Έκθεση: 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ

Με το ΚΚΕ μπορεί να έχει κάποιος/-α μεγάλες ή μικρές ή καθόλου πολιτικές διαφωνίες. Όμως, η Έκθεση του ΚΚΕ, η οποία γίνεται στο πλαίσιο των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη (μέχρι τις 30-11-2017) αξίζει να τη δει κάποιος/-α, για διάφορους λόγους.

Δημήτρης Κατσορίδας

Κα­ταρ­χάς, ξέ­χω­ρα ότι είναι το πα­λαιό­τε­ρο κόμμα της χώρας, δια­θέ­τει μια πλού­σια ιστο­ρία αγώ­νων για τα δη­μο­κρα­τι­κά και ερ­γα­τι­κά-λαϊ­κά δι­καιώ­μα­τα, η οποία, παρά τις αντι­φά­σεις και τα λάθη του, συν­δέ­ε­ται με ένα ση­μα­ντι­κό μέρος της ιστο­ρί­ας της χώρας. Συ­γκε­κρι­μέ­να, μέσα από αρ­χεια­κό υλικό (φω­το­γρα­φί­ες, μαρ­τυ­ρί­ες, εφη­με­ρί­δες, έντυ­πα, προ­κη­ρύ­ξεις, βι­βλία, βί­ντεο κλπ.) πα­ρου­σιά­ζε­ται όλη η δια­δρο­μή του ΚΚΕ. Είναι ένα τα­ξί­δι στον χρόνο και την ιστο­ρία, από τις πρώ­τες σο­σια­λι­στι­κές κι­νή­σεις στην Ελ­λά­δα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι την ίδρυ­σή του το 1918 και κα­τό­πιν στις με­γά­λες πο­λι­τι­κές ανα­κα­τα­τά­ξεις στον Με­σο­πό­λε­μο, την Κα­το­χή, την επο­ποι­ία της Αντί­στα­σης ενά­ντια στον να­ζι­σμό (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ) με πρω­τα­γω­νι­στή το ΚΚΕ, ο αγώ­νας του Δη­μο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελ­λά­δας (ΔΣΕ), η πα­ρα­νο­μία, οι φυ­λα­κί­σεις, οι εξο­ρί­ες, οι εκτε­λέ­σεις από το με­τεμ­φυ­λια­κό κρά­τος της Δε­ξιάς, ο ρόλος του στην δη­μιουρ­γία της ΕΔΑ, ο αντι­δι­κτα­το­ρι­κός αγώ­νας, η με­τα­πο­λί­τευ­ση, μέχρι και σή­με­ρα. Μια πο­ρεία, που ταυ­τό­χρο­να ση­μα­δεύ­τη­κε και από έντο­νες εσω­κομ­μα­τι­κές κρί­σεις, δια­γρα­φές και δια­σπά­σεις.

Κατά δεύ­τε­ρον, η Έκ­θε­ση, ξέ­χω­ρα από το ιστο­ρι­κό της εν­δια­φέ­ρον, βοηθά και στον πο­λι­τι­κό ανα­στο­χα­σμό σχε­τι­κά με την πο­ρεία της Αρι­στε­ράς, την βαριά σκιά του στα­λι­νι­σμού στη δια­μόρ­φω­ση των δια­φό­ρων πο­λι­τι­κών επι­λο­γών (π.χ. θε­ω­ρία των στα­δί­ων από την 6η Ολο­μέ­λεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ το 1934 και τις συμ­μα­χί­ες με τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης κλπ.), καθώς επί­σης στην κα­τα­σταλ­τι­κή πολ­λές φορές αντι­με­τώ­πι­ση των εσω­κομ­μα­τι­κών αντι­πο­λι­τευό­με­νων, τα ζη­τή­μα­τα της εσω­τε­ρι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, τις συμ­μα­χί­ες κλπ.

Τέλος, να κά­νου­με και μια ιστο­ρι­κή διευ­κρί­νι­ση-υπεν­θύ­μι­ση. Πριν 100 χρό­νια, τον Νο­έμ­βριο του 1918, αυτό που δη­μιουρ­γή­θη­κε ήταν το Σο­σια­λι­στι­κό Ερ­γα­τι­κό Κόμμα Ελ­λά­δος (ΣΕΚΕ), το οποίο μετά από έντο­νη εσω­κομ­μα­τι­κή δια­πά­λη, με­το­νο­μά­στη­κε σε ΚΚΕ στο 3ο έκτα­το Συ­νέ­δριό του, το 1924. Στο εν λόγω συ­νέ­δριο, εκλέ­χτη­κε Γραμ­μα­τέ­ας, ο Πα­ντε­λής Που­λιό­που­λος, σε ηλι­κία 24 χρο­νών, ο οποί­ος επί της ου­σί­ας είναι ο πρώ­τος Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ υπο­βαθ­μί­ζει  αυτό το γε­γο­νός επει­δή ο Που­λιό­που­λος, δια­γρά­φη­κε το 1927 από αυτό, άσκη­σε κρι­τι­κή στην 6η Ολο­μέ­λεια του 1934 (τις κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες της οποί­ας είχε προ­βλέ­ψει), ενώ ήταν και ο βα­σι­κός θε­με­λιω­τής του ελ­λη­νι­κού τρο­τσκι­σμού. Άρα, εάν το ΚΚΕ ανα­γνω­ρί­σει στο πρό­σω­πο του Που­λιό­που­λου την ορ­θό­τη­τα της κρι­τι­κής του στη θε­ω­ρία των στα­δί­ων, είναι σαν να τον απο­κα­θι­στά πο­λι­τι­κά ως τον γνή­σιο εκ­πρό­σω­πο αυτών των από­ψε­ων, οι οποί­ες υιο­θε­τού­νται πλέον και από τα επί­ση­μα κομ­μα­τι­κά ντο­κου­μέ­ντα. Επ’ αυτού θα μι­λή­σου­με άλλη φορά.

Εν τω με­τα­ξύ, αξί­ζει να επι­σκε­φτεί­τε την Έκ­θε­ση για τα 100 χρό­νια ΚΚΕ.

rproject.gr