Ητον Αύγουστος ο μην –ο μόλις εκτελέσας την ημερολογιακή «αποστολή» του. Μία ημέρα πριν από την εορτή της θεοτόκου, της Παρθένου Μαρίας. Στο χωριό μας έλειψαν τροφικές προμήθειες. Βουρ για την παραλία, την πρωτεύουσα του δήμου. Τι το θέλαμε. Μια εφημερίδα έπαιρνες, «καλή Παναγιά» σου απαντούσαν. Φρούτα αγόραζες, με μια «καλή Παναγιά» σε ξαπόστελλαν. Μολύβια και σημειωματάρια προμηθευόσουν, «καλή Παναγιά» σε φόρτωναν. Στο περίπτερο το ίδιο: «καλή Παναγιά» κι εκεί –και παντού! Είναι δυνατόν να μην είναι καλή η Παναγία; Πήγαινες να φας κάνα μαριδάκι, κάνα γαύρο, «καλή απόλαυση» σου ξεφούρνιζαν [λες και η απόλαυση θα μπορούσε να είναι και κακή!]. Και, φεύγοντας, σε αποτελείωναν με μια «καλή συνέχεια». Ούτε «καλημέρα» ούτε «καλησπέρα» ούτε «καλό απόγευμα», «καλό βράδυ», «καληνύχτα»… Μπαλαφάρες αμερικανικής κοπής, ασυνάρτητα μεταφρασμένες και ηλίθια μεταφερμένες στην ελληνική γλώσσα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Θα μπορούσε να μη δώσει κανείς σημασία, αυτή όμως η τάση έχει μεταφερθεί στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, με ανάλογες αντιαισθητικές και βίαιες εκφράσεις, όπως, π.χ., «συμπερίληψη», «ρευστοποίηση», «ενσυναίσθηση». Τι να ακούς «καλή απόλαυση», τι να ακούς «συμπερίληψη». Δεν ξέρουν, μάλλον, τι τους γίνεται εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ με τους δικαιωματισμούς και τους νεολογισμούς στους οποίους επιδίδονται και αφήνουν την πολιτική να ασκείται, αυθαίρετα και αυταρχικά, από Μητσοτάκηδες και Αδώνιδες και Βορίδηδες… και λοιπούς τσαρλατάνους. Τώρα τελευταία ακούγεται και η προτροπή «άλματα στο καινό» και όχι «άλματα, προς θεού, στο κενό». Kενολογίες, αεροκωπηλασίες, θεωρητικούρες, ανυπόφορες δε. Το κενό, όντως, δεν δύναται να είναι καινό [αυτό είναι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, κενό εννοείται], αντιθέτως, το καινό εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί κενό διότι είναι ανύπαρκτο σε αυτό το κόμμα [το καινό]. Είτε κενόκαινον αποκαλέσει κάποιος τον ΣΥΡΙΖΑ είτε καινόκενον είναι ένα και το αυτό. Μπάτε σκύλοι αλέστε και λοιπά. Για να πούμε και του αόμματου το δίκιο: το κενό μπορεί να τμηθεί από το καινό όταν το τελευταίο απαρτίζεται από: παιγνίδι, γέλιο, έρωτα, ποίηση, κριτική και, κυρίως, σ ο β α ρ ο τ η τ α! Οταν γίνεται λόγος για σοβαρότητα υπονοείται η επαφή των εκπροσώπων τούτων με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας: τους χαμηλότατους μισθούς και συντάξεις, με την πανάκριβη συγκοινωνία [υγεία, παιδεία, περιβάλλον] κ.ά. Μπορούν να έχουν ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων; Καλώς. Εάν όχι, να πάνε σπίτια τους –αλλά πώς να παραιτηθείς από παχυλούς μισθούς και αναγνωρισιμότητα, δημοσιότητα ή όποιας άλλης μορφής ματαιοδοξία;
Η απαρτία τούτη απουσιάζει παγερά από τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους νομίζουν ότι τον εκπροσωπούν –εκπροσωπούν, για δες!
Ητον Αύγουστος, 28 του μήνα. Ετρεμα όλη μέρα. Ο πόνος δεν έχει σχέση με το πένθος. Και να, τώρα, δέκα ημέρες μετά να ασχολούμαι με τους φαιδρούς του ΣΥΡΙΖΑ και με όλους τους ανεπαρκείς, είτε αυτοί [οι ανεπαρκείς] ανήκουν στον λαό [υπερήφανο και σοφό κατά πολλούς] είτε στο πανηγύρι της εξουσίας. «Πότε θα διαβάσουμε το τρίτο πανηγύρι;» μου λέει, σκωπτικά, ο Χρήστος από το χωριό. Ιδού, τώρα δα, έστω και αφαιρετικά, το τελικό πανηγύρι, Χρήστο.
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/445643_i-panagia-o-syriza
Σχόλια (0)