Για να είμαστε ειλικρινείς και ακριβείς, η εικόνα των ενοίκων του μεγάρου Μαξίμου και των λοιπών κυβερνητικών τιμαρίων δεν είναι αυτή του πανικού ενώπιον μιας κατάρρευσης. Το τέλος (δημοσκοπικά τουλάχιστον) της κυριαρχίας της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι δεδομένο, πιθανά και μη αναστρέψιμο. Είναι απίθανο να καλύψει την απόσταση που τον χωρίζει από τον εκλογικό θρίαμβο του 2023. Ομως δεν είναι αδύνατο να κρατήσει την επίδοση των ευρωεκλογών του 2024 (28,1%), που αναδεικνύει τη Ν.Δ. σε ρόλο κλειδούχου της διακυβέρνησης έπειτα από μια εκλογική αναμέτρηση που θα επιβεβαιώσει τον καταγραφόμενο σήμερα κατακερματισμό και ριζικό μετασχηματισμό του εγχώριου κομματικού γαλαξία με καταλύτη το κίνημα των Τεμπών.
ΚΙΜΠΙ
Οχι, δεν αποπνέουν πανικό η ρητορική, η γλώσσα του σώματος, κυρίως η επιθετική στάση απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων, τους συντελεστές των τεράστιων διαδηλώσεων, τους πολίτες που στις (έστω επισφαλείς) δημοσκοπήσεις απαντούν σε συντριπτικά ποσοστά ότι βλέπουν συγκάλυψη από την κυβέρνηση. Η προκλητική άρνηση της κυβέρνησης για μια στοιχειώδη, έρευνα για την τραγωδία και το μπάζωμα, ο εξευτελισμός της κοινοβουλευτικής διαδικασίας (π.χ. στη θνησιγενή προανακριτική) σε δημόσια θέα, η εξαφάνιση ακόμα και των ελάχιστων αποχρώσεων συμπάθειας ή μεταμέλειας από κυβερνητικά στελέχη προς συγγενείς, θύματα και το μεγάλο θυμωμένο πλήθος, ο πολιτικός κυνισμός του κυβερνητικού θιάσου, όλα αυτά δεν δείχνουν πανικό. Χάθηκε η κυριαρχία -μ’ αυτό έχουν συμβιβαστεί-, αλλά όχι η αυτοκυριαρχία τους.
Ποια είναι η βάση αυτής της αυτοκυριαρχίας; Ποια είναι η υλική πηγή της; Το πουγκί. Η πούγκα, που λένε και στα κυπριώτικα, η πούγκα στην οποία φυλάει ο πεζεβέγκης τα ριάλια του (βλέπε το σχετικό άσμα στη θυγατρική στήλη «ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ»). Οπου πεζεβέγκης (τουρκικής ή περσικής προέλευσης) είναι ο μαστροπός, ο προαγωγός, ο νταβατζής, αυτός που ελέγχει το χρήμα από την εκπόρνευση των θυμάτων του. Αλλά και κατ’ επέκταση ένας απατεώνας, ρουφιάνος ή παλιάνθρωπος, όπως θεωρεί ο δικός μας Ν. Σαραντάκος ότι είναι η επικρατούσα έννοια στην ελληνική χρήση της λέξης. Πάντως η σύνδεση πεζεβέγκη και χρήματος (ανεξαρτήτως προέλευσης) είναι αδιαμφισβήτητη.
Η πούγκα του δικού μας πεζεβέγκη είναι, φρονώ, η βάση της πεποίθησης ότι δεν είναι χαμένο το παιχνίδι για το κυβερνών κόμμα. Οπως συνέβη και το 2023, λίγους μήνες μετά την τραγωδία που σόκαρε την Ελλάδα κι αντιμετωπίστηκε από την πλειονότητα όχι ως λάθος αλλά ως κρατικό έγκλημα, οι άφθονες ροές δημόσιου χρήματος που έφτασαν στους τελικούς αποδέκτες την κατάλληλη στιγμή -από τις ενισχύσεις της πανδημίας μέχρι τις αγροτικές επιδοτήσεις ή το τσουνάμι απευθείας αναθέσεων σε χιλιάδες επιχειρήσεις κάθε μεγέθους- συγκρότησαν ένα «κόμμα ικανοποιημένων» που έπνιξαν τον πόνο και την όποια δυσφορία τους στα ριάλια. Αλλοι στα λίγα, άλλοι σε συμπαθητικά ουρανοκατέβατα εισοδήματα, άλλοι σε πακτωλούς εκατομμυρίων από το δημόσιο ταμείο. Εξ ου και το δεύτερο σοκ μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Το εκλογικό σοκ του 41%.
Βεβαίως δύο χρόνια μετά αυτό το «κόμμα των ικανοποιημένων», ευκαιριακά συγκροτημένο και ασπόνδυλο, δεν υπάρχει πια. Οι ροές δημόσιου χρήματος έγιναν πιο στοχευμένες, η ακρίβεια έχει εξαερώσει τα συγκυριακά οφέλη που είχαν κάποια φτωχότερα μικρομεσαία στρώματα, η ανάπτυξη, για την οποία δικαίως επαίρεται η κυβέρνηση, ταΐζει μόνο τους πάνω ορόφους της κοινωνικής πυραμίδας, ούτε ψίχουλο δεν μένει για τους από τη μέση και κάτω. Στη θέση του «κόμματος των ικανοποιημένων» έχει διαμορφωθεί ένα στρώμα που έχει πραγματικά πλουτίσει από την πενταετή διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Οχι ομοιόμορφα φυσικά, αλλά με κλιμάκωση που ξεκινά από τις παχυλές αμοιβές εξειδικευμένων μισθωτών στους ραγδαία αναπτυσσόμενους κλάδους και φτάνει στα ουσιαστικά αφορολόγητα μερίσματα των μετόχων από το πάρτι υπερκερδών στις εισηγμένες εταιρείες.
Πόσο πλατύ είναι και ποιοι συνθέτουν αυτό το στρώμα, που είναι δυνητικά η πιο σταθερή κοινωνική συμμαχία της Μητσοτάκης Α.Ε. με συγκολλητική ουσία το χρήμα; Να το μετρήσουμε με ακρίβεια είναι αδύνατο. Μπορούμε όμως βάσιμα να εκτιμήσουμε ότι ένα ποσοστό περί το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, ίσως και λίγο παραπάνω, είναι αποδέκτες της μεγάλης αναδιανομής πλούτου από κάτω προς τα πάνω που έφερε η οικονομική πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Ισως η πιο αθώα ένδειξη αυτής της μεταφοράς πλούτου είναι οι πωλήσεις αυτοκινήτων. Περίπου 150.000 καινούργια αυτοκίνητα τον χρόνο πουλιούνται από το 2020 και μετά και τη δυνατότητα να δαπανήσει κανείς κατά μέσο όρο 25.000 δεν την έχουν προφανώς οι μισθωτοί με μέσο καθαρό μισθό 1.100 ευρώ. Μια άλλη, αλλά διόλου αθώα ένδειξη είναι η τροφοδοτούμενη εκτίναξη στις τιμές των ακινήτων. Στην Ελλάδα των «πολυϊδιοκτητών» αρκετοί νοικοκυραίοι είδαν ακόμη και εγκαταλειμμένα χρέπια να διπλασιάζουν την εμπορική τους αξία ή να υπεραποδίδουν σε ενοίκια ή Airbnb. Επίσης το Χρηματιστήριο έχει ζεσταθεί για τα καλά. Νέοι παίκτες εισάγονται για να αντλήσουν χρήμα από την αναζωπυρούμενη απληστία του «λαϊκού καπιταλισμού» και παλιοί παίκτες, που «έλαμψαν» στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 1999 (σ.σ. θυμάστε τα σαπάκια της ΜΑΚΛΩ;) και αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν κακήν κακώς, επιστρέφουν σ’ αυτό σαν δολοφόνοι στον τόπο του εγκλήματος. Ο τζίρος αυξάνεται και δειλά δειλά αυξάνονται και οι κωδικοί.
Ο κατασκευαστικός τομέας ζει νέες δόξες χάρη σε δημόσια έργα, η σύζευξή του με την ενέργεια και την «πράσινη μετάβαση» έχει εξελιχθεί σε ένα Ελντοράντο με αποδόσεις εγγυημένες από το κράτος. Ταλαντούχοι ιδρυτές start up που έφτιαξαν από μια εφαρμογή για κινητά γίνονται πλούσιοι μετά την εξαγορά τους από μεγαλύτερους ομίλους, οι εταιρείες πληροφορικής ζουν τον χρυσό αιώνα τους χάρη στο ευρωπαϊκό και κρατικό χρήμα που επιδοτεί τον ψηφιακό μετασχηματισμό, τα data centers που διασπείρονται σε όλη τη χώρα, όπως οι ανεμογεννήτριες στα κορφοβούνια και τα φωτοβολταϊκά στα καμποχώρια, δίνουν δουλίτσες και δουλειές σε εκατοντάδες μικρούς εργολάβους, η δίψα για τεχνητή νοημοσύνη παντού απαιτεί τόση ενεργειακή ανοησία, ώστε χρειάζονται κι άλλα αιολικά κι άλλα φωτοβολταϊκά.
Κι όλα αυτά μέχρι στιγμής έχουν επιτευχθεί με μόλις τα μισά λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, από τα οποία μάλιστα μόλις το 20% έχει φτάσει σε τσέπες ή τραπεζικούς λογαριασμούς. Τι θα γίνει αν μπουν και τ’ άλλα μισά στο πουγκί του Κυριάκου κι από εκεί καταλήξουν στις κατάλληλες τσέπες στον κατάλληλο εκλογικό χρόνο;
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, οίκτιρε ή κατάρου, που θα ‘λεγε και ο Σόλων.
https://www.efsyn.gr/stiles/ypografoyn/466890_poygki-toy-kyriakoy
Σχόλια (0)