Το θέατρο του παραλόγου παρακολουθούμε πάνω από είκοσι πέντε χρόνια τώρα στο θέμα της ονομασίας της βορείου γείτονος. Στην πρώτη πράξη η δημοκρατία της τηλοψίας αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη γεωγραφική ταυτότητα που επί δεκαετίες δεν ενοχλούσε την κοινοβουλευτική τάξη, ενόσω το κρατίδιο αποτελούσε μέρος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Στις δόξες της τότε η ιδιωτική τιβί, ανέλαβε ρόλο αυτόκλητου αναδόχου και την κρίσιμη ώρα είπε στον παπά ό,τι μπούρδα κατέβασε η γκλάβα της, βαφτίζοντας έτσι το νεοπαγές μόρφωμα με το όνομα της πρωτεύουσάς του· τουτέστιν Σκόπια. Η χώρα μας ζούσε σε μόνιμη προεκλογική περίοδο και το πολιτικό της προσωπικό υπέκυψε στις πιέσεις των καναλιών και των συλλαλητηρίων, καθότι ανέκαθεν η άγρα ψήφων συνιστά το πρωταρχικό του μέλημα. Εκόν άκον δέχτηκε το επίσημο αρκτικόλεξο FYROM· ΠΔΓΜ επί το ελληνικότερον, μολονότι το αφιλότιμο «Μ» παραπέμπει πασιφανώς στη Μακεδονία.
Δημήτρης Νανούρης
Ράπισμα στην κοινή λογική. Κατά τη δεύτερη και άκρως πληκτική πράξη, ένα προς ένα τα κράτη του ΟΗΕ αναγνώρισαν τον καινούργιο μέλος του με το συνταγματικό του βαφτιστικό, δηλαδή νέτα σκέτα Μακεδονία. Οι εθνοπατέρες μας, ως κομπάρσος της παρατεταμένης παράστασης έχωσαν το ξερό τους κεφάλι βαθιά μες στα σάπια σανίδια, συνεχίζοντας τον χαβά. Ο εξώστης απολάμβανε με χασμουρητά, παλαμοκροτώντας πού και πού βαριεστημένα. Ούτως ή άλλως δεν είχε πληρώσει εισιτήριο. Η τρίτη πράξη εξελίσσεται στις μέρες μας, αλλά το έργο δεν εκπλήσσει με ανατροπές. Η παρούσα συγκυρία προσφέρει μια κάποια ευκαιρία να λυθεί επιτέλους ο γόρδιος δεσμός, με από μηχανής θεό την πρεμούρα των γειτόνων να εισέλθουν στις αγκάλες του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Αμ δε! Εσπασε ο διάολος το ποδάρι του, βλέπεις, η αιωνία Ελλάς να οδεύει πάλι προς τις κάλπες.
Οπότε τέτοιες στιγμές πρυτανεύουν οι κάλπηδες. Αντί τα κόμματα, λοιπόν, να καθίσουν στο τραπέζι και να συναποφασίσουν ενιαία εθνική στρατηγική την οποία θα υποστηρίξουν απαρεγκλίτως στα διεθνή φόρα, προσπαθούν να βγάλουν το ένα το μάτι τ’ αλλουνού, παραβλέποντας τον κίνδυνο να μείνει αόματη η χώρα. Το Μαξίμου επεδίωξε να διασπάσει την Πειραιώς. Λογάριασε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, που εν προκειμένω ακούει στο όνομα Πάνος Καμμένος κι έχει καεί η γούνα του απ’ τα διαρκή «γες μεν» προς τους δανειστές. Αν η Ακροδεξιά μοιραία δόση που συμπληρώνει αρμονικά την πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά συναινούσε στη σύνθετη ονομασία, θα υπέγραφε τη θανατική της καταδίκη. Πουλάει τώρα μαγκιά στο συνεταιράκι της. Αντάμα αναρριχηθήκαμε στους θώκους τού φωνάζει, παρεΐτσα κάναμε τη βρόμικη δουλειά, θα πέσουμε και μαζί.
Λαλίστατος ο εξάδελφος Δημήτρης Καμμένος, τους δουλεύει ψιλό γαζί. Βγάζει το άχτι του για τις αιχμές των «53+» του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των ΑΝ.ΕΛΛ. και του ίδιου. «Η κυβέρνηση είναι αριστερή», του ξεκαθάρισε τηλεοπτικός αστέρας προσφάτως. «Συμμετέχετε σε αριστερή κυβέρνηση». Δεν ίδρωσε τ’ αυτί του Δημητράκη. «Δεν είναι αριστερή η κυβέρνηση. Κάνετε μεγάλο λάθος», απήντησε αμελλητί. «Εγώ έτσι έχω ακούσει τον πρωθυπουργό να λέει», αντέτεινε ο συνομιλητής του. «Μπορεί να νομίζουνε πως είναι αριστεροί. Ξέρετε, perception becomes reality, λένε στο χωριό μου», συνέχισε ακάθεκτος ο συμπέθερος (σ.σ. πικάρει τον ΘΑλέξη με τα αγγλικά άραγε;). Και εξήγησε: «Η σκέψη μες στο υποσυνείδητό κάποιες φορές γίνεται πραγματικότητα και ζεις σε λάθος αντίληψη. Από κει πηγάζει το στρες και η ανασφάλεια των “53 plus-minus” που, επειδή έχουν πιει νερό στη βρύση της Αριστεράς, δεν μπορούν να χωνέψουν τη δυτικά φιλελεύθερη πολιτική». Είπατε τίποτα;
efsyn.gr
