Κρατείται στη φυλακή για ένα κ ι ν η τ ό [κινητό!] αποτύπωμα σε μια σακούλα που βρέθηκε ο 30χρονος πλέον Νίκος Ρωμανός –μια τέτοια κατηγορία δεν στέκεται σε κανένα δικονομικό σύστημα της Εσπερίας. Εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, συμβαίνουν αδιανόητα πράγματα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Οι δικαστές ακούν τη σήψη να φωνάζει μέσα από λαρύγγια υπουργών, στελεχών, «φραπέδων», ελεγκτικών μηχανισμών, μανάβηδων, αγροτοκτηνοτρόφων και δεν συμμαζεύεται και ποιούνται την νήσσαν. Ο μικρός, αλλά γενναίος, Ρωμανός είναι ανυπεράσπιστος, εύκολο θύμα, που το βαφτίζουν τρομοκράτη διότι έτσι γουστάρουν αλλά και για να αποκρύψουν ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, που δεν είναι βέβαια άλλος παρά το ίδιο το κράτος και όλοι αυτοί που το λυμαίνονται. Και να! Οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής αποφυλακίζονται και ο νεαρός Ρωμανός παραμένει με παρατεινόμενη ποινή φυλακισμένος. Οι γελοίοι της κυβέρνησης [να τους πει κανείς τραγικούς θα μολύνει την τραγικότητα] απολαμβάνουν τα μπάνια τους και ο Ρωμανός πληρώνει τα απόνερα [και] του αντιτρομοκρατικού νόμου, που φτιάχτηκε στα μέτρα τους ώστε να απαλλαγούν από κάθε εναντία στο πολιτικό σύστημα φωνή. Μάλιστα. Η κρατική αυθαιρεσία και υποκρισία στο απόγειό τους.
Αυτό το παιδί βίωσε στην πιο τρυφερή, στην πιο κρίσιμη ηλικία των δεκαπέντε χρόνων ό,τι πιο αναπάντεχο: είδε όργανο της κρατικής εξουσίας [καταστολής] να δολοφονεί εν ψυχρώ τον ομήλικο, κολλητό του φίλο! Πώς να μη φύγει η γη κάτω από τα πόδια του; Εκτοτε είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για την ελληνική δημοκρατία! Και δεν ντρέπεται κανείς μας! Και ανεχόμαστε όλους αυτούς που μοιράζουν στους «κολλητούς» τους κονδύλια βουτηγμένα στη διαφθορά και στον ετσιθελισμό παραγόντων της πολιτείας αλλά και τινών της κοινωνίας -ω, ποίος ευτελισμός της πολιτικής ζωής αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας [ύπαρξης]…
Αναρωτιέσαι καμιά φορά για την υγεία της κοινωνίας, αν διατηρεί βαθιά ένστικτα επιβίωσης και επικοινωνίας ή εάν έχει παραδοθεί άνευ όρων στη μαγευτική δύναμη της εξουσίας -εάν τα πάει καλά με την εξουσία όλο και κάτι θα επωφεληθεί· εάν πάει κόντρα, υπερασπιζόμενη φυσικά τα συμφέροντά της, μάλλον θα έχει την τύχη του Ρωμανού, του καθένα δηλαδή που διεκδικεί ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη –αλλά μάλλον πρέπει να πάψουμε να αναρωτιόμαστε. Λοιπόν: Με τον Βορίδη [να χάσει η Αριστερά –διά παντός!– την ιδεολογική της ηγεμονία] ή με τον Ρωμανό; Με τον Βορίδη [εξακολουθούν να] απαντούν οι πολλοί της κοινωνίας. Ε, τι να κάνει και αυτή η κοινωνία… Εχει παιδιά να θρέψει [σκυλιά, γατιά, κότερα, εξοχικά και οτιδήποτε προσφέρει η καταναλωτική κοινωνία του θεάματος].
Είναι λίγοι, δυστυχώς, όσοι αγωνίζονται να απελευθερωθεί ο Νίκος Ρωμανός· σίγουρα τα κόμματα της αντιπολίτευσης όφειλαν να δείξουν μια αποτελεσματική πρακτική, ενάντια σε κατασταλτικούς νόμους και στην οπωσδήποτε εκδικητική συμπεριφορά του αυταρχικού κράτους της Δεξιάς απέναντι σε ανθρώπους που αμφισβητούν τα «πρωτεία» της στην πολιτική ζωή του τόπου και εξεγείρονται κατά της παράφορης αυτής αδικίας [συνταγματικής ανωμαλίας]. Ορθώς πράττουν όσοι απαιτούν την απελευθέρωση του Νίκου Ρωμανού –δεν αρκούν όμως τα συνθήματα και η δίκαιη οργή. Ο λόγος [και] στα κόμματα της αντιπολίτευσης…
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/478184_toy-romanoy
