Μετά από περισσότερες από 100 ημέρες πολέμου, υπάρχει η αίσθηση ότι αντί αυτή η ομίχλη του πολέμου να διαλύει και να μας παρουσιάζει μια πιο αισιόδοξη εικόνα της κατάστασης – αυτή η ομίχλη γίνεται πιο πυκνή και πιο θολή.
Παρόλο που ο στρατός έχει σημαντικά επιτεύγματα έναντι της Χαμάς και των πόλεων με σήραγγες που έχτισε όλα αυτά τα χρόνια κάτω από την καταραμένη γη της Γάζας, φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να μας πει πού πραγματικά οδεύουμε, περισσότερο από αυτό που άκουγε από τις 7 Οκτωβρίου: «Πολεμούμε μέχρι να εξαλείψουμε την κυριαρχία της Χαμάς».
Και επιστρέψτε τους απαχθέντες».
Αυτή τη στιγμή, απέχουμε πολύ και από τους δύο στόχους. Από τη μια ακούμε για μείωση δυνάμεων και μετάβαση σε φάση πολέμου με χαμηλότερες δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά, ακούμε για ιδέες για να σταματήσει ο πόλεμος με αντάλλαγμα την επιστροφή των απαχθέντων και την άρνηση της ηγεσίας της Χαμάς. Παράλληλα, ακούμε επίσης μια άλλη κατηγορηματική φωνή να λέει ότι χωρίς έντονη και αδιάκοπη πίεση στη Χαμάς από αέρος, από θάλασσα και από ξηρά, οι τελευταίες και σημαντικές ακροπόλεις της Χαμάς στο Χαν Γιούνις και τη Ράφα δεν θα πέσουν, δεν θα επιστρέψουμε τους απαγωγείς μας και η τρομοκρατική οργάνωση θα βγει επίσης νικήτρια από αυτόν τον πόλεμο.
Αυτή η εικόνα της κατάστασης θυμίζει ξεκάθαρα την αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ. Μια εμπλοκή που ξεκίνησε όταν ο Πρόεδρος John F. Kennedy αποφάσισε τον Οκτώβριο του 1963, ένα μήνα πριν από τη δολοφονία του, να ενισχύσει το Νότιο Βιετνάμ στον αγώνα ενάντια στο κομμουνιστικό Βόρειο Βιετνάμ. Ο Λίντεν Τζόνσον που τον αντικατέστησε συνέχισε την αμερικανική υποστήριξη προς το Νότιο Βιετνάμ και μάλιστα αύξησε σημαντικά τις αμερικανικές δυνάμεις που συμμετείχαν στον πόλεμο – που στο αποκορύφωμα το 1966 ανέρχονταν σε περίπου 450.000 στρατιώτες.
Διεξήγαγε έναν αιματοβαμμένο πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις των Βιετκόνγκ, οι οποίες έσκαψαν ολόκληρες πόλεις υπόγεια και από εκεί διεξήγαγαν τον πόλεμο κατά των Αμερικανών.
Όπως και στις σήραγγες της Χαμάς σήμερα, υπήρχαν επίσης δωμάτια διοίκησης και ελέγχου, μέσω των οποίων οι Βιετκόνγκ διεξήγαγαν έναν ασταμάτητο ανταρτοπόλεμο που προκάλεσε μεγάλες απώλειες στους Αμερικανούς. Στο τέλος του πολέμου, αυτό ανήλθε σε περίπου 58 χιλιάδες νεκρούς. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν πολλά μέσα ενάντια στις σήραγγες, όπως συσκευές εκτόξευσης φλόγας, βόμβες αερίου και άλλα.
Τελικά, μετά από περισσότερο από μια δεκαετία αιματοβαμμένου πολέμου που προκάλεσε περίπου 1.177.500 απώλειες – συμπεριλαμβανομένων πολιτών και στρατιωτών και από τις δύο πλευρές – οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τον πόλεμο και το Βόρειο Βιετνάμ ανέλαβε τον έλεγχο της χώρας.
Η πραγματικότητα σήμερα στη Λωρίδα της Γάζας θυμίζει την πραγματικότητα του Βιετνάμ. Εκείνη την εποχή, οι Αμερικανοί πολέμησαν εναντίον των ανταρτικών δυνάμεων των Βιετ Κονγκ που πολέμησαν από σήραγγες. Περισσότερες από μία φορές, οι αμερικανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη μάχη εναντίον των Βιετκόνγκ σε μέρη και περιοχές που είχαν καταλάβει προηγουμένως, μερικές φορές πολλές φορές. Αυτή είναι η εικόνα που βλέπουμε και σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι ο ισραηλινός στρατός πέτυχε να διαλύσει τα περισσότερα στρατιωτικά πλαίσια ισχύος της Χαμάς και τραυμάτισε πολλούς ηγέτες, αλλά τα υπολείμματα των δυνάμεων της Χαμάς δεν κατέθεσαν τα όπλα και δεν τα αφοπλίζουν. Έχουν μετατραπεί σε αντάρτες που γνωρίζουν άριστα τη γη.
Αυτός ο πόλεμος θα ήταν μακρύς και ουσιαστικά πιο εξουθενωτικός από έναν μετωπικό πόλεμο που διεξάγεται ενάντια σε ανοιχτές δυνάμεις. Επίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διακοπή της έντονης πίεσης στη Χαμάς θα οδηγήσει τον ισραηλινό στρατό σε έναν ανταρτοπόλεμο που θα συντρίψει τα επιτεύγματα που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των 100 ημερών του πολέμου.
Εδώ απαιτείται ισχυρή και αποφασιστική ηγεσία, η οποία θέτει σαφείς και ξεκάθαρους στόχους για τον ισραηλινό στρατό. Αντίθετα, έχουμε μια κυβέρνηση που μιλά με πολλές φωνές, μερικές φορές αντικρουόμενες, δημιουργώντας εδώ σύγχυση και δικαιολογημένη ανησυχία.
https://www.kommon.gr/diethni/item/7733-gaza-opos-vietnam-tou-efraim-ganor
