«Η ζωή στη Γη μπορεί να ανακάμψει από μια δραστική κλιματική αλλαγή, εξελισσόμενη σε νέα είδη και δημιουργώντας νέα οικοσυστήματα… οι άνθρωποι δεν μπορούν.» (από κείμενο της IPCC που διέρρευσε στην Agence France-Presse)
Στην εποχή της γενικευμένης κρίσης του καπιταλισμού που βιώνουμε σήμερα, μερικοί παλαιομαρξιστές επικαλούνται το δίλημμα που είχε θέσει η Ρόζα Λούξενμπουργκ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Στην πραγματικότητα το δίλημμα είναι ξεπερασμένο, αφού με τις πρωτοφανείς ανισότητες, τις πανδημίες και τις ανθρωπογενείς φυσικές καταστροφές η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ήδη παρούσα. Σήμερα το πραγματικό δίλημμα για την ανθρωπότητα είναι «σοσιαλισμός ή αφανισμός».
Η πράσινη ανάπτυξη που έχει σχεδιάσει η ΕΕ και θα εκτελέσουν τα κράτη-μέλη επιχειρεί να συνταιριάξει την καπιταλιστική συσσώρευση κερδών με μία όσο το δυνατόν μικρότερη και ελεγχόμενη επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Φυσικοί επιστήμονες και οικοσοσιαλιστές αποδεικνύουν ότι πρόκειται περί χίμαιρας που μόνον όφελος θα έχει την επιβράδυνση της καταστροφής της ανθρώπινης ζωής. Όσο η οικονομική ανάπτυξη υπακούει στο νόμο του κέρδους, τόσο θα είναι ανεξέλεγκτη και καταστροφική για τους φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο περιβάλλον.
Αν οι μεγαλοαστοί μπορούν να σκέφτονται και να οργανώνουν τη φυγή τους στο διάστημα, η ανθρωπότητα οφείλει να διαφυλάξει τη ζωή της στη Γη. Άλλη λύση δεν έχει. Και ο καπιταλισμός καταστρέφει τους ανθρώπινους όρους διαβίωσης με ταχείς ρυθμούς. Συνεπώς, το δίλημμα για την Αριστερά δεν είναι νεοφιλελεύθερη λιτότητα ή καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο (δηλ κοινωνική πρόνοια), αλλά καπιταλιστικός όλεθρος ή σοσιαλιστική επιβίωση. Οι αριστεροί δεν αγωνίζονται πλέον μόνο για την χειραφέτηση από την ανθρώπινη εκμετάλλευση, αλλά για την ίδια την ανθρώπινη επιβίωση.
Είτε ο θάνατος έρχεται από τις πανδημίες, τη φτώχεια, την πείνα και τους πολέμους, είτε από τις κλιμακούμενες φυσικές καταστροφές, το μήνυμα είναι ένα: η ζωή στον πλανήτη με το υπάρχον σύστημα έχει φθάσει στο τέλος της και κανένα αριστερό πρόγραμμα δεν μπορεί πλέον να μιλά για προοδευτική κι ορθολογική διαχείριση του καπιταλισμού, αγνοώντας την επιστημονικά αποδεδειγμένη αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής οργάνωσης για την επιβίωση της κοινωνίας.
Ο καπιταλισμός είναι σαν τον ποδηλάτη, αν σταματήσει τη συσσώρευση κερδών θα πέσει από το ποδήλατο. Μόνο που υπάρχει και η φυσική κόπωση, η εξάντληση της Φύσης, που δεν επιτρέπει πια άλλες ορθοπεταλιές… Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η καπιταλιστική ανάπτυξη γιατί είναι φορέας της περιβαλλοντικής υποβάθμισης (έως κατάρρευσης), της κλιματικής αλλαγής και της φυσικής ανθρώπινης καταστροφής.
Η πράσινη ανάπτυξη πάσχει από αυτή την αντίφαση, ότι δηλ η συσσώρευση κερδών δεν μπορεί να έχει πράσινο χρώμα.. Για την επιβίωση χρειαζόμαστε την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων εκείνων που ικανοποιούν τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες και την ταυτόχρονη διακοπή όλων των άλλων και άχρηστων δραστηριοτήτων που απλώς υπηρετούν την άπληστη κερδοφορία και την καταστροφή του πλανήτη. Χρειαζόμαστε έναν δημοκρατικά οργανωμένο κεντρικό σχεδιασμό της παγκόσμιας οικονομίας με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες.
Και εμείς χρειαζόμαστε έναν αριστερό ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ να το παλέψει χωρίς να φοβάται να μιλήσει για σοσιαλισμό.
Σχετική ξένη αρθρογραφία
https://www.theguardian.com/environment/2021/jun/03/climate-tipping-points-could-topple-like-dominoes-warn-scientists
https://www.theguardian.com/environment/2021/jun/23/climate-change-dangerous-thresholds-un-report
https://socialeurope.eu/pollution-no-acceptable-levels
https://www.theguardian.com/environment/2021/jun/17/the-next-pandemic-drought-is-a-hidden-global-crisis-un-says
https://www.theguardian.com/science/2021/jun/17/earth-trapping-heat-study-nasa-noaa
https://www.nouvelobs.com/planete/20210623.OBS45616/le-pire-est-a-venir-l-humanite-a-l-aube-de-retombees-climatiques-cataclysmiques.html#xtor=AD-192-[20210623_giecclimat]
Κώστας Καλλωνιάτης για το
independentnews
