Για χάρη τους αίρονται τα απαγορευτικά μέτρα στην κυκλοφορία, ασφαλτοστρώνεται η Ακρόπολη και ξεσκονίζονται τα μουσεία. Για χάρη τους ανοίγουν τα εστιατόρια και ετοιμάζονται πυρετωδώς οι νυχτερινοί χώροι ενορχηστρωμένης κακοφωνίας που αποκαλούνται κέντρα διασκεδάσεως. Για χάρη τους, στην τιμή της ξαπλώστρας και των νοθευμένων ποτών, ενοικιάζονται οι παραλίες της οργανωμένης ασχημοσύνης.
Με το μεθύσι των τουριστικών αφίξεων μεθάει και χορεύει σαν πανηγυριώτικη μαϊμού ολόκληρη η χώρα. Κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός δεν μένει έξω από το χορό. Αντιθέτως, συναγωνίζονται στα καλύτερα τσακίσματα και τις ευρηματικότερες φιγούρες υποδοχής.
Οι πιο ευφάνταστοι μηχανεύονται τρόπους ώστε ο θερινός εφιάλτης να παραταθεί, ονειρεύονται το Ελληνικό ως αποθετήριο παχύσαρκων εκατομμυριούχων και τα προικισμένα ελληνικά τοπία ως ησυχαστήρια ευρωπαίων συνταξιούχων.
Παραμιλούν για τον πολιτιστικό και συνεδριακό τουρισμό ενώ στην πραγματικότητα η Ελλάδα κατακλύζεται από μαζικό και χυδαίο, χύμα και αγελαίο τουρισμό. Κανείς δεν υπολογίζει ότι απέναντι στα πρόσκαιρα οφέλη το κόστος της παρασιτικής οικονομίας είναι τερατώδες.
Ούτε συλλογίζεται τις επιπτώσεις της στην παραγωγική ικμάδα της χώρας, τη διαστροφή της ελληνικής φυσιογνωμίας από το φιλοδώρημα της δεκάρας, τις συνέπειες που έχει η νοοτροπία της τουριστικής αρπαχτής στον δημιουργικό χαρακτήρα και την επινοητικότητα των νεοελλήνων.
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» καλωσορίζουν την λαίλαπα με το δίσκο της επαιτείας στο χέρι. Κάποιοι μάλιστα καμώνονται πως ανησυχούν για την απαξίωση της ελληνικής — λες και δεν ξέρουν πως ο υπηρέτης μιλάει τη γλώσσα του Κυρίου του.
