Η κόρη μου, 18 μηνών, είναι παντελώς αδιάφορη για τον κορονοϊό, ούτε έχει καταλάβει τίποτα από τον κατ’ οίκον αυτοπεριορισμό μας. Μη σας πω είναι και πιο χαρούμενη που έχει όλη μέρα τους γονείς της στο σπίτι! Η ζωή της κυλάει ανάμεσα σε αγκαλιές, φιλιά, κρεμούλες, παιχνίδι και… «Ζουζούνια» (το προσφιλές της παιδικό συγκρότημα με ανάλογου ύφους και ρυθμού άσματα). Παραδόξως, δεν δείχνει να της λείπει «το έξω» όπως σε μας τους ενήλικες.
Νίκος Φωτόπουλος
Ισως θα ’πρεπε να σκεφτόμαστε όλοι σαν παιδιά και ν’ απολαμβάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε αυτές τις υποχρεωτικές οικογενειακές στιγμές ή ακόμη και τις ώρες της μοναξιάς (κάποιοι που ζουν μόνοι), κάνοντας απλά πράγματα.
Τα παιδιά έχουν τα παιχνίδια τους, εμείς οι ενήλικες μπορούμε να βρούμε την αντίστοιχη χαρά ίσως σε ένα ωραίο βιβλίο, σε μια καλή ταινία, σε μια ωραία συζήτηση ακόμη και για τα πιο απλοϊκά πράγματα, σε μερικά τηλεφωνήματα σε φίλους ή συγγενείς που έχουμε να ακούσουμε πολύ καιρό γιατί δεν μας το επιτρέπει η καθημερινότητα. Α, και μην ξεχάσω το μαγείρεμα. Να ξεφύγουμε από το φαστ φουντ και να φάμε ένα φαγητό σπιτικό που για πολλούς είναι περιζήτητο ή να κάνουμε μια γενναία καθαριότητα στον χώρο μας.
Υπό άλλες συνθήκες μπορεί κι εγώ, όπως πολύς κόσμος, να είχα «σκάσει» μέσα στο σπίτι και να ξεφυσούσα για έναν ωραίο καφέ στην Αριστοτέλους, αλλά βλέποντας την απλοϊκότητα της 18μηνης κόρης μου, είπα να σκεφτώ σαν παιδί βρίσκοντας τη χαρά σε συνήθειες απλές και ξεχασμένες. Ισως ο κορονοϊός (μέσα στο κακό που έχει προκαλέσει) είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναδουλέψουμε πράγματα που λόγω της καθημερινότητας είχαμε παραμελήσει. Παιδιάστικα πράγματα…
efsyn.gr
