Γράμμα 1ο: Όχι στον πόλεμο σημαίνει όχι στον εξορυκτισμό

Το τελευταίο διάστημα, πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα, που προμηνύουν μια μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης ένοπλη αναμέτρηση στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Πολιτικοί, δημοσιολόγοι, ΜΜΕ, κατ΄επάγγελμα εθνικιστές και επί χρήμασι πατριώτες έχουν επιδοθεί σε έναν υστερικό μαραθώνιο του ποιος θα πει τη μεγαλύτερη μπαρούφα προκειμένου να φανατίσει το πλήθος των παραδομένων στον καναπέ τους τηλεθεατών, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Γιάννης Νικολόπουλος

Το κλίμα είναι βαρύ, όχι ξαφ­νι­κά, όχι εξ ου­ρα­νού, όχι συ­γκυ­ρια­κά-τα τρυ­πά­νια που θέ­λουν να με­τα­τρέ­ψουν την Με­σό­γειο σε δε­ξα­με­νή πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου προ­κει­μέ­νου αφε­νός η Κε­ντρι­κή και η Δυ­τι­κή Ευ­ρώ­πη να δια­τη­ρή­σουν ένα επί­πε­δο ενερ­γεια­κής κα­τα­νά­λω­σης και βιο­μη­χα­νι­κής πα­ρα­γω­γής, πολύ πάνω από εκεί­νο που θα τους ανα­λο­γού­σαν έπει­τα και από τις δρα­μα­τι­κές εξε­λί­ξεις και τις οφθαλ­μο­φα­νείς συ­νέ­πειες της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής και αφε­τέ­ρου οι πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρεί­ες να μην υπο­στούν άμεση, μελ­λο­ντι­κή, χρη­μα­τι­στη­ρια­κή και οι­κο­νο­μι­κή κα­θί­ζη­ση και κα­τα­στρο­φή άνευ προη­γου­μέ­νου, απο­τε­λούν την κύρια αιτία του κακού.

 

Όπως πρώ­τος μας έχει δι­δά­ξει ο Θου­κυ­δί­δης, για να ακο­λου­θή­σει αρ­κε­τούς αιώ­νες αρ­γό­τε­ρα ο μι­σθο­φό­ρος αξιω­μα­τι­κός τεσ­σά­ρων, δια­φο­ρε­τι­κών στρα­τών, Κλα­ού­ζε­βιτς, ο πό­λε­μος είναι η συ­νέ­χι­ση της πο­λι­τι­κής με άλλα μέσα και από όλες τις τέ­χνες του αν­θρώ­που μοιά­ζει από­λυ­τα με το εμπό­ριο. Για να εκ­πλη­ρω­θεί το πα­ρα­πά­νω ρηθέν, μόνο τους τε­λευ­ταί­ους μήνες από το προ­ε­δρι­κό μέ­γα­ρο της Λευ­κω­σί­ας, πα­ρή­λα­σαν σχε­δόν όλοι οι υπουρ­γοί Πο­λέ­μου, και ουχί κατ΄ευ­φη­μι­σμόν Άμυ­νας, των χωρών, που οι εξο­ρυ­κτι­κές, πε­τρε­λαϊ­κές τους εται­ρεί­ες έχουν κα­το­χυ­ρω­μέ­να συμ­φέ­ρο­ντα στην ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο-η αμε­ρι­κα­νι­κή Έξον­Μό­μπιλ,η γαλ­λι­κή Τοτάλ, η ιτα­λι­κή Ένι, με­τα­ξύ άλ­λων-δια­βε­βαιώ­νο­ντας-οι υπουρ­γοί, άν­δρες και γυ­ναί­κες-ότι θα προ­στα­τέ­ψουν τα συμ­φέ­ρο­ντα της κυ­πρια­κής δη­μο­κρα­τί­ας, δη­λα­δή και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τις μπίζ­νες των πε­τρε­λαιά­δων τους, όπως και αν χρεια­στεί. Ως πο­λι­τι­κοί προϊ­στά­με­νοι των πο­λε­μι­κών μη­χα­νι­σμών των χωρών τους, ξέ­ρουν κα­λύ­τε­ρα από τον κα­θέ­να και το πως και το πότε θα χρεια­στεί.

 

Όταν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις πάνω στο τρα­πέ­ζι με ανοι­κτές τις βρύ­σες του χρή­μα­τος θα βρε­θούν σε αδιέ­ξο­δο και θα αντι­κα­τα­στα­θούν με λου­τρά αί­μα­τος.

 

Ταυ­τό­χρο­να, η τρι­το­μνη­μο­νια­κή, ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση προ­χω­ρά σε ένα εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα-μα­μούθ, αφε­νός για την «ανα­καί­νι­ση» της πο­λε­μι­κής αε­ρο­πο­ρί­ας και αφε­τέ­ρου για την «ανα­νέ­ω­ση» του πο­λε­μι­κού στό­λου, στέλ­νο­ντας επι­σή­μους όλων των πο­λι­τεια­κών βαθ­μί­δων να φω­το­γρα­φη­θούν και να συ­νε­ντευ­ξια­στούν πάνω σε φρε­γά­τες, μέσα σε αε­ρο­σκά­φη και δίπλα στα γνω­στά, αμαρ­τω­λά, χρυ­σο­πλη­ρω­μέ­να υπο­βρύ­χια και φυ­σι­κά για να εξα­πο­λύ­σουν ουχί πυ­ραύ­λους αλλά λε­κτι­κές κο­τρώ­νες δήθεν υπέρ εθνι­κών βωμών και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υπέρ εξο­ρυ­κτι­κών εστιών.

 

Τέλος και ολο­φά­νε­ρα, ορι­σμέ­νοι επι­κίν­δυ­νοι κα­νά­γιες έχουν ανοί­ξει διά­φο­ρα εγκόλ­πια πο­λι­τι­κής και για να σώ­σουν τα το­μά­ρια τους,που δεν σώ­ζο­νται σε ομα­λές, πο­λι­τι­κές και εκλο­γι­κές συν­θή­κες, με τις συ­ντά­ξεις εξα­νε­μι­σμέ­νες, τους μι­σθούς κα­τα­βα­ρα­θρω­μέ­νους, το κοι­νω­νι­κό κρά­τος δια­λυ­μέ­νο, την κοι­νω­νία πα­ρα­ζα­λι­σμέ­νη, μόλις ανέ­βει επί­πε­δο η τα­ξι­κή επί­θε­ση της βρώ­μι­κης, αυ­γου­στιά­τι­κης εξό­δου στους οι­κο­νο­μι­κούς δο­λο­φό­νους των δια­βό­η­των αγο­ρών, αυτοί, λοι­πόν οι κα­νά­γιες, προ­φα­νώς εξε­τά­ζουν επι­στα­μέ­νως το πο­λι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κό επει­σό­διο «πό­λε­μος στα Φώ­κλαντς», όταν μια εντε­λώς ξε­φτι­λι­σμέ­νη και απο­νο­μι­μο­ποι­η­μέ­νη πρω­θυ­πουρ­γός, η κακιά μά­γισ­σα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού,Μάρ­γκα­ρετ Θά­τσερ, εκεί που δεν θα έβρι­σκε ούτε την ψήφο της, ανα­βα­πτί­στη­κε πο­λέ­μαρ­χος πάνω σε τανκ, και ξα­να­πή­ρε εκλο­γές πάνω στα πτώ­μα­τα των βρε­τα­νών κα­τα­δρο­μέ­ων και των αρ­γε­ντι­νών στρα­τιω­τών.

 

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά είναι διε­θνι­στι­κή και αυτό ση­μαί­νει, με­τα­ξύ άλλων, ότι είναι αντι­μι­λι­τα­ρι­στι­κή και φι­λει­ρη­νι­κή και εν προ­κει­μέ­νω οφεί­λει να κα­ταγ­γεί­λει κάθε από­πει­ρα εξό­ρυ­ξης που ανοί­γει το πο­λε­μι­κό κουτί της Παν­δώ­ρας στη γει­το­νιά μας-στην Κύπρο, την Κρήτη, το Ιόνιο, οπου­δή­πο­τε.

 

Είναι τα­ξι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­λο­γι­κή επι­τα­γή.

 

Το όχι στα πο­λε­μι­κά σχέ­δια των κάθε προ­έ­λευ­σης και κα­τα­γω­γής ιμπε­ρια­λι­στών, μι­κρών και με­γά­λων, ντό­πιων και ξένων είναι όχι στον εξο­ρυ­κτι­σμό. Και ακρι­βώς επει­δή ο φι­λει­ρη­νι­σμός – κά­πο­τε, αλλά και τώ­ρα-συν­δυα­ζό­ταν ου­σιω­δώς με το αντι­πυ­ρη­νι­κό κί­νη­μα, κάθε από­πει­ρα κα­τα­σκευ­ής πυ­ρη­νι­κού σταθ­μού στη γει­το­νιά μας είτε από Ρώ­σους, είτε από Γάλ­λους είτε από Ιά­πω­νες, είτε από φού­φου­τους, είναι μια επι­πρό­σθε­τη αγ­χό­νη στον λαιμό των κοι­νω­νιών μας, στην Ελ­λά­δα,την Τουρ­κία, τη Βουλ­γα­ρία, πχ με τον απαρ­χαιω­μέ­νο σταθ­μό του Κοζ­λο­ντούι τη βρα­δυ­φλε­γή βόμβα των Βαλ­κα­νί­ων.

 

Μετά τη Χι­ρο­σί­μα,μετά το Τσέρ­νο­μπιλ,μετά τη Φου­κου­σί­μα, δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο να βα­δί­ζου­με αμέ­ρι­μνοι στο βά­ρα­θρο της κα­τα­στρο­φής.

 

Και μετά το μι­κρα­σια­τι­κό, ελ­λη­νο­τουρ­κι­κό δράμα του 1922 για τα πε­τρέ­λαια της Μο­σού­λης, δεν χρειά­ζε­ται να επα­να­λη­φθεί μια ελ­λη­νο­τουρ­κι­κή, αι­γαιο­πε­λα­γί­τι­κη και με­σο­γεια­κή τρα­γω­δία, οποιασ­δή­πο­τε κλί­μα­κας, για τα πε­τρέ­λαια της Έξον­Μό­μπιλ και το φυ­σι­κό αέριο της Τοτάλ.

/rproject.gr