωραία μέρα σήμερα, ήλιο έχει σήμερα, κλεισμένοι σαν φυλακισμένοι σε κελιά μη μείνουμε, παιδάκια μου… παιδιά… παιδιά μου… σήμερα. Έξω, έξω. Έξω θα κάνουμε μάθημα σήμερα…
Γιάννα Κουκά
Ούτε και την ορθογραφία μας θα γράψουμε σήμερα, ούτε. Ούτε κι ανάγνωση θα κάνουμε σήμερα και τα μαθηματικά μας θα τα λύσουμε μιαν άλλη μέρα όχι σήμερα. Ούτε κι εικαστικά θα κάνουμε σήμερα, ούτε. Όχι δεν θα ζωγραφίσουμε σήμερα, μήτε και γυμναστική θα κάνουμε σήμερα, όχι, δεν θα τρέξουμε σήμερα, ούτε κυνηγητό, ούτε κουτσό θα παίξουμε σήμερα, ούτε. Ούτε την ιστορία μας σήμερα θα πούμε, θα την μάθουμε στο μέλλον, σίγουρα στο μέλλον θα την πούμε… όχι σήμερα, μήτε φυσική μας χρειάζεται σήμερα, δεν θα κάνουμε ούτε φυσική, ούτε… Τίποτα, τίποτα απ’ αυτά δεν θα κάνουμε σήμερα.
…Μόνο σήμερα, μόνο, μόνο, για την Άχεντ Ταμίμι θα σας μιλήσω, για την Άχεντ, που παιδί σαν εσάς υπήρξε, μα σήμερα ‘μεγάλη’ ζει στην φυλακή, γιατί είναι που πολλές φορές ισραηλινοί στρατιώτες έκαναν επιθέσεις στο σπίτι της και τα εδάφη του χωριού της πήραν και την μάνα στο πόδι πυροβόλησαν και τέσσερις φορές την φυλάκισαν και τον πατέρα τρεις φορές σε κελί τον έκλεισαν και τον αδελφό στρατιώτες στα δώδεκα τον ξυλοκόπησαν και τον μεγαλύτερο αδελφό φυλάκισαν, και τον θείο στο στομάχι πυροβόλησαν και πέθανε και τον ξάδελφο στο κεφάλι πυροβόλησαν και πέθανε κι εκείνος και τον μικρότερο ξάδελφο λίγες μέρες πριν στο κεφάλι τον πυροβόλησαν… κι ίσως, ίσως μόνο ίσως, αν χρόνος μείνει, σήμερα… κι αν σήμερα προλάβουμε, να μιλήσουμε για καταστροφές, όπως «σεισμούς» που χτυπάνε όταν κανείς δεν περιμένει, έτσι άξαφνα, άξαφνα χτυπάνε και τα σχολειά μας γκρεμίζουν και τις τάξεις μας γκρεμίζουν και τα παράθυρά τους ρίχνουν και τους πίνακες ρίχνουν και τις κιμωλίες και τα σφουγγάρια και τ’ απουσιολόγια και τις τσάντες και τα τετράδια και τα βιβλία, όλα, όλα τα ρίχνουν… ίσως… ίσως, αν προλάβουμε σήμερα γι αυτό να πούμε…
Οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν τάξεις της τρίτης και τετάρτης του σχολείου της κοινότητας του Abu Nawar Bedouin. Φοιτούσαν 26 παιδιά.
Το σήμερα επαναλαμβάνεται στο κείμενο. Κάποια παιδιά ρισκάρουν το σήμερα για το αύριο…
artinews.gr/
