Κάθε πελάτης μπορεί να διαλέξει αυτοκίνητο σε ό,τι χρώμα θέλει, αρκεί να είναι μαύρο». Έτσι έλεγε το 1909 ο Χένρι Φορντ, ο πατέρας της αμερικανικής αυτοβιομηχανίας. Βλέπετε, το περίφημο μοντέλο Τ, το αυτοκίνητο που προοριζόταν για την εργατική τάξη, έβγαινε μόνο σε μαύρο χρώμα.
- της Μαριάνας Τσιαντζή
Στην Ελλάδα του 2015, κάθε ψηφοφόρος μπορεί να διαλέξει όποιο «φιλευρωπαϊκό» κόμμα θέλει, αφού έτσι κι αλλιώς μαύρο μνημόνιο θα βρει μπροστά του. Η συναισθησία είναι ένα αρκετά διαδεδομένο νευρολογικό φαινόμενο κατά το οποίο «βλέπουμε» χρωματιστούς τους ήχους ή «ακούμε» ή «γευόμαστε» τα χρώματα — γιατί όχι και τα κόμματα;
Η Ανταρσύα φιλοδοξεί να έχει το χρώμα των λαϊκών κι εργατικών αγώνων και το χρώμα της εξαρτάται καθοριστικά και από το δυνάμωμα ή το ξεθώριασμα της λαϊκής αντίστασης. Το χρώμα της αγωνιστικής ενότητας δεν το έχει ακόμα αποκτήσει. Έχει όμως το χρώμα της αγωνιστικής υπόσχεσης κι αυτό δεν είναι λίγο. Προαποφασισμένο μοιάζει το μαύρο της μετεκλογικής κυβέρνησης, όμως πολλοί είναι αυτοί που κανένα χρώμα δεν τους εκφράζει, που ποθούν το χρώμα χωρίς όνομα. Και η μεγάλη πρόκληση είναι να βρούμε, να χτίσουμε αυτό το χρώμα μαζί τους.
