Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή είναι πόλεμοι της Δύσης. Η Δύση δημιούργησε τις συνθήκες των εμπόλεμων συρράξεων στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη και αλλού. Γιατί οι πόλεμοι και οι σφαγές στη Μέση Ανατολή βασίζονται σε ψευδείς πληροφορίες και σε κυνικά ψέματα(χημικά όπλα μαζικής καταστροφής Σαντάμ Χουσεΐν), ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του ηγεμονικού θείου Σαμ. Οι δυτικοί μάλιστα, που χύνουν ενίοτε κροκοδείλια δάκρια για τις ανθρώπινες απώλειες, είναι αυτοί που συνεχίζουν να προμηθεύουν όπλα και τις δύο εμπόλεμες πλευρές! Αυτοί δεν εξόπλισαν το Ισλαμικό Κράτος; Τις συμμορίες που έρριξαν τον Καντάφι; Τους Ταλιμπάν παλιότερα;
Ενίοτε, όπως στο Χαλέπι και τώρα στη Γούτα υπερπροβάλλουν τις απώλειες αμάχων και δη παιδιών, ενώ στο Αφρίν οι φωτογραφίες της φρίκης λείπουν. Γι’ αυτό η στάση των ειρηνόφιλων ανθρώπων θα πρέπει να είναι κατά του πολέμου γενικά, κατά της αιματοχυσίας, διακρίνοντας, όμως, ποιος την προκαλεί. Και δεν την προκαλεί μόνο ο Άσαντ (παρόλο τον αυταρχισμό του). Τον προκαλούν, όπως είπαμε οι δυτικοί, στη λογική της στρατηγικής του χάους. Σύμφωνα με αυτή δημιουργούν χάος και ύστερα επιβάλλουν την ειρήνη με τους δικούς τους όρους. Αυτή ήταν και η τακτική της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία σύμφωνα με τον Τάκιτο «δημιουργούσε μιαν έρημο και την αποκαλούσε ειρήνη». Και η αμερικανική αυτοκρατορία(με τους συμμάχους της) δημιουργεί μία έρημο από ερείπια και στη συνέχεια την ξανακτίζει (ανασυγκρότηση των εν λόγω χωρών-οικονομική και πολιτική ).
Και οι άνθρωποι, οι άμαχοι, τα παιδιά, οι νεκροί των πολέμων; Αυτούς οι δυτικοί πολεμοκάπηλοι τους «εμπιστεύονται στο Θεό». Το ίδιο ισχύει και για τη δυστυχία των θυμάτων που διαφεύγουν κατά χιλιάδες από τα πεδία μάχης. Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις αποποιούνται τις ευθύνες τους γυρνώντας τις πλάτες τους σε εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη σφαγή. Πολλοί πνίγονται λίγα μέτρα από τις ακτές της ελπίδας. Τα δικαιώματα στη ζωή τους έχουν κατασχεθεί και νέα δεν τους δίνονται. Στη συνέχεια θα βρεθούν όμηροι στα χέρια φασιστών ηγετών, όπως αυτοί της κεντρικής Ευρώπης, που επιχειρούν να αποστρέψουν το βλέμμα των ανθρώπων από τα δάκρυα των παιδιών, από τον απέραντο πόνο των προσφύγων. Και, συγχρόνως, να ενισχύσουν το μίσος εναντίον τους.
Γι’ αυτό: Μη δακρύζετε. Να μη θολώνει το βλέμμα. Να βλέπουμε τον πραγματικό υπαίτιο για την τραγωδία. Να συμπονούμε με μάτια ανοιχτά. Και η αλληλεγγύη μας να είναι αγωνιστική… Γιατί είναι πολύ επιτήδειοι οι πολεμοκάπηλοι… Επενδύουν στα αισθήματά μας για να μας παραπλανούν τη λογική…
artinews.gr/
