Παρακολουθώντας κανείς στα δελτία ειδήσεων τα όσα διαδραματίζονται στους ακατάλληλους χώρους (εξαιτίας ανυπαρξίας καταλλήλων) στην Κρήτη, στους οποίους στοιβάζονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, ανάμεσα στους οποίους μανάδες με τα μικρά παιδιά τους, δεν μπορεί παρά να πιάνεται η ψυχή του. Αυτή είναι η μια εικόνα.
Η άλλη, ακούοντας τα όσα εκστόμισε ο αρμόδιος για τη μετανάστευση υπουργός, δεν μπορεί παρά να θλίβεται που ο πρωθυπουργός έχει αναθέσει ένα τόσο κρίσιμο τομέα σ’ αυτόν τον άνθρωπο με την τόσο απάνθρωπη και ανάλγητη στάση απέναντι στους δυστυχισμένους αυτούς συνανθρώπους μας. Το γεγονός, όμως, ότι ο πρωθυπουργός δεν αποδοκίμασε τη στάση αυτή του υπουργού δείχνει ότι συμμερίζεται (δυστυχώς) τις απόψεις του (το ίδιο ισχύει και για τον προκάτοχό του που είναι της ίδιας ακροδεξιάς ιδεολογίας και έχει παρόμοιες απόψεις)
Μανόλης Γ. Δρεττάκης*
Το μεταναστευτικό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα και δεν είναι μόνο σημερινό, είναι παγκόσμιο και διαχρονικό και οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, φυσικές καταστροφές, εμφυλίους πολέμους, πολέμους στους οποίους εμπλέκονται μεγάλα κράτη ή μικρότερα κράτη στηριζόμενα από μεγάλα (όπως το έγκλημα του Ισραήλ στην Παλαιστίνη στηριζόμενο από τις ΗΠΑ). Η χώρα μας έχει βιώσει και τις δύο (και μάλιστα μεγάλες) ροές μεταναστών (από την Ελλάδα προς άλλες χώρες και από άλλες χώρες προς την Ελλάδα), τις οποίες ο υπουργός θα έπρεπε (αν, φυσικά, τις έχει μελετήσει και τις γνωρίζει σε βάθος) να τις λάβει υπόψη του.
Για να μην πάμε παλαιότερα, στις αρχές του 20ού αιώνα, λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας σημειώθηκε μεγάλη μετανάστευση από την Ελλάδα στις ΗΠΑ, μια χώρα βασικά μεταναστών που συνεχώς δέχεται μετανάστες οι οποίοι προσέφεραν και προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στη χώρα αυτή.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1922 εκριζώθηκαν από τη Μικρά Ασία, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, πάνω από 1.000.000 Ελληνες και ήρθαν στη χώρα και, παρά την κάθε άλλο παρά φιλική υποδοχή που τους έγινε από τους ντόπιους, χάρη στη μόρφωση και την εργατικότητά τους συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη του τόπου. Τη δεκαετία του 1960, λόγω πάλι της οικονομικής κατάστασης της χώρας, 400.000 Ελληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, βασικά στη Γερμανία, η οποία, χάρη σ’ αυτούς και τους Τούρκους, Γιουγκοσλάβους, Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους, μπόρεσε να ανασυγκροτηθεί. Τη δεκαετία του 1990, όταν ο Χότζα άνοιξε τα σύνορα της Αλβανίας εισήλθαν στη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες τόσο ομογενείς όσο και Αλβανοί οι οποίοι σήμερα είναι μόνιμοι κάτοικοι της χώρας, προσφέρουν υπηρεσίες που κανένας ντόπιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει και τα παιδιά τους διαπρέπουν στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια και η εθελοτυφλούσα κυβέρνηση αρνείται να τους δώσει υπηκοότητα.
Και ήρθε η οικονομική κρίση της δεκαετίας 2010-2019 που ανάγκασε να μεταναστεύσει σε χώρες της Ευρώπης μεγάλος αριθμός μορφωμένων Ελλήνων (το λεγόμενο brain drain), πολλοί από τους οποίους, δυστυχώς, δεν θα επιστρέψουν στη χώρα.
Αν όλα αυτά τα αναλογιζόταν ο ανεκδιήγητος και ανιστόρητος υπουργός (ο οποίος βέβαια δεν υπήρξε ποτέ μετανάστης), θα πρόσεχε τα λόγια του, θα έπρεπε να μιλάει με σεβασμό και συμπόνοια για τους μετανάστες και πρόσφυγες για να απαλύνει το δράμα το οποίο βιώνουν. Αντίθετα, τους επιτέθηκε και ισχυρίστηκε ότι θα αλλοιώσουν ή θα αντικαταστήσουν τον γηγενή πληθυσμό της Ε.Ε. (!). Απείλησε όσους είναι στη χώρα μας και αρνηθούν να επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής ή προέλευσής τους ότι θα φυλακίζονται. Πώς μπορεί, όμως, να επιστρέψουν π.χ. στο Σουδάν από το οποίο προέρχεται το 60% αυτών που ήλθαν πρόσφατα στην Κρήτη, όταν στη χώρα αυτή μαίνεται επί δεκαετίες εμφύλιος πόλεμος και από την οποία έχουν πρόσφατα φύγει 2.000.000; Εφτασε, μάλιστα, στο να ισχυριστεί ότι το φαγητό που τους προσφέρεται είναι επιπέδου «ξενοδοχείου», υπονοώντας ότι θα πρέπει να υποβαθμιστεί και το μικρό επίδομα που τους χορηγείται να περικοπεί, παρότι οι σχετικές δαπάνες καλύπτονται από τα ταμεία της Ε.Ε. και όσοι τα λαμβάνουν είναι σε δομές, και είναι γνωστές οι απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτές και για τις οποίες είναι εκτεθειμένη διεθνώς η χώρα μας.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι πρόβλημα της Ε.Ε. Η κυβέρνηση, κατά συνέπεια, αντί να νομοθετεί αντισυνταγματικές διατάξεις για τους αιτούντες άσυλο, θα έπρεπε προ πολλού να έχει πιέσει ώστε τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. να το αντιμετωπίσουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά και όχι μόνο με επιδόματα. Δεν το έπραξε και τώρα τρέχει και δεν φτάνει.
* Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
