Πάνω στα Ίµια χτίστηκαν οι µπίζνες της «εθνικής απειλής»

Η συµπλήρωση των 29 ετών από την κρίση των Ιµίων συµπίπτει µε την όξυνση των ελληνοτουρκικών ανταγωνισµών, την αύξηση των πολεµικών δαπανών και την ένταση των εκατέρωθεν εθνικισµών.

Και δεν µας προ­ξε­νεί καµία εντύ­πω­ση αυτή η σύ­µπτω­ση. Γιατί το όλο ζή­τη­µα απο­τέ­λε­σε εκ­κο­λα­πτή­ριο των πιο τε­ρα­τω­δών πο­λι­τι­κών και από τις δύο πλευ­ρές του Αι­γαί­ου δια­χρο­νι­κά. Ει­δι­κά ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σµός, πάνω στο αφή­γη­µα της «τουρ­κι­κής απει­λής» επέν­δυ­σε τε­ρά­στιο πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­µι­κό κε­φά­λαιο επι­χει­ρώ­ντας να απο­προ­σα­να­το­λί­σει την κοι­νω­νι­κή ατζέ­ντα.

Νικόλας Κολυτάς

Κρίση των Ιµίων

Τον Ια­νουά­ριο του 1996, οι πο­λε­µι­κές µη­χα­νές των δυο χω­ρών-το­πο­τη­ρη­τών του δυ­τι­κού ιµπε­ρια­λι­σµού στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο, η Ελ­λά­δα και η Τουρ­κία, πα­ρα­λί­γο να φα­γω­θούν µε­τα­ξύ τους, µε αφο­ρµή το αλ­λε­πάλ­λη­λο ανέ­βα­σµα και κα­τέ­βα­σµα ση­µαιών των κρα­τών τους στις βρα­χο­νη­σί­δες των Ιµίων από δη­µο­σιο­γρά­φους και ψα­ρά­δες της πε­ριο­χής. Τα Ίµια απο­τέ­λε­σαν την εν­σάρ­κω­ση των πιο µι­λι­τα­ρι­στι­κών φα­ντα­σιώ­σε­ων των στρα­τιω­τι­κών ηγε­σιών και των δύο χωρών. Απο­τέ­λε­σµα των φα­ντα­σιώ­σε­ων αυτών υπήρ­ξε η πτώση ενός ελι­κο­πτέ­ρου του πο­λε­µι­κού ναυ­τι­κού, µετά από κά­το­ψη των Ιµίων λόγω απώ­λειας ελέγ­χου, και ο θά­να­τος του πλη­ρώ­µα­τός του. Η άκρα δεξιά ηρω­ο­ποί­η­σε τα επό­µε­να χρό­νια τους νε­κρούς ως σύ­µβο­λα εθνι­κής υπε­ρη­φά­νειας και έχτι­σε διά­φο­ρους ανε­ξα­κρί­βω­τους µύ­θους γύρω από τα αίτια της πτώ­σης του ελι­κο­πτέ­ρου.

Στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα οι τρεις νε­κροί των Ιµίων δεν απο­τε­λούν τί­πο­τε άλλο από θύ­µα­τα της αν­θρω­πο­φά­γας πο­λε­µι­κής µη­χα­νής. Η κρίση τε­λι­κά εκτο­νώ­θη­κε µετά από πα­ρέ­µβα­ση του αµε­ρι­κα­νι­κού πα­ρά­γο­ντα, στον οποίο οι αστι­κές τά­ξεις τόσο της Ελ­λά­δας όσο και της Τουρ­κί­ας δή­λω­σαν πι­στοί σύ­µµα­χοι. Γιατί ο πα­τριω­τι­σµός των πο­λι­τι­κών και στρα­τιω­τι­κών ηγε­σιών τε­λειώ­νει εκεί που αρ­χί­ζει ο συ­σχε­τι­σµός δυ­νά­µε­ων στην ιµπε­ρια­λι­στι­κή αλυ­σί­δα. Ο Κλί­ντον νου­θέ­τη­σε τους δύο «τσα­κω­µέ­νους» συ­µµά­χους του και αρ­νή­θη­κε να σφα­χτούν «επει­δή µε­ρι­κοί δη­µο­σιο­γρά­φοι και µε­ρι­κοί βαρ­κά­ρη­δες τσα­κώ­θη­καν σε έναν βράχο µε µια κα­τσί­κα». Κι όµως, η δου­λειά είχε γίνει. Η πα­τριω­τι­κή σπορά πρω­τί­στως από τους αστούς και δευ­τε­ρευό­ντως από την ακρο­δε­ξιά, είχε πέσει για τα καλά στην ελ­λη­νι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή.

Αι­γαίο και Αντι­τουρ­κι­σµός

Ανα­µφι­σβή­τη­τα η κρίση των Ιµίων έθεσε σε νέα βάση τους λε­γό­µε­νους ελ­λη­νο­τουρ­κι­κούς αντα­γω­νι­σµούς. Η ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη µαζί µε διά­φο­ρους διε­θνο­λό­γους της κα­κιάς ώρας και ένα εθνο­κε­ντρι­κό µι­ντια­κό µπλοκ, για δε­κα­ε­τί­ες έστη­σε το πε­ρί­φη­µο αφή­γη­µα της «εθνι­κής απει­λής» πίσω από το οποίο κρύ­βο­νταν οι πιο φι­λο­πό­λε­µες και αντι­λαϊ­κές πο­λι­τι­κές. Το Αι­γαίο ανα­βα­θµί­στη­κε ως πεδίο γε­ω­πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης, αρένα στρα­τιω­τι­κών ασκή­σε­ων και χρη­µα­τι­στή­ριο πο­λε­µι­κών εξο­πλι­σµών. Όλες οι κυ­βερ­νή­σεις δια­χρο­νι­κά επέν­δυ­σαν πάνω στο αί­σθη­µα του φόβου δα­πα­νώ­ντας δι­σε­κα­το­µµύ­ρια ευρώ σε στρα­τιω­τι­κούς εξο­πλι­σµούς, από τα κο­λοσ­σιαία εξο­πλι­στι­κά και τις µίζες του Άκη Τσο­χα­τζό­που­λου στις αρχές της χι­λιε­τί­ας µέχρι τα αδια­νό­η­τα ποσά της «Ατζέ­ντας 2030» του Νίκου Δέν­δια στον πα­ρό­ντα χρόνο. Ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σµός τζο­γά­ρει πάνω στο πο­λε­µι­κό εν­δε­χό­µε­νο χωρίς καµία συ­στο­λή.

Σή­µε­ρα, ο αντι­τουρ­κι­σµός απο­τε­λεί βα­σι­κό συ­στα­τι­κό της κυ­ρί­αρ­χης αφή­γη­σης. Εντα­γµέ­νος σε ένα πο­λε­µι­κό διε­θνές πλαί­σιο µε­ταλ­λάσ­σε­ται ανά­λο­γα µε τα συ­µφέ­ρο­ντα του δυ­τι­κού ιµπε­ρια­λι­σµού. Τα νησιά και οι βρα­χο­νη­σί­δες του Αι­γαί­ου γί­νο­νται πλέον απο­θε­τή­ρια προ­σφύ­γων από τη Μέση Ανα­το­λή και η ελ­λη­νι­κή ακτο­φυ­λα­κή υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα «πά­τρια εδάφη» µε εµβο­λι­σµούς βαρ­κών, πα­ρά­νο­µες απω­θή­σεις και εκα­τό­µβες νε­κρών στο Αι­γαίο. Αν βγει κάτι στη δη­µο­σιό­τη­τα, «φταί­νε οι Τούρ­κοι δια­κι­νη­τές». Είναι ασύλ­λη­πτο το πώς δύο κράτη µπο­ρούν να σφα­χτούν για µια βρα­χο­νη­σί­δα µε κα­τσί­κες, αλλά έχουν δη­µιουρ­γή­σει έναν πα­ρα­κρα­τι­κό µη­χα­νι­σµό εξό­ντω­σης προ­σφύ­γων χωρίς σο­βα­ρές τρι­βές. Την ίδια στι­γµή όµως, δεν υπα­να­χω­ρούν από το εθνι­κι­στι­κό τους κρε­σέ­ντο.

Μετά την από­φα­ση της Κο­µι­σιόν για επέν­δυ­ση 392 δισ. ευρώ από τα λε­γό­µε­να Τα­µεία Συ­νο­χής της ΕΕ για επεν­δύ­σεις σε εξο­πλι­σµούς και στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­µές, η Ελ­λά­δα έχει πα­τή­σει γκάζι πα­ρου­σια­ζό­µε­νη ως εµπρο­σθο­φυ­λα­κή των συ­νό­ρων της ΕΕ. Ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σµός επι­χει­ρεί τη συ­νο­λι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση του εξο­πλι­στι­κού προ­γρά­µµα­τος µέσα από την από­κτη­ση 20 µα­χη­τι­κών τύπου F-35 και την έναρ­ξη διε­ρεύ­νη­σης συ­µµε­το­χής στο πρό­γρα­µµα ναυ­πή­γη­σης της φρε­γά­τας κλά­σης Constellation, της νέας γε­νιάς φρε­γά­τας του αµε­ρι­κα­νι­κού Πο­λε­µι­κού Ναυ­τι­κού. Μαζί µε τα µα­χη­τι­κά αε­ρο­σκά­φη Rafale, τις φρε­γά­τες Belharra και τα ελι­κό­πτε­ρα Romeo η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη µπαί­νει για τα καλά στους πο­λε­µι­κούς αντα­γω­νι­σµούς κά­νο­ντας χρυ­σές τις πο­λε­µι­κές βιο­µη­χα­νί­ες. Την ίδια στι­γµή προ­κα­λεί ντρο­πή ότι βρί­σκε­ται σε δια­πρα­γµα­τεύ­σεις µε το Ισ­ρα­ήλ για την ανά­πτυ­ξη ενός αντι­πυ­ραυ­λι­κού συ­στή­µα­τος αξίας 2 δι­σε­κα­το­µµυ­ρί­ων ευρώ, πα­ρό­µοιου µε το ισ­ραη­λι­νό Iron Dome.

Αντι­πο­λε­µι­κό Κί­νη­µα

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια, ει­δι­κό­τε­ρα µετά την άνοδο των νε­ο­να­ζί της Χρυ­σής Αυγής, η επέ­τειος των Ιµίων έχει απο­κτή­σει τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά µια φα­σι­στι­κής φιέ­στας στο κέ­ντρο της Αθή­νας, η οποία χρή­ζει απά­ντη­σης. Χωρίς να υπο­τι­µού­µε κα­θό­λου την αξιο­ποί­η­ση της επε­τεί­ου από την εγ­χώ­ρια ακρο­δε­ξιά για το πο­λι­τι­κό της χτί­σι­µο, από αυτό το άρθρο ισχυ­ρι­ζό­µα­στε ότι η συ­γκε­κρι­µέ­νη επέ­τειος έχει πολύ µε­γα­λύ­τε­ρες προ­ε­κτά­σεις που αγ­γί­ζουν το ίδιο το αφή­γη­µα της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης. Σε µια τε­τα­µέ­νη γε­ω­πο­λι­τι­κή πε­ρί­ο­δο µε ενερ­γά πο­λε­µι­κά µέ­τω­πα στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή, οι εθνι­κές κο­ρώ­νες των Ιµίων θα γί­νουν όπλο πρω­τί­στως στη φα­ρέ­τρα του Δέν­δια και του Μη­τσο­τά­κη. Κάπως πρέ­πει να δι­καιο­λο­γη­θούν οι τρο­µα­χτι­κές δα­πά­νες σε πο­λε­µι­κούς εξο­πλι­σµούς, τη στι­γµή που η κοι­νω­νία βου­λιά­ζει στην ανέ­χεια και την επι­σφά­λεια. Κάπως πρέ­πει να δι­καιο­λο­γη­θούν οι συ­µµα­χί­ες µε το κρά­τος τρο­µο­κρά­τη του Ισ­ρα­ήλ που δια­πράτ­τει µια γε­νο­κτο­νία σε ζω­ντα­νή µε­τά­δο­ση. Κάπως πρέ­πει να δι­καιο­λο­γη­θούν οι εγκλη­µα­τι­κές αντι­προ­σφυ­γι­κές πο­λι­τι­κές στα σύ­νο­ρα.

Η εγ­χώ­ρια ακρο­δε­ξιά προ­φα­νώς και θα τσι­µπή­σει τα σπό­ρια που της πε­τά­ει απλό­χε­ρα η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, όµως η µε­γά­λη ει­κό­να είναι πιο σο­βα­ρή. Είναι ζω­τι­κή ση­µα­σί­ας ανά­γκη να οι­κο­δο­µη­θεί εδώ και τώρα ένα µα­ζι­κό, ενω­τι­κό και ρι­ζο­σπα­στι­κό αντι­πο­λε­µι­κό κί­νη­µα που θα απα­ντά στην µι­λι­τα­ρι­στι­κή ατζέ­ντα της κυ­βέρ­νη­σης. Ένα κί­νη­µα που θα απα­ντά στα αφη­γή­µα­τα των Ιµίων και του αντι­τουρ­κι­σµού θέ­το­ντας ως προ­µε­τω­πί­δα τα τα­ξι­κά και διε­θνι­στι­κά συ­µφέ­ρο­ντα των «από κάτω». Με την Πα­λαι­στί­νη να σφα­γιά­ζε­ται και την πο­λε­µι­κή κρίση διε­θνώς να παίρ­νει απροσ­διό­ρι­στες δια­στά­σεις, προ­έ­χει η συ­γκρό­τη­ση µιας ισχυ­ρής πο­λι­τι­κής απά­ντη­σης σε επί­πε­δο δρό­µου και κοι­νω­νι­κών χώρων, και όχι µια στρα­τιω­τι­κού τύπου αντι­πα­ρά­θε­ση µε τους φα­σί­στες. Ο κα­λύ­τε­ρος τρό­πος να απο­µο­νω­θεί η ακρο­δε­ξιά, είτε η θε­σµι­κή, είτε η πα­ρα­κρα­τι­κή, είναι να γι­γα­ντω­θεί στο δρόµο η πα­ρου­σία των πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών φο­ρέ­ων που πα­λεύ­ουν ενά­ντια στη φτώ­χεια, τον πό­λε­µο και το ρα­τσι­σµό.

https://rproject.gr/article/pano-sta-iuia-htistikan-oi-upiznes-tis-ethnikis-apeilis