Ο ναζισμός ξανά στο προσκήνιο. Σαν να μην έγινε τίποτε πριν από εβδομήντα χρόνια. Σαν να μην άκουσαν οι οπαδοί του για τις εκατόμβες των αθώων και να μη νοιάζονται να μάθουν για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έστειλε στα κρεματόρια και πέταξε σαν σκυλιά στα πεδία των μαχών και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ισαάκ Μιζάν, αριθμός βραχίονα 182641
Οταν άρχισαν να βλέπουν το φως τα φοβερά και ελεεινά των Εβραίων που βασανίστηκαν και χάθηκαν μέσα στις φλόγες των κρεματόριων, σύσσωμη η παγκόσμια κοινότητα έμεινε ενεή, μη μπορώντας να πιστέψει πως αυτά τα ανείπωτα εγκλήματα εναντίον ανθρώπων τα οργάνωναν και τα διεκπεραίωναν άνθρωποι. Κι όταν άρχισαν να γράφονται τα πρώτα κείμενα για όσα σήμαιναν τα ναζιστικά στρατόπεδα των ομήρων, όλοι πιστέψαμε πως η φρίκη αυτή αποτελεί ένα μαύρο και βρομερό παρελθόν, που μετέτρεψε τον άνθρωπο σε κτήνος και τον έκανε να ντρέπεται που λέγεται άνθρωπος. Και υποσχεθήκαμε πως δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να ξαναζήσει η ανθρωπότητα αυτή την κτηνωδία και αυτό το αβάσταχτο αίσχος.
Δημήτρης Βλαχοπάνος*
Κι όμως. Ούτε στα πιο εφιαλτικά μας όνειρα δεν περιμέναμε ποτέ πως οι απόγονοι των ομήρων του Αουσβιτς, του Μπέργκεν Μπέλζεν και τόσων στρατοπέδων της τελικής λύσης θα επαναλάμβαναν χωρίς καμιά αιδώ τα ίδια εγκλήματα της γενοκτονίας εναντίον του λαού της Παλαιστίνης. Και όπως τότε οι ναζί καλλιεργούσαν το μίσος και την περιφρόνηση κατά των Εβραίων, κατά τον ίδιο τρόπο το σημερινό κράτος του Ισραήλ να καλλιεργεί το μίσος και την περιφρόνηση κατά των Παλαιστινίων. Κι όπως τότε οι ναζί λάβαιναν όλα τα μέτρα για να αποκρύψουν τα εγκλήματα και να τρομοκρατήσουν την κοινή γνώμη, κάτι ανάλογο να επιχειρεί να κάνει σήμερα και η ακροδεξιά κυβερνητική μηχανή του Ισραήλ.
Η γραμμή, ωστόσο, των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων -και της ελληνικής πρωτίστως- να σιωπούν μπροστά σ’ αυτό το φοβερό έγκλημα είναι συνενοχή και συνέργεια στο μεγάλο κακό που γίνεται. Και προσβάλλει βάναυσα τον ευρωπαϊκό πολιτισμό μας, τη νοημοσύνη μας και την ίδια την αισθητική μας. Τι είναι άραγε αυτό που δεν καταλαβαίνουν;
Δεν βλέπουν; Δεν ακούν; Βρίσκονται κλεισμένοι μέσα στους γυάλινους πύργους τους και δεν ξέρουν τι γίνεται έξω απ’ αυτούς; Ή μήπως συμφωνούν με την πολιτική του αφανισμού ενός ανυπεράσπιστου λαού, που συντελείται όχι μόνο με τη βία των όπλων, αλλά και με το σύστημα των επιδημιών και της πείνας που πλήττει κυρίως τα παιδιά; Αν ισχύει αυτό, πράγμα πολύ πιθανό, τότε η αναισθησία της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας είναι απύθμενη.
Η όλη αυτή γενικευμένη επίθεση κατά των εκδηλώσεων συμπαράστασης από τη μια και της καταγγελίας των εγκλημάτων από την άλλη προκαλεί εύλογα ποικίλα ερωτήματα. Δηλαδή οι κυβερνήσεις αυτές θεωρούν ότι:
● όλα βαίνουν καλώς στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη και άδικα κατηγορείται ο Νετανιάχου και η κυβέρνησή του;
● η έκταση των πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των αμάχων της Γάζας είναι μικρότερη από αυτήν που προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης -τα μη κυβερνητικά έστω- και άρα κακώς διαμαρτύρεται η κοινή γνώμη;
● κυβέρνηση και στρατός του Ισραήλ δικαιούνται να εφαρμόζουν αντίποινα εναντίον των αμάχων της Παλαιστίνης για πράξεις οι οποίες αποδίδονται σε τρομοκρατικές οργανώσεις;
● τα παιδιά της Γάζας είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού και άρα είναι φυσικό να μην έχουν τα δικαιώματα που έχουν τα άλλα παιδιά του πλανήτη και να υπόκεινται στις παράπλευρες απώλειες ενός άδικου και άνισου πολέμου;
● η απίστευτη αυτή αγριότητα με φυσικούς αυτουργούς νεαρούς στρατιώτες δεν προσβάλλει και δεν κακοποιεί τους ίδιους τους στρατιώτες που πατούν τη σκανδάλη απέναντι σε γυναίκες και παιδιά και καταγράφονται ως στυγνοί δολοφόνοι;
● Και τέλος: τα χρήματα της ισραηλιτικής πλουτοκρατίας, η οποία επενδύει ή ταξιδεύει κάνοντας τουρισμό, αξίζουν περισσότερο από τις ανθρώπινες ζωές, ιδίως των παιδιών, που χάνονται μαζικά στη Λωρίδα της Γάζας;
Αν ισχύει το τελευταίο, πράγμα πολύ πιθανό, τότε να υποθέσουμε πως η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία μάς καλεί να επιστρέψουμε σε μια νέα βαρβαρότητα και σε έναν νέο ναζισμό, εκεί όπου λαοί και άνθρωποι διακρίνονται με φυλετικά κριτήρια και έχουν καταχωριστεί σε ανώτερες και κατώτερες κατηγορίες, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη συνύπαρξή τους;
Είναι άτοπο και προσβλητικό, αν φυσικά δεν εξυπηρετεί σκοπιμότητες, να κατηγορούνται για αντισημιτισμό οι πολίτες, οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες που καταγγέλλουν τα εγκλήματα και συμπαραστέκονται στον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Οι ίδιοι αυτοί πολίτες καταγγέλλουν κάθε μορφή βίας εναντίον του αδύναμου και ανυπεράσπιστου. Και δεν τσουβαλιάζουν όλο τον λαό του Ισραήλ κατηγορώντας τον συλλήβδην για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της χώρας τους.
*Φιλόλογος, συγγραφέας
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/486978_gaza-mipos-ehoyme-trelathei-entelos
Σχόλια (0)