Ηταν σεξισμός όταν ασχολούμασταν με την αμφίεση κάποιας κατόχου εξουσίας. Ακόμη και με το δικαίωμά της να διασκεδάζει, ειδικά αν ήταν πρωθυπουργός, νέα και ωραία. Απρόσκλητη επίδειξη γονεϊκότητας κατηχητικού τύπου.
Αρκετές γυναικοκτονίες και παιδοκτονίες αργότερα, ίσως θεωρείται παραθεσμικός σεξισμός η ενασχόληση με την προσωπική ζωή αρθρογράφου σε ξένο μέσο του οποίου η αρθρογραφία ενοχλεί, κυρίως όταν η ενασχόληση πλήττει τη σύντροφό του. Κι ακόμη, η από υπουργικού στόματος στοχοποίηση δημοσιογράφου το ρεπορτάζ της οποίας επίσης ενόχλησε, ως «γνωστή για τις σχέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ»: θεσμικότατος σεξισμός το τελευταίο.
Ιωάννα Σωτήρχου
Για τους κατά καιρούς παροξυσμούς της -θεσμικής και κρατικοδίαιτης ως προς τους λειτουργούς της- Εκκλησίας περισσεύουν τα λόγια. Ως πλευρό του Αδάμ ίσως λείπει η… αντικειμενικότητα όταν μια θρησκεία ομιλεί για τη σύλληψη διά του κρίνου, αποκλείει τις γυναίκες ακόμη και εδαφικά από την ιδιοκτησία της και θέλει να έχει και λόγο για το σώμα τους. Υπερβατικό.
Ο υπέρτατος όμως σεξισμός είναι αυτός που αγγίζει τα όρια του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, στα πρόσωπα των χιλιάδων γυναικών, συχνά με τα παιδιά τους, που ξεσπιτώνονται από τις εμπόλεμες περιοχές ή τον «πόλεμο» στο ίδιο τους το σπίτι, προκειμένου να δραπετεύσουν, όπως νομίζουν, από τη βία και υφίστανται κάθε είδους δοκιμασία μέχρι να φτάσουν σε μια ασφαλή χώρα. Τα γεγονότα στον Εβρο λειτούργησαν απλώς ως μετρητές απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Περιγράφοντας αυτή την πορεία απαξίωσης μέχρι τα μεξικανοβορειαμερικανικά σύνορα, η Τζανίν Κάμινς («Ξένο χώμα») στέκεται σε ένα σύνθημα στα μεξικάνικα, στο συνοριακό τείχος της Τιχουάνα: «Και απ’ αυτήν την πλευρά υπάρχουν όνειρα».
efsyn.gr
