Mεγάλες κουβέντες χθες στη Βουλή. Να, δ.χ., μία του υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Τσιάρα: «Η κοινωνία καταλαβαίνει την πραγματικότητα και ποιος πρέπει να είναι στο τιμόνι της χώρας». Μάλιστα. Ποια η κοινωνία, ποιο το όχημα, το λεωφορείο μάλλον, αυτό που κουβαλά τον λαό, πού οι λεωφόροι και ποιος ο οδηγός; Μια κοινωνία χωρίς μπούσουλα, χωρίς καμία συνοχή, απροστάτευτη, αμήχανη, ζαλισμένη, αποπροσανατολισμένη, πεινώσα και διψώσα. Αυτή είναι η λεωφόρος της ανάπτυξης και της ευημερίας που ευαγγελίζονταν προεκλογικά; Αυτήν την κοινωνία εννοούσε ο κύριος υπουργός; Εάν ναι, τότε έχει δίκιο ότι καταλαβαίνει την πραγματικότητα -την καταλαβαίνει πολύ καλά, είναι όμως ευχαριστημένος με αυτήν; Ανασαίνει; Ζει;
Γιώργος Σταματόπουλος
Βασίζεται προφανώς στις δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να δείχνουν διαφορά ασφαλείας από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει όμως υπόψη του ότι αυτές είναι χαλκευμένες και πληρωμένες αδρά ώστε να δείχνουν αυτά τα αποτελέσματα; Αλλά και χαλκευμένες να μην είναι [είναι] δεν είναι αξιόπιστες, ούτε καν ενδεικτικές του κλίματος που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα που πλήττονται βάναυσα από την ακρίβεια και την ανεργία [και πώς να αδιαφορήσει κανείς για τους εκατό και πλέον θανάτους την ημέρα από την πανδημία;].
Σε αυτούς, από την άλλη, που πιστεύουν στις δημοσκοπήσεις εντύπωση προκαλεί ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λέει να πάρει επάνω του μετά τα τόσα σοβαρά που αμαυρώνουν την κυβερνητική πολιτική και το κύρος της χώρας. Αυτό συζητείται ασφαλώς στα γραφεία αυτού του κόμματος αλλά δεν βλέπουμε κάτι ως αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων. Εχουν κουραστεί προφανώς οι διανοούμενοι της Αριστεράς ή έχουν σηκώσει τα χέρια από τη δίνη των εξελίξεων τις οποίες, καθώς φαίνεται, δεν μπορούν να ερμηνεύσουν ή να τις ακολουθήσουν με ανάλυση και προγραμματισμό. Κάτι, σίγουρα, δεν λειτουργεί σωστά στο κόμμα αλλά και μέσα σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Φαίνεται ότι η πολιτική ζωή στη χώρα περνάει φ ά σ η, μεταβατική περίοδο μετά τον κλονισμό της επίπλαστης ευημερίας της με δανεικά κι αγύριστα, αλλά με καταχρεωμένη την κοινωνία τελικά. Δεν ξέρω αν χρειαστεί καιρός να ξυπνήσει από τον λήθαργο και εάν μπορέσει να προλάβει τον καιρό [της] και να βγει από το τέλμα και τη φριχτή αισθητική [αυτό πού το πάμε;]. Ενα είναι βέβαιο, ότι με αυτήν την κυβέρνηση η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο και σε οικονομικές-πολιτιστικές ερήμους. Αυτό δείχνουν η διαχείριση της πανδημίας και η έκρηξη της ακρίβειας -και δεν γίνεται λόγος για ευκολίες που παρέχει στη δική της (!) τάξη, στη δική της «φυλή», ούτε για τις βλάβες που προκαλεί στην υγεία και την παιδεία [γνωστά αυτά, αλλά καλό είναι να υπενθυμίζονται συνεχώς -καθημερινά].
Κάθε εξουσία καταφεύγει σε ψεύδη για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα που πράττει σε βάρος της κοινωνίας, αυτοί εδώ όμως το έχουν παρακάνει και μάλιστα υπερασπίζονται τσιρίζοντας τα ψεύδη τους. Κάτι καινοτόμο, κάτι φρέσκο στην πολιτική ζωή;
.efsyn.gr
