«Ο Δήµος και οι δοµές του συρρικνώνονται, κοµµατιάζονται και παραδίδονται σε πολλαπλές εργολαβίες ή σε ΜΚΟ»

Συνέντευξη µε την Όλγα Κλείτσα, δηµοτική σύµβουλο Αθήνας

Έχουν πε­ρά­σει ήδη 2 µήνες από τη συ­µµε­το­χή σου στην πρώτη συ­νε­δρί­α­ση του ΔΣ ως Δη­µο­τι­κή Σύ­µβου­λος της Ανα­τρε­πτι­κής Συ­µµα­χί­ας, µετά την εναλ­λα­γή και την αντι­κα­τά­στα­ση του Κώστα Πα­πα­δά­κη. Δεν είναι, όµως, η πρώτη φορά που ανα­λα­µβά­νεις αι­ρε­τό ρόλο στο Δήµο της Αθή­νας. Ποιες δια­φο­ρές βλέ­πεις;

Πρά­γµα­τι, η πρώτη φορά που ανέ­λα­βα κα­θή­κο­ντα αι­ρε­τού µέ­λους ήταν το 2015 ως ανε­ξάρ­τη­τη Κοι­νο­τι­κή Σύ­µβου­λος και µέλος της οµά­δας «Πόλης Ξε­κί­νη­µα». Μιας οµά­δας που είχε φτια­χτεί µετά την µνη­µο­νια­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ µε τη απο­χώ­ρη­σή µας από την Ανοι­χτή Πόλη και εκ­προ­σω­πού­νταν τότε από 7 Κοι­νο­τι­κές και 1 Δη­µο­τι­κό Σύ­µβου­λο. Σχε­δόν 10 χρό­νια µετά πολλά έχουν αλ­λά­ξει αλλά όχι µόνο στη διάρ­θω­ση του Δήµου και τη σύν­θε­ση του Δη­µο­τι­κού Συ­µβου­λί­ου.

Το 2015 ήταν µία χρο­νιά στα­θµός στην πο­λι­τι­κή ιστο­ρία της χώρας. Μετά τις εξε­λί­ξεις του δη­µο­ψη­φί­σµα­τος και τις αλ­λα­γές στο κε­ντρι­κο­πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό σύ­ντο­µα κα­τα­λά­βα­µε ότι το χρέος µας, µαζί µε τον απο­λο­γι­σµό και την απα­ραί­τη­τη αυ­το­κρι­τι­κή, ήταν να προ­στα­τεύ­σου­µε τον κόσµο της αρι­στε­ράς από την απο­γο­ή­τευ­ση και την απο­στρά­τευ­ση, απο τη µα­ταί­ω­ση της διά­ψευ­σης ενός ορά­µα­τος, να θέ­σου­µε τα «θε­µέ­λια» ώστε να χτί­σου­µε ξανά.

Μία από τις µε­γα­λύ­τε­ρες δια­φο­ρές, λοι­πόν, είναι το πρί­σµα µέσα από το οποίο βλέ­που­µε εµείς τα δη­µο­τι­κά πρά­γµα­τα έχο­ντας ήδη πε­ρά­σει από τα «θε­µέ­λια» στην «οι­κο­δό­µη­ση» µε την ίδρυ­ση της Ανα­τρε­πτι­κής Συ­µµα­χί­ας.

Ως προς τις διοι­κή­σεις που πέ­ρα­σαν από το Δήµο, παρά τις φυ­σιο­γνω­µι­κές δια­φο­ρές τα αι­τή­µα­τα και οι διεκ­δι­κή­σεις των κα­τοί­κων πα­ρα­µέ­νουν στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση. Αν θέ­λα­µε να πε­ρι­γρά­ψου­µε µε κά­ποια απλού­στευ­ση τον πυ­ρή­να της πο­λι­τι­κής των τε­λευ­ταί­ων τριών διοι­κή­σε­ων του Δήµου αυτή θα ήταν µία δια­δρο­µή απο την έκρη­ξη των ΣΔΙΤ, «δω­ρε­ών» και µνη­µο­νί­ων συ­νερ­γα­σί­ας της Δη­µαρ­χεί­ας Κα­µί­νη, στο δόγµα του Σοκ της Δη­µαρ­χεί­ας Μπα­κο­γιάν­νη και τέλος στην ανα­βί­ω­ση της επι­κυ­ριαρ­χί­ας του ΠΑΣΟΚ στην αυ­το­διοί­κη­ση της τω­ρι­νής Δη­µαρ­χεί­ας Δούκα.

Όσο πα­ρά­δο­ξο κι αν ακού­γε­ται ένας ορ­γα­νω­τι­κός στό­χος να είναι ο πυ­ρή­νας της πο­λι­τι­κής, αυτό πε­ρι­γρά­φει πλή­ρως τον πο­λι­τι­κό και στρα­τη­γι­κό κύκλο που εντο­πί­ζου­µε στον πρώτο χρόνο θη­τεί­ας της Δη­µαρ­χεί­ας Δούκα: καλές σχέ­σεις µε µε­γα­λο­ερ­γο­λά­βους και µε­γά­λα συ­µφέ­ρο­ντα, δι­κτύ­ω­ση µε νέες ΜΚΟ και ενί­σχυ­ση σχέ­σε­ων, από­πει­ρες σύν­δε­σης µε την κοι­νω­νι­κή βάση µέσω ικα­νο­ποι­ή­σης απο­σπα­σµα­τι­κών «µε­ρι­κών» αι­τη­µά­των.

Υπάρ­χει, όµως, µία στρα­τη­γι­κή που απο­τυ­πώ­νε­ται µε συ­νέ­χεια και στις 3 διοι­κή­σεις και ενι­σχύ­ε­ται µέσω των ανα­διαρ­θρώ­σε­ων του θε­σµι­κού πλαι­σί­ου. Η στρα­τη­γι­κή της ει­δι­κής ανά­γκης και της εξαί­ρε­σης. Ο Δήµος και οι δοµές του συρ­ρι­κνώ­νο­νται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο, κο­µµα­τιά­ζο­νται και πα­ρα­δί­δο­νται σε πολ­λα­πλές ερ­γο­λα­βί­ες ή σε ΜΚΟ µέσω µνη­µο­νί­ων συ­νερ­γα­σί­ας. Πέρα από το ου­σιώ­δες της διά­λυ­σης του δη­µό­σιου τοµέα, η µε­θο­δο­λο­γία αυτή εξυ­πη­ρε­τεί την απου­σία ενός συ­νο­λι­κού σχε­δί­ου για τις πρα­γµα­τι­κές ανά­γκες των κα­τοί­κων της πόλης.

Έτσι ένα χρόνο µετά την ανά­λη­ψη κα­θη­κό­ντων από τον κ. Δούκα, σε αντί­θε­ση µε το Δη­µο­κρα­τι­κό προ­φίλ που προ­σπά­θη­σε να χτί­σει εξαρ­χής, σχε­δόν το 80% του προ­ϋ­πο­λο­γι­σµού της Αθή­νας αφορά την πε­ριο­χή επι­χει­ρη­µα­τι­κού πάρ­κου του γη­πέ­δου του ΠΑΟ, η κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή σχε­διά­ζε­ται µέσω συ­νά­θροι­σης µνη­µο­νί­ων συ­νερ­γα­σί­ας µε δε­κά­δες «θε­µα­τι­κές» ΜΚΟ, τα µε­γά­λα προ­βλή­µα­τα των ελεύ­θε­ρων χώρων πα­ρα­µέ­νουν, οι µε­γά­λες υπε­ρερ­γο­λα­βί­ες για το πρά­σι­νο (UNISON) και τον ηλε­κτρο­φω­τι­σµό (Μυ­τι­λη­ναί­ος) πα­ρα­µέ­νουν ενώ πα­ράλ­λη­λα διευ­κο­λύ­νε­ται πλή­ρως η προ­σπά­θεια της Κυ­βέρ­νη­σης για τη διά­λυ­ση της δη­µό­σιας δω­ρε­άν παι­δεί­ας µε τη σύ­µφω­νη γνώµη της Δη­µο­τι­κής Αρχής τόσο στο πρό­γρα­µµα Ωνά­σειων Σχο­λεί­ων όσο και στην δη­µιουρ­γία τµη­µά­των Διε­θνούς Μπα­κα­λο­ρεά.

Τι πε­ρι­θώ­ρια αντι­στά­σε­ων υπάρ­χουν σε µία τέ­τοια κα­τά­στα­ση; Ποιος είναι ο ρόλος της Ανα­τρε­πτι­κής Συ­µµα­χί­ας για την Αθήνα σε αυτή την κοι­νω­νι­κή συν­θή­κη;

Το ελ­πι­δο­φό­ρο είναι οτι ο κό­σµος της Αθή­νας έχει ανα­πτύ­ξει ισχυ­ρά κι­νη­µα­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά. Ήδη ο συ­ντο­νι­σµός των συλ­λο­γι­κο­τή­των υπε­ρά­σπι­σης ελεύ­θε­ρων χώρων που ξε­κί­νη­σε πριν 3 χρό­νια έχει µε­τα­τρα­πεί σε µία δι­κτύ­ω­ση υπε­ρά­σπι­σης των Κοι­νών και των κα­τοί­κων της πόλης, καθώς πλέον οι δρα­στη­ριό­τη­τες απλώ­νο­νται απο την υπε­ρά­σπι­ση του δη­µό­σιου χώρου, µέχρι την υπε­ρά­σπι­ση κα­τοί­κων ενά­ντια σε πλει­στη­ρια­σµούς και γε­νι­κό­τε­ρα του δι­καιώ­µα­τος στη στέγη, την υπε­ρά­σπι­ση του δη­µό­σιου χα­ρα­κτή­ρα  του νερού, του δη­µό­σιου χα­ρα­κτή­ρα των σχο­λεί­ων, την κι­νη­το­ποί­η­ση υπέρ της υπό­θε­σης της 12 χρο­νης καθώς και κατά δια­στή­µα­τα ενερ­γο­ποί­η­ση απέ­να­ντι σε ρα­τσι­στι­κές επι­θέ­σεις.

Και ήδη έχουν ση­µειω­θεί µι­κρές ή µε­γα­λύ­τε­ρες νίκες σε αυτές τις διεκ­δι­κή­σεις. Ο αγώ­νας είναι συ­νε­χής, αλλά αυτό το άτυπο δί­κτυο που έχει δη­µιουρ­γη­θεί ως µία νέα µορφή πο­λύ­µορ­φου αστι­κού κι­νή­µα­τος έχει τη δυ­να­τό­τη­τα να πε­τυ­χαί­νει νίκες.

Κι ο ρόλος µια δη­µο­τι­κής κί­νη­σης όπως η Ανα­τρε­πτι­κή Συ­µµα­χία είναι διτ­τός, να εκ­φρά­σει αλλά και να εκ­φρα­στεί από αυτό το κί­νη­µα. Να ενι­σχύ­σει τα αι­τή­µα­τα και τις διεκ­δι­κή­σεις µέσα κι έξω απο το Δη­µο­τι­κό Συ­µβού­λιο, αλλά να εµπνεύ­σει και την µε­τε­ξέ­λι­ξη των αι­τη­µά­των σε µία συ­νο­λι­κή διεκ­δί­κη­ση του δι­καιώ­µα­τος στην πόλη, ένα νέο αφή­γη­µα για την πόλη που θέ­λου­µε να ζή­σου­µε.

Στον πρώτο χρόνο της δική µας θη­τεί­ας, βα­σι­κή µας µέ­ρι­µνα ήταν να οχυ­ρώ­σου­µε αυτή την προ­σπά­θεια συ­µµα­χί­ας, να βρού­µε τα πα­τή­µα­τά µας εντός κι εκτός Δη­µο­τι­κού Συ­µβου­λί­ου, να αρ­χί­ζου­µε να σχε­διά­ζου­µε. Δια­νύ­ο­ντας πλέον τον δεύ­τε­ρο χρόνο η Ανα­τρε­πτι­κή Συ­µµα­χία είναι έτοι­µη να διεκ­δι­κή­σει. Να διεκ­δι­κή­σει τη θέση της στον πο­λι­τι­κό χώρο συ­γκρο­τώ­ντας τη βάση της και πα­ράλ­λη­λα να διεκ­δι­κή­σει την Αθήνα των κα­τοί­κων της.

Πρώ­τοι άξο­νες σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση, το δι­καί­ω­µα στην στέγη, οι ελεύ­θε­ροι χώροι και η κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή, οι δοµές προ­στα­σί­ας και υπο­στή­ρι­ξης τους ευά­λω­του πλη­θυ­σµού.

Ποια είναι τα επό­µε­να βή­µα­τα;

Όταν τον Ιού­νιο του 2018 ιδρύ­σα­µε της Ανυ­πό­τα­κτη Αθήνα, προ­βλη­µα­τι­στή­κα­µε πολύ για το όνοµα της νέας Δη­µο­τι­κής Κί­νη­σης. Οι λέ­ξεις έχουν ουσία, έχουν δύ­να­µη, µπο­ρούν να νοη­µα­το­δο­τή­σουν ένα σύ­νο­λο αξιών, αρχών, διεκ­δι­κή­σε­ων και κουλ­τού­ρας. Με το ένα µάτι, λοι­πόν, στην τότε Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία και το άλλο στο δια­χρο­νι­κό ποί­η­µα του Ρί­τσου, κα­τα­λή­ξα­µε. Με την Ανα­τρε­πτι­κή Συ­µµα­χία υλο­ποι­ή­σα­µε έναν από τους ταυ­το­τι­κούς µας στό­χους: συλ­λο­γι­κό­τη­τες της αρι­στε­ράς µε δια­φο­ρε­τι­κές κα­τα­βο­λές να βρε­θούν µαζί να συ­νο­µι­λή­σουν να συν­σχε­διά­σουν και να υλο­ποι­ή­σουν από κοι­νού.

Με την ίδρυ­ση της Ανα­τρε­πτι­κής Συ­µµα­χί­ας έκλει­σε για εµάς ένας πρώ­τος κύ­κλος και το χρέος του 2015. Άνοι­ξε, όµως, ένας και­νού­ριος, πιο απαι­τη­τι­κός, για την οι­κο­δό­µη­ση του αύριο.

https://rproject.gr/article/o-diuos-kai-oi-doues-toy-syrriknonontai-kouuatiazontai-kai-paradidontai-se-pollaples