Φιέστες με rafale ενώ η κοινωνία βουλιάζει στην εξαθλίωση

Αν εξαιρέσουμε τους πάσης φύσεως μιλιταριστές και το τουρλουμπούκι της εθνικόφρονης δεξιάς-ακροδεξιάς, δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος που να ένιωσε έστω και λίγο περήφανος από τον εκκωφαντικό ήχο των ραφάλ στον αττικό ουρανό.

Κι όμως η ΝΔ έσπευ­σε να κάνει κομ­μα­τι­κή φιέ­στα και κα­μπά­νια για πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς για τους οποί­ους έχουν δα­πα­νη­θεί δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ.

Νικόλας Κολυτάς

Την πε­ρί­ο­δο της όξυν­σης της παν­δη­μί­ας, των δε­κά­δων χι­λιά­δων νέων κρου­σμά­των, των κλει­σι­μά­των νο­σο­κο­μεί­ων και της πα­ντε­λούς έλ­λει­ψης μέ­τρων για την προ­στα­σία των πιο φτω­χών και ευά­λω­των, η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη ορ­γά­νω­σε ένα προ­κλη­τι­κό σόου. Κάθε ένα ραφάλ που πέ­τα­ξε πάνω από τα κε­φά­λια μας ισού­ται με πε­ρί­που 1300 ΜΕΘ. Μπο­ρεί να το συλ­λά­βει αν­θρώ­πι­νος νους; Κάθε ένα ραφάλ που πέ­τα­γε πάνω από τα κε­φά­λια μας ισού­ται με 25 σχο­λεία. Κα­τα­νοη­τό;

Δεν είναι μπα­κα­λί­στι­κοι υπο­λο­γι­σμοί οι πα­ρα­πά­νω. Είναι κα­θα­ρή αριθ­μη­τι­κή. Αλλά όταν πίσω από τους αριθ­μούς κρύ­βε­ται πο­λι­τι­κή σκο­πι­μό­τη­τα, τότε το πράγ­μα αλ­λά­ζει. Η Ελ­λά­δα της οι­κο­νο­μι­κής και παν­δη­μι­κής κρί­σης χαί­ρε­ται που εμπλέ­κε­ται στους ευ­ρύ­τε­ρους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς στη νο­τιο­α­να­το­λι­κή με­σό­γειο και που με ξένες πλά­τες εγεί­ρει αξιώ­σεις ψη­λό­τε­ρες από το μπόι της. Και ενώ ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­ρι­στά­νει τώρα την αντι­πο­λί­τευ­ση, μάλ­λον ξε­χνά­ει ότι ο ίδιος ως κυ­βέρ­νη­ση, άνοι­ξε το δρόμο για την όξυν­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών στην ανα­το­λι­κή με­σό­γειο υιο­θε­τώ­ντας μια πο­λι­τι­κή που καμία σχέση δεν έχει με την Αρι­στε­ρά.

Αυτό το μι­λι­τι­ρι­στι­κό και εθνι­κι­στι­κό πάρτυ, λοι­πόν, το στή­ρι­ξε σύσ­σω­μο το συ­στη­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο. Τα ΜΜΕ τό­νω­ναν το αί­σθη­μα της εθνι­κής υπε­ρη­φά­νειας προ­βάλ­λο­ντας τα μα­χη­τι­κά να σκί­ζουν τους αι­θέ­ρες, η εκ­κλη­σία και το παπ­πα­δα­ριό ευ­λο­γού­σε φο­νι­κά όπλα και η πο­λι­τι­κή και στρα­τιω­τι­κή ηγε­σία ρη­τό­ρευε «για του έθνους το καλό» που λέει και το τρα­γού­δι. Αυτά να τα θυ­μό­μα­στε κάθε φορά που μας λένε ότι δε γί­νε­ται να χο­ρη­γη­θούν δω­ρε­άν PCR, ότι δε γί­νε­ται να προ­σλη­φθούν για­τροί, ότι δε γί­νε­ται να δη­μιουρ­γη­θούν ΜΕΘ.

Τα όσα συ­νέ­βη­σαν τις τε­λευ­ταί­ες ημέ­ρες απο­τε­λούν μια κα­θα­ρή πρό­κλη­ση απέ­να­ντι στη χι­λιο­χτυ­πη­μέ­νη και τσα­κι­σμέ­νη από τα μνη­μό­νια και την παν­δη­μία ερ­γα­τι­κή τάξη. Απο­τε­λούν ένα ξε­κά­θα­ρο μή­νυ­μα για τις προ­τε­ραιό­τη­τες και τους σκο­πούς της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη, αλλά και των προ­κα­τό­χων της, που έστρω­σαν το δρόμο για αυτή την εξέ­λι­ξη. Απέ­να­ντί τους, το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να θέ­σουν τους δι­κούς τους όρους συ­ζή­τη­σης.

Λεφτά για τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες όχι για εξο­πλι­σμούς!

/rproject.gr