Εάν η πρόθεση του ζωγράφου ήταν να ειρωνευτεί την εθνική μας ξεφτίλα τής άνευ όρων παράδοσης στην τουριστική βιομηχανία και τη συνακόλουθη γκαρσονοποίηση των κατοίκων μιας χώρας, που το μόνο που παράγει είναι υπηρεσίες, τότε, όντως, αυτή η mural art είναι ένα αριστούργημα
Ο εικαστικός Γιώργος Κόφτης, ο δημιουργός εκείνου του συγκλονιστικού έργου με τα 57+1 καρφιά για τα θύματα των Τεμπών, υπογράφει τώρα μια τοιχογραφία στο Πήλιο (φωτ.), που εικονίζει έναν Κένταυρο να σερβίρει έναν τουρίστα. Το μυθικό πλάσμα στο αριστερό του χέρι κρατά δίσκο (φραπές είναι αυτός;) ενώ στο δεξί του έχει περασμένη μια λευκή πετσέτα, το παγκόσμιο σήμα κατατεθέν του σερβιτόρου.
Παύλος Μεθενίτης
Εάν η πρόθεση του ζωγράφου ήταν να ειρωνευτεί την εθνική μας ξεφτίλα τής άνευ όρων παράδοσης στην τουριστική βιομηχανία και τη συνακόλουθη γκαρσονοποίηση των κατοίκων μιας χώρας, που το μόνο που παράγει είναι υπηρεσίες, τότε, όντως, αυτή η mural art είναι ένα αριστούργημα.
Και επειδή μέσα στην Τέχνη, στην ειλικρινή όμως, την ψυχωμένη, ο καθένας βρίσκει την αλήθεια του, εγώ θα πω πως αυτή η λευκή πετσέτα του Κενταύρου δεν είναι μόνο πετσέτα. Είναι μια λευκή σημαία. Η οποία, στην προκειμένη περίπτωση, συμβολίζει όχι την επιθυμία για έναρξη διαπραγματεύσεων, αλλά την άνευ όρων παράδοση στον εχθρό, όπως προβλέπεται η χρήση της στις συμβάσεις της Χάγης του 1899 και του 1907.
Η Wikipedia λέει πως η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση της λευκής σημαίας ως σύμβολο διαπραγματεύσεων ή παράδοσης χρονολογείται στην Κίνα, επί Δυναστείας των Χαν, ενώ μνημονεύεται από τον Κορνήλιο Τάκιτο, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της ίδιας περιόδου, στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.
Ποιος όμως είναι ο εχθρός, στον οποίο παραδίδεται ο Κένταυρος; Ποιος είναι αυτός ο ισχυρότερος αντίπαλος, προς τον οποίο υψώνουμε –ή κρατάμε στο χέρι- τη λευκή σημαία/πετσέτα, παραδεχόμενοι πως δεν έχουμε πλέον καμιά ελπίδα εντίμων διαπραγματεύσεων, εφόσον έχουμε νικηθεί κατά κράτος, ελπίζοντας μόνο στον οίκτο του;
Μα, ποιος άλλος από τον τουρισμό… Εχουμε παραδοθεί ως έθνος σ’ αυτό το αίσχος τού να σερβίρουν οι νέοι μας, τσαλαβουτώντας μέσα στο θαλασσινό νερό, τουρίστες ξαπλωμένους σε ανάκλιντρα πάνω από τα κύματα σαν ντεμέκ Ρωμαίοι αυτοκράτορες, έχουμε παραδοθεί στην ντροπή του διαγωνισμού στοματικού έρωτα σε κλαμπ τουριστικής περιοχής, όπου οι τουρίστες φασώνονται κατάχαμα στον δρόμο, ξερνώντας το αλκοόλ που κατέβασαν από το μεσημέρι, για να χωρέσει αυτό που θα πιουν μέχρι το ξημέρωμα.
Εχουμε παραδοθεί στο όνειδος του να ξεπουλάμε τα πατρικά και τα χωράφια μας, σχεδόν ολόκληρα χωριά, σε κάτι αδιευκρινίστου φυράματος λέρες, που αγοράζουν ακίνητα με την πολυπόθητη Golden Visa, πληρώνοντας με λεφτά που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ψάξει αν προέρχονται από τράφικινγκ, πρέζα, όπλα ή όλα αυτά μαζί.
Εχουμε παραδοθεί στην καταισχύνη του να δίνουμε τα σπίτια μας για Airbnb, που οι τουρίστες ένοικοί τους αλλοιώνουν τον οικιστικό και κοινωνικό ιστό, εξοβελίζοντας τους κατοίκους από τα κέντρα των πόλεων, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τους νέους ανθρώπους να στεγαστούν για να ξεκινήσουν τη ζωή τους.
Εχουμε σηκώσει λευκή πετσέτα/σημαία στον τουρισμό. Στα ξακουστά νησιά μας, οι γιατροί κι οι δάσκαλοι, μην έχοντας πού να μείνουν, κοιμούνται στο αυτοκίνητό τους, ωστόσο υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες τις ορδές των τουριστών, ειδικά εάν αυτοί είναι αδειούχοι Ισραηλινοί φαντάροι, φυλασσόμενοι από τα Τάγματα Ασφαλείας των εγχωρίων Κουίσλινγκ, τα οποία σαπίζουν στο ξύλο τους διαμαρτυρόμενους «ολυμπιονίκες της γκρίνιας» και τους «φασαριόζους με ονοματεπώνυμο».
Ούτε καν Κένταυροι είμαστε – ραγιάδες μόνο, που υψώνουν ταπεινά τη λευκή πετσέτα του γκαρσονιού, τη λευκή σημαία της άνευ όρων παράδοσης.
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/481520_ti-simainei-leyki-petseta
Σχόλια (0)