Αντρίλα

Βαρέθηκα, εξοργίστηκα και αγανάκτησα με την αντρίλα, που είναι κτηνωδία, αθλιότητα και κακομοιριά, να κακοποιεί και να δολοφονεί παιδιά και γυναίκες. (Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια στην Κρήτη να θεωρείται παλικαριά η αντιμετώπιση δυνατού αντιπάλου, όπως των κατακτητών, και όχι αδύναμων ανθρώπων όπως οι τότε πραματευτάδες, οι οποίοι είχαν την προστασία των δυνατών του χωριού που επισκέπτονταν).

Ολύμπιος Δαφέρμος

Πού να οφείλεται άραγε αυτό το απάνθρωπο φαινόμενο; Για κάποιους η βία έχει γίνει ένα μέσο καθημερινής χρήσης; Και γιατί; Φταίνε τα αρνητικά παιδικά τους βιώματα; Φταίει ο βομβαρδισμός φαινομένων βίας που δέχονται τα ελλιπή αυτά μυαλά από τηλεόραση, διαδίκτυο και αστυνομική καταστολή; Φταίει η κρίση αξιών, ιδεολογιών, προοπτικών και ελπίδων για μια πιο ανθρώπινη ζωή που αποσταθεροποιεί τα προβληματικά αυτά άτομα;

Φταίει το νέο «αξιακό σύστημα» του ατομισμού, του ευδαιμονισμού, του ωφελιμισμού, της αντιπαλότητας, του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, της έλλειψης αλληλεγγύης και της έλλειψης σεβασμού στον άλλο άνθρωπο – αυτό το τελευταίο το «διδάσκει» η σύγχρονη πολιτική είτε με τους πολέμους, είτε με την τρομακτική ανισότητα, είτε με την αδιαφορία της απέναντι στους άνεργους, τους άστεγους και τους φτωχούς όλου του κόσμου.

Δυστυχώς το εγκληματικό αυτό φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις και πρέπει επειγόντως να προσπαθήσει η πολιτεία να το αντιμετωπίσει. Οχι, βέβαια, με την αυστηροποίηση του Ποινικού Δικαίου αλλά με την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτίων του. (Σημειώνω ότι οι ΗΠΑ ενώ έχουν το αυστηρότερο Ποινικό Δίκαιο από όλες τις δυτικές χώρες έχουν ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα!).