Το “αδύνατο” έγινε δυνατό τελικά στην Κολομβία την περασμένη Κυριακή. Ο Γουστάβο Πέτρο είναι ο πρώτος πρόεδρος της χώρας που εκλέγεται με την Αριστερά. Η Φράνσια Μάρκες είναι η πρώτη αφρο-κολομβιανή που εκλέγεται αντιπρόεδρος. Η Κολομβία ήταν για δεκαετίες το κέντρο του πιο σκληρού ελέγχου του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Νότια Αμερική, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Είναι η χώρα με τους περισσότερους δολοφονημένους αγωνιστές και συνδικαλιστές από το κράτος και το παρακράτος.
Οι περισσότεροι είχαν ξεγράψει την πιθανότητα ότι ο υποψήφιος της Αριστεράς θα μπορούσε να κερδίσει. Ακόμη και όταν στον πρώτο γύρο, στις 29 Μάη, ο Πέτρο βγήκε πρώτος με πάνω από 40%, οι προβλέψεις συνέχιζαν να λένε πως στο δεύτερο γύρο θα χάσει από τον δεξιό Ενράντες, γιατί όλη η δεξιά θα συσπειρωνόταν γύρω από τον δεύτερο. Τελικά όμως ο Πέτρο πήρε 50,5% και η Δεξιά έμεινε στο 47,3%. Ο κόσμος στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας πήγε να ψηφίσει ακόμη και αν έπεφταν καταρρακτώδεις βροχές στα περισσότερα σημεία ή αν χρειαζόταν να περπατήσει χιλιόμετρα για να φτάσει στα εκλογικά κέντρα. Το μεγαλύτερο άλμα η υποψηφιότητα των Πέτρο-Μάρκες το έκανε στις μεγάλες πόλεις και στις περιοχές με μεγάλο αφρο-κολομβιανό πληθυσμό. Στην περιφέρεια της πρωτεύουσας, Μπογκοτά, πήραν πάνω από 58%. Στο Τσοκό, μεγάλο αφρο-κολομβιανό κέντρο, πήραν σχεδόν 82%.
Η νίκη του Πέτρο έχει στη βάση της ότι εμφανίστηκε ως πολιτικός εκφραστής του τεράστιου κινήματος του 2021, το οποίο ξεκίνησε με απεργίες και έφτασε να πάρει χαρακτήρα εξέγερσης. Η Δεξιά έκανε συμφωνία ειρήνευσης με το αντάρτικο το 2016 και αντί να την εκμεταλλευτεί για περισσότερη πολιτική σταθερότητα, είδε τον κόσμο να βγαίνει στο δρόμο και να ζητάει όσα για χρόνια δεν μπορούσε να ζητήσει γιατί είχε απέναντι την απειλή της παραστρατιωτικής βίας.
Η γενική απεργία στη Μπογκοτά και στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας το Κάλι έδειξαν ότι η κυβέρνηση δεν είχε πλέον έτοιμα εργαλεία για να σταματήσει έναν ξεσηκωμό. Ξέσπασε κρίση στο εσωτερικό τους, και έτσι έφτασε ο επίσης υποψήφιος της Δεξιάς, σε κόντρα με όλες τις προβλέψεις, να μην περάσει καν στο δεύτερο γύρο, αφήνοντας χώρο για τον υποτιθέμενο “ανεξάρτητο” μεγαλοεπιχειρηματία Ερνάντες. Ο Πέτρο προσπάθησε να μετριάσει τη ριζοσπαστικότητα του προγράμματός του για να μην τρομάξει τους καπιταλιστές και το κράτος.
Αυτό που τρέμουν όμως τώρα και οι καπιταλιστές της Κολομβίας αλλά και στην Ουάσιγκτον, είναι αν ο κόσμος που από την Κυριακή πανηγυρίζει για την ιστορική αλλαγή, θα αρπάξει την ευκαιρία για να απαιτήσει πίσω όλο τον κλεμμένο πλούτο, την ποδοπατημένη δημοκρατία και τις χιλιάδες χαμένες ζωές.
ergatiki.gr
