«Η μαγειρική είναι το όνειρό μου και μ’ αρέσει η Μυτιλήνη»: για τον Χαφίζ, έναν 32χρονο Πακιστανό, η Λέσβος δεν ήταν παρά ένας σταθμός στην πορεία του προς την βόρεια Ευρώπη. Αναγκασμένος να μείνει από την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, είναι πλέον σεφ πλήρους απασχόλησης στο συνεταιριστικό εστιατόριο Nan.
Χαριτωμένο, με τις πράσινες καρέκλες και τους κίτρινους τοίχους του, το Nan, που σημαίνει «ψωμί» στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, προσελκύει την πελατεία του με μία σειρά πολύχρωμα πιάτα: cheich al-mahchi (γεμιστά κολοκυθάκια) από την Συρία, κοτόπουλο κόρμα από το Πακιστάν, μπολάνι ( γεμιστό ψωμί) από το Αφγανιστάν ή koyo wot (μοσχάρι) από την Αιθιοπία.
«Είναι πεντανόστιμο!», σχολιάζει ο Κονσταντίν Φλέμιγκ, γερμανός δημοσιογράφος και θαμώνας του Nan. «Είμαστε δύο, πήραμε έξι πιάτα και δεν έμεινε παρά ένα κομματάκι φέτα!».
To Nan συμμετέχει αυτήν την εβδομάδα, μαζί με καμιά εκατοστή ακόμη εστιατόρια στην Ευρώπη και εκτός αυτής, στο «Refugee Food Festival», που τιμά για τρίτη συνεχή χρονιά πρόσφυγες σεφ και οργανώνεται σε συνεργασία με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Ομως, αντίθετα με τα περισσότερα εστιατόρια που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ και υποδέχονται πρόσφυγες σεφ για μία ή δύο ημέρες, η ομάδα του Nan είναι μόνιμη και εργάζεται εκεί από τα εγκαίνια του εστιατορίου στις 29 Μαρτίου.
enallaktikos.gr
