Όπως στα καταστήματα τροφίμων δυό μάρκες χυμών τομάτας μπαίνουν στο ίδιο ράφι ως συγγενή προϊόντα, έτσι και στα κανάλια το σεξ και τη βία τοποθετούνται πλάι-πλάι. Μ΄ αυτό τον τρόπο, ενώ υποτίθεται ότι απορρίπτουμε τη σεξουαλική βία, αποδεχόμαστε τη συνάφεια των συστατικών της. Και το ότι η παράλληλη σήμανσή τους είναι απαγορευτική για τους ανηλίκους χειροτερεύει τα πράγματα γιατί δημιουργεί ενοχικές ταυτίσεις, που δεν χρειάζεται δα να είναι κανείς ψυχολόγος για να γνωρίζει πως είναι οι πιο ισχυρές.
Γράφει ο Ηρακλής Λογοθέτης
Σαν να μην είναι αρκετή μάλιστα τούτη η ήδη επονείδιστη συμπαράθεση του σεξ και της βίας, πρακτικά καταστρατηγείται καθώς πολλοί θεωρούν πιο επικίνδυνη για τα παιδιά τους μια σκηνή συνουσίας μεταξύ συναινούντων προσώπων παρά μια σκηνή αιματοχυσίας.
Έτσι, ενώ μία βαθύτατα εκχυδαϊσμένη πουριτανική αντίληψη περιόρισε το σεξ στην πορνογραφία, λες και η σεξουαλικότητα αφορά αποκλειστικά τα πορνεία και τους πελάτες τους, η βία ξεχειλίζει. Κατά τις βραδυνές ώρες και αργά ως το ξημέρωμα παρακολουθούμε από το καθιστικό εκατοντάδες τηλεοπτικούς φόνους και ως οδυνοβλεψίες τερπόμαστε ανενδοίαστα με μια ατελείωτη ποικιλία βασανιστηρίων.
Γιατί όμως μια ριπή σπέρματος σοκάρει πολύ περισσότερο από μια ριπή πολυβόλου; Γιατί ένα μαχαίρι που ξεσκίζει στα σωθικά είναι πιο αποδεκτό από μία ειρηνική ερωτική διείσδυση; Ως πότε επιτέλους θα βρίσκουμε εκατό δικαιολογίες για τη ροή του αίματος και καμία για τη ροή των οργασμικών υγρών;
Είναι φανερό λοιπόν ότι αφού υποθήκευσαν ξανά και ξανά τον πόθο για την ζωή, οι έμποροι της παρακμής απλώνουν στο τραπέζι μας τον θάνατο. Με αποτέλεσμα η εφηβική εγκληματικότητα να διογκώνεται εφιαλτικά. Γιατί η ορμή της νεανικής ψυχής δεν ανακόπτεται. Κι όταν στομώνεται η καθάρια σεξουαλικότητά της, βρίσκει απελπισμένη διέξοδο στη βρώμικη σεξουαλική βία και στο φόνο.
(έπεται συνέχεια…)
